Γυρίστε το Γαλαξίδι με Ώτομποτ

Το σπίτι ήταν στην καρδιά ενός μικρού λόφου στην άκρη του χωριού. Ήταν απόμερο και έβλεπε στα χωράφια και τους αγρούς της εξοχής. Δεν ήταν και κανένα σπουδαίο σπίτι —ήταν σχεδόν τριάντα ετών, κάπως τετράγωνο, κάπως βαρύ, χτισμένο με τούβλα, και είχε τέσσερα παράθυρα στην πρόσοψη. Γενικά το μέγεθος και οι αναλογίες του ήταν ως επί το πλείστον τέτοιες, που δεν θα μπορούσες να τις χαρακτηρίσεις ευχάριστες για το μάτι.

Ένα άλλο μικρό προβληματάκι που είχε το σπίτι ήταν πως του έλειπε η σκεπή. Είχε πέσει πριν δέκα χρόνια, στην Μεγάλη Μάχη, και από τότε οι τοίχοι του μάζευαν συνεχώς σκόνη και υγρασία.

Ή μάλλον, οι τοίχοι θα μάζευαν σκόνη και υγρασία, αν υπήρχαν: είχαν πέσει κι αυτοί μαζί με την σκεπή.

Τελικά, το μόνο που είχε απομείνει από το σπίτι ήταν το κάπως τετράγωνο περίγραμμα του στο τσιμέντο.

Ο Αρθούρος βρισκόταν στη μία από τις τέσσερις γωνίες του κάποτε σπιτιού και άδειαζε την κύστη του. Ήταν ένα συνήθειο που είχε από την εποχή που ένας ακροδεξιόφρων ταχυδρόμος ζούσε σε αυτό, και που συνέχισε να το τηρεί και μετά την απώλεια της φυσικής ύπαρξης του οικήματος. Και του ταχυδρόμου.

Τίναξε καλά τα μαλλιά του στον αέρα και επέστρεψε στο ταξί του. Πέντε λεπτά αργότερα βρισκόταν στην πιάτσα ταξί του Γαλαξιδίου.

—Αλίκης Μπομπονέα 204. Και γρήγορα.

—Καλησπέρα και σε σένα, αγαπητέ βιαστικέ πελάτη.

Χαμογελώντας, κοίταξε από τον καθρέφτη στο πίσω κάθισμα του ταξί.

Ένας περίεργος τύπος με μαύρο γυαλιστερό σακάκι, γυαλιά ηλίου και καπελάκι «ΕΚΚΕΝΩΣΕΙΣ ΒΟΘΡΩΝ – Ο ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ» κοίταζε έξω από το παράθυρο. Το γεγονός ότι φορούσε γυαλί ηλίου δέκα το βράδυ, και πως κοιτούσε ένα μισογκρεμισμένο τοίχο με ένα μίζερο γκραφίτι «ΣΟΥΛΑ ΣΑΓΑΠΑΟ. ΜΑΛΛΟΝ», έκαναν την ήδη σουρεαλιστική ύπαρξή του ακόμα πιο περίεργη.

Το ταξί ξεκίνησε να τσουλάει.

—Στην παλιά βιομηχανική περιοχή δεν είναι αυτό;

Δε πήρε καμία απόκριση. Ο Αρθούρος ξεφύσηξε με έναν αρχαίο ηπειρώτικο τρόπο που σήμαινε «Γαμώ την τύχη μου με τον παπάρα που μπλέξαμε βραδιάτικα».

—Σας πειράζει να βάλω λίγο μουσική;

Δύο χιλιόμετρα πιο μακριά υπήρχε μία λίμνη με βατράχια. Ο Αρθούρος άκουσε τους κοαζμούς τους.

Έφτασαν στις εγκαταλελειμμένες αποθήκες ΦΙΝΓΚΕΡ ΣΠΙΝΕΡ ΑΒΕΕ.

—Πού θέλετε να σας αφήσω;

Ο τύπος δεν αντέδρασε. Ο Αρθούρος κούνησε έντονα τα χέρια στον αέρα για να του τραβήξει την προσοχή. Ο τύπος γύρισε αργά και φάνηκε να βγάζει κάτι σαν ωτοασπίδες από τα αυτιά του.

—Πού ακριβώς θέλετε να κατεβείτε;

—Εκεί στην αλάνα, έδειξε με το χέρι του κάπου γενικά, σα να μη νοιαζόταν και ιδιαίτερα για το ακριβές μέρος.

Ο Αρθούρος άρχισε να αγριεύεται λίγο. Το μέρος ήταν έρημο σα μαγαζί που παίζει Πυξ Λαξ, ήσυχο σα μάρτυρα κατηγορίας σε δίκη εφοπλιστών, σκοτεινό σα τουαλέτα που έχει χαλάσει ο αισθητήρας κίνησης. «Ιδανική τοποθεσία για ληστεία!» θα έλεγε η περιγραφή του στο Airbnb.

—Είναι εφτά και πενήντα… είπε με σχεδόν αυτοπεποίθηση.

—Μάλλον ξέχασα το πορτοφόλι στο σπίτι μου. Έχω όμως μαζί μου αυτό.

Και με μία γρήγορη κίνηση έβγαλε από την τσέπη του κάτι που έμοιαζε με μπλε μπανάνα και το κόλλησε στον κρόταφο του Αρθούρου.

—Μη κάνεις καμιά ηλιθιότητα. Αν διακρίνω την παραμικρή κίνηση, μέσα σε κλάσματα ο Υποδιαμορφωτής Συνειδήσεων Φλέσλαιτορ που κρατάω στο χέρι μου θα μετατρέψει τον μικρό σου εγκέφαλο σε έναν άγευστο πουρέ.

—Ούτως ή άλλως δεν υπάρχει γευστικός πουρές, είπε και σήκωσε τα χέρια ψηλά.

—Πες μου τι γνωρίζεις για τους Κοκμπλοκιανούς και την επικείμενη επίθεση του Βατζάινους Κέγκελμπολ.

«Σκατά Στεγόσαυρου», σκέφτηκε ο Αρθούρος, «μάλλον μας την έπεσαν οι Αντισέπτικον…»

~ . ~

Πριν περίπου από είκοσι χρόνια, το 2087, εμφανίστηκαν ξαφνικά στη Γη τα Ώτομποτς: γιγαντιαία ευφυή ρομπότ που μπορούσαν να μεταμορφωθούν σε αυτοκίνητα. Πλανήτης τους ήταν ο Καγκούριον K1312, ο οποίος καταστράφηκε όταν ένας πλανήτης από ένα γειτονικό νεφέλωμα δεν είδε έγκαιρα την αλλαγή χρώματος του Ηλίου από υπεριώδες σε υπέρυθρο και έπεσε πάνω τους. Αναζητώντας κάποιο νέο πλανήτη προς μετοίκηση επέλεξαν τη Γη, επειδή «όπως την είδαμε από μακριά είχε πολλά φωτάκια».

Όντας πρακτικά ένα πολύ εξελιγμένο είδος ηλεκτρονικού υπολογιστή, τα Ώτομποτς επικοινωνούνε στα Ελληνικά, τη μοναδική γλώσσα που καταλαβαίνουν οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές. Έτσι εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα, για να μπορέσουν να μελετήσουν πιο εύκολα τους κατοίκους αυτού του πλανήτη. Τα αυτοκινούμενα αμάξια χωρίς οδηγούς ήταν ήδη συνηθισμένα, οπότε ένα Ώτομποτ που κινείται στους δρόμους παρατηρώντας τους ανθρώπους δεν ήταν καθόλου περίεργο. Στις ελάχιστες περιπτώσεις που η συμπεριφορά ενός Ώτομποτ δεν συμβάδιζε με την Ελληνική οδηγική παράδοση, όλα λύνονταν εύκολα με μία Χριστοπαναγία.

Επτά χρόνια μετά τον ερχομό των Ώτομποτς, εμφανίστηκε στη Γη η απειλή των Αντισέπτικον, των ρομπότ που έχουν την ικανότητα μεταμορφώνονται σε αεροπλάνα. Καταγόμενα από τον ροζ νάνο Ίμπερ Ζ1488 του σπειροειδή τιτανογαλαξία των γυάλινων πλανητών Υάλισμορ, τα Αντισέπτικον αποτελούν την πρώτη γραμμή επίθεσης μιας καλολαδωμένης πολεμικής μηχανής. Εφοδιασμένα με μηχανισμούς Παρεκτόξευσης Υπερτοξικών Υγρών, σκοπός των Αντισέπτικον είναι να σκοτώσουν οποιονδήποτε οργανισμό θεωρούν επικίνδυνο για τη φυλή τους πριν αυτή αποβιβαστεί σε κάποιον νέο πλανήτη. Και στην περίπτωση της ποταπής Γης, αυτά τα επικίνδυνα για τους Ιμπέριους μικρόβια είναι οι άνθρωποι.

Έπειτα από μήνες αναζήτησης των πιο επικίνδυνων οργανισμών, οι Αντισέπτικον αποφασίζουν τελικά να επιτεθούν στην Ελλάδα αφού κατάλαβαν πως εκεί εδράζει η ομάδα Έψιλον του Γεωργίου Γκιόλβα με το υπερόπλο Μπέβατρον. Σε αυτό το σημείο πρέπει να τονίσουμε πως πέρα από την επικινδυνότητά τους, τα Αντισέπτικον φημίζονταν επίσης για την βαρηκοΐα τους. Το γεγονός πως μπέρδεψαν στις επικοινωνίες που υπέκλεπταν το «Μπέβατρον» με τον ορκισμένο εχθρό τους «Μέγκατρον» δε θα έπρεπε να κάνει σε κανέναν εντύπωση.

Σε μία μάχη που κράτησε βδομάδες ολόκληρες και έμεινε γνωστή ως η Δεύτερη Μεγαλύτερη Μάχη Μετά Την Πρώτη Η Οποία Είχε Γίνει Πριν Πάρα Πολλά Χρόνια Αλλά Κανείς Δε Θυμάται Γιατί, οι Έλληνες με την βοήθεια των Ώτομποτ πολέμησαν νικηφόρα τους Αντισέπτικον και τους έστειλαν πίσω στον Ίμπερ Ζ1488. Διαγαλαξιακά ταμπλόιντ της εποχής ανέφεραν πως στο γυρισμό τους οι Αντισέπτικον έχασαν τη στροφή μετά τον αστερισμό του Μπατπλαγκόρ, και οδηγώντας για πολλά έτη φωτός μακριά από τον προορισμό τους τελικά έμειναν από καύσιμα. Αναγκάστηκαν να γυρίσουν στο γαλαξία τους κάνοντας ωτοστόπ.

Η συμμαχία Ελλήνων και Ώτομποτς κράτησε για χρόνια και βοήθησε τη χώρα να αναπτυχθεί γεωργικά και βιομηχανικά. Αυτό φυσικά είχε ως αποτέλεσμα τη δυσφορία της υπόλοιπης Ευρασίας. Έτσι ανακοίνωσαν το νέο ΕΣΠΑ 2074-78 «Ανακύκλωση Τεράστιων Ηλεκτρικών Συσκευων» με το οποίο έδωσαν τη δυνατότητα στους παλαίμαχους πολεμιστές της Δεύτερης Μεγαλύτερης Μάχης Μετά Την Πρώτη Η Οποία Είχε Γίνει Πριν Πάρα Πολλά Χρόνια Αλλά Κανείς Δε Θυμάται Γιατί να δώσουν το Ώτομπότ τους για ανακύκλωση και να πάρουν το νέο ρομπότ-βοηθό «Σ4Α», ήτοι Σκούπισμα-Σιδέρωμα-Συγύρισμα-Στοίχημα-Αυνανισμος. Ένα εξάμηνο μετά οι καλλιέργειες ξεράθηκαν, τα εργοστάσια έκλεισαν, και η μαλακία πήγε σύννεφο.

Ελάχιστοι οδηγοί Ώτομποτς κατάλαβαν τη λογική του προγράμματος αυτού, το οποίο χαρακτήρισαν ως «Το ΕΣΠΑ της Βάρκιζας». Δίνοντας πλαστά χαρτιά περί ανακύκλωσης, κράτησαν τα Ώτομποτ τους και αποσύρθηκαν σε ένα ήσυχο μέρος της Ελλάδας στο οποίο κανείς δε θα τους έψαχνε.

Έτσι, δώδεκα παλιοί συμπολεμιστές βρέθηκαν στο Γαλαξίδι κάνοντας καθημερινές δουλειές, χωρίς κανείς να γνωρίζει πως τα αυτοκίνητα που χρησιμοποιούσαν επαγγελματικά είναι Ώτομποτ. Ιδρύουν επίσης τον «ΣΥΝΔΕΣΜΟ ΠΑΛΑΙΜΑΧΩΝ ΟΔΗΓΩΝ ΩΤΟΜΠΟΤ ΓΑΛΑΞΙΔΙΟΥ – ΤΟ ΤΑΚΑΚΙ» ώστε οι συχνές συναντήσεις τους να μη κινούν υποψίες. Μέσα σ’ αυτή την ντουζίνα ρομαντικών βρίσκουμε και τον Αρθούρο μαζί με τον PinacoLada, το αλκοολικό Ώτομπότ του.

Ο PinacoLada —για τους φίλους Πίνα— ήταν Lada του ’78. Μετά το τέλος της Δεύτερης Μεγαλύτερης Μάχης Μετά Την Πρώτη Η Οποία Είχε Γίνει Πριν Πάρα Πολλά Χρόνια Αλλά Κανείς Δε Θυμάται Γιατί, ο Πίνα —που σαφώς είχε επιζήσει εφόσον ήταν Lada— είχε έντονα συμπτώματα Μετατραυματικού Στρες. Αυτό δυστυχώς τον οδήγησε στον αλκοολισμό, όπως και πολλά άλλα Ώτομποτς. Δεν ήταν καθόλου σπάνιο φαινόμενο εκείνη την εποχή να βλέπεις δίπλα σου στο μπαρ ένα Ώτομποτ να μπεκροπίνει.

Από τις πρώτες ενέργειες του τότε νεοσύστατου Υπουργείου Ρομποτικής Πρόνοιας και Θρησκευμάτων ήταν να προσπαθήσει να καταπολεμήσει το φαινόμενο του αλκοολισμού στα Ώτομποτς. Για το σκοπό αυτό τοποθέτησαν στην είσοδο κάθε μαγαζιού που πουλούσε αλκοόλ μία οθόνη, η οποία επέτρεπε στον πελάτη να εισέλθει μόνο εφόσον επέλεγε όλες τις εικόνες που απεικόνιζαν φανάρια ή λεωφορεία. Για έναν άγνωστο λόγο που χάνεται στα βάθη των αιώνων, τα Ώτομποτς δε μπορούσαν να περάσουν αυτό το τεστ.

Όμως ας επιστρέψουμε στο τώρα: βρισκόμαστε μέσα στο ταξί του Αρθούρου, όπου ένας πολύ περίεργος τύπος τον απειλεί…

~.~

«Σκατά Στεγόσαυρου!», σκεφτόταν και ξανασκεφτόταν ο Αρθούρος όλη αυτή την ώρα που διήρκησε η ιστορική αναδρομή, μέχρι να ξαναβρεθεί στο επίκεντρο της προσοχής μας, «μάλλον μας την έπεσαν οι Αντισέπτικον…»

—Ξέρεις πως δεν ωφελεί να φωνάξεις. Είμαστε μόνοι στο πουθενά.

—Και τι σε κάνει να πιστεύεις πως θα προδώσω τους φίλους μου, εξωγήινη παλιοχλωρίνη;

Ο τύπος με την εμφάνιση ανώμαλου μπανιστηρτζή χαμογέλασε.

—Χαίρομαι που έχεις ήδη καταλάβει τη μη γήινη καταγωγή μου. Οπότε θα μπω κατευθείαν στο ψητό, που λέτε και σεις: σας παρακολουθούμε εδώ και χρόνια, γνωρίζουμε όλες τις αδυναμίες σας. Απάντησε στις ερωτήσεις μου, αλλιώς έχω τον τρόπο μου να σε κάνω να μιλήσεις.

—Βασάνισέ με όσο θες! Αντέχω τον πόνο, νομίζω, και δε με νοιάζει να πεθάνω.

—Ω, δεν είχα σκοπό να σου κάνω κάτι απλό και σύντομο. Σκεφτόμουν κάτι πιο επώδυνο. Ας πούμε, έχω εδώ μαζί μου κάτι τάπερ που πριν είχαν λαδερά φαγητά. Τι θα έλεγες να τα καθαρίσεις;

Ξαφνικά ο Αρθούρος σοβάρεψε.

—Επίσης, μόλις βρήκα στην τσέπη μου μία ενυδατική κρέμα. Τι θα έλεγες να σου βάλω λίγο στα χέρια;

Ο Αρθούρος ξεροκατάπιε.

—Και τι είναι αυτό εδώ; Α, μια κασέτα του Ρετιρέ! Πώς θα σου φαινόταν να την βάλουμε σε αυτό εδώ το φορητό video player που τυχαίνει να…

—Σταμάτα, φτάνει! Κέρδισες. Πες μου τι θέλεις να μάθεις…

—Ωραία, χαίρομαι που συνεννοούμαστε. Όπως σου είπα, θέλω απλά να μάθω ό,τι γνωρίζεις για τον ηγέτη των Κοκμπλοκιανών: τον Βατζάινους Κέγκελμπολ, την  ύπουλη κενταυροκαρέκλα με τα πόδια κενταύρου και το σώμα καρέκλας.

—Δεν έχω ιδέα για τι πράγμα…

—Πάψε ψεύτη! Μην υποτιμάς τη νοημοσύνη μας. Πλέον ξέρουμε με σιγουριά πως εσύ και η φυλή σου κατέχεται την Απόλυτη Γνώση.

—Μα τι στα…

—Ξέρουμε το τελετουργικό. Οι ανθρωποι μπαίνουν καθημερινά στα οχήματά σας και αναφέρουν μία οδό. Έπειτα, για τη διάρκεια της διαδρομής λαμβάνουν από εσάς απαντήσεις για τη Ζωή, το Σύμπαν, τα Πάντα. Ερωτήσεις που υπό άλλες συνθήκες θα απαιτούσαν δεκαετίες μόνο και μόνο για να μελετηθούν, απαντώνται από εσάς μέσα σε δέκα λεπτά.

—Σου λέω αλήθεια, δε ξέρω για τι…

—Εσείς, οι Ταρίφες, η Μυστική Φυλή των Ταξιτζήδων, είστε ο Υπερυπολογιστής που γνωρίζει Τα Πάντα. Είστε ενήμεροι για την ύπαρξη των «σαυρανθρώπων», όπως χαϊδευτικά τους αποκαλείτε, και τις σπηλιές τους στα έγκατα της Γης. Πίσω στο γαλαξία μας ονομάζονται Σαλαμανδρινοί —αλλά μάλλον κι αυτό το ξέρετε ήδη. Έχετε αποκαλύψει τη συνεργασία των κυβερνήσεων σας με τους εξωγήινους από τον Σορόδιο Κ28, καθώς και τον εδώ μυστικό πρεσβευτή τους, Τζορτζ Σόρος. Για δεκαετίες θεωρούσε πως η πραγματική του ταυτότητα είναι άγνωστη —πόσο αφελής! Και ο πιο νέος Ταξιτζής γνωρίζει πως είναι απλά ένας πράκτορας των Σοροδιανών!

—Μα τι στο διάολο λες τόση ώρα;

—Ω, σταμάτα πια το θέατρο! Γνωρίζουμε τα πάντα για εσάς, που γνωρίζετε Τα Πάντα. Έχετε γνώση για τον γενετικό προγραμματισμό των ανθρώπων με τα Εμβόλια, τη Μυστική Βάση στη σκοτεινή πλευρά της Σελήνης, το χάραγμα του Θηρίου, το Πείραμα της Φιλαδέλφειας… Θέλουμε απλά να μας πεις πώς εχετε φτάσει μέσα σε ελάχιστα χρόνια να κατέχετε Τη Γνώση, καθώς και μαντικές ικανότητες για το μέλλον. Κι εγώ σου υπόσχομαι, στα βιολογικά υγρά των τιμημένων Ντιλντονιανών προγόνων μου, πως θα έχεις έναν πολύ σύντομο θάνατο.

—Δηλαδή δεν είσαι Αντισέπτικον;

—Αντισέπτικον; Χαχα, που τις θυμήθηκες αυτές τις διαγαλαξιακές καθαρίστριες;

Εκείνη ακριβώς τη στιγμή άρχισε να παίζει από τα ηχεία του αμαξιού ένας ήχος, που για κάποιο ανεξήγητο λόγο συγκαταλέγεται στα «μουσικά είδη» της Γης. Ήταν ένα τραγούδι τραπ, ένα κράμα από χαμηλές συχνότητες πάνω από τις οποίες αγουροξυπνημένοι τύποι μετά από ένεση ξυλοκαΐνης στο στόμα εξυμνούν την ηθική υπεροχή των αυτοκινούμενων οχημάτων, της οπλοφορίας και του σεξισμού.

—Κλείσε γρήγορα αυτό τον ηχητικό εμετό! είπε ο εξωγήινος από το πίσω κάθισμα.

—Όπως βλέπεις δε το άνοιξα εγώ, τα χέρια μου είναι στο κεφάλι μου.

—Δε με νοιάζει, απλά σταμάτα το! Το κεφάλι μου…

—Πώς είπατε, θέλετε να το δυναμώσω; Ό,τι πει ο πελάτης! Πίνα, δώσε λίγο παραπάνω ένταση να γουστάρει ο κύριος…

Η ένταση δυνάμωσε, τα παράθυρα άρχισαν να τρίζουν.

«Γκάζι, φρένο,

Στο κλαμπ με την τετάρτη μπαίνω,

Φρένο, γκάζι,

Η γκόμενα κοιτάει με νάζι.

Μπουμ μπουμ μπουμ!

Σκάει η εξάτμιση.

Μπουμ μπουμ μπουμ!

Τα σπάει η ανάρτηση.»

—Ποιος είναι ο Πίνα; Όχι! Σταμάτα το!

—Τσκ, τσκ, μα δεν είστε καθόλου καλλιεργημένοι εσείς οι Ντιλντονιανοί… Είναι δυνατόν να μη σας αρέσει η τραπ;

Ο Ντιλντονιανός έπεσε αναίσθητος στο πίσω κάθισμα. Μία μικρή πορτούλα σε μέγεθος κέρματος άνοιξε στον κρόταφό του, από την οποία βγήκε παραπατώντας ένα μικρό εγκεφαλάκι και φώναξε με την ψιλή φωνούλα του: «Δεν είναι δυνατόν… Τόσες χιλιάδες χρόνια εξέλιξης… πολιτισμικής… υπεροχής… Πώς κατέληξαν σε… αυτά… τα… μουσικά πρωτόγονα και… στιχουργικά… ανώριμα… σκουπίδια;».

Στο χέρι κρατούσε ένα μικροσκοπικό πιστόλι, με το οποίο και αυτοκτόνησε.

—Πίνα, σε παρακαλώ κλείσε αυτή την αηδία.

—Μα είναι ο καινούργιος δίσκος του TurboMasturbator47!, διαμαρτυρήθηκε η ηλεκτρονική φωνή του Πίνα από τα ηχεία του αυτοκινήτου.

—Πίνα, καταλαβαίνω πως εφόσον είσαι αμάξι, είσαι από τη φύση σου κάγκουρας. Αλλά μα τη μπαναγία, αυτό το πράγμα δεν ακούγεται.

—Ω μωρέ Αρθρούρε, μια ζωή ξενέρωτος…

—Τέλος πάντων, θα αφήσω να τελειώσει το τραγούδι, αλλά μόνο και μόνο επειδή μου έσωσε τη ζωή. Όμως δε θα ξαναβάλεις τραπ όταν είμαι εγώ μες στο αμάξι.

—Πφ, καλά.

—Δε μου λες, άκουγες τι έλεγε τόση ώρα ο τύπος;

—Φυσικά και άκουγα! Απλά περίμενα να καταλάβω ποιος είναι. Όταν είπε πως είναι Ντιλντονιανός, θυμήθηκα πως αυτοί οι δηθενάδες ακούνε κάτι παπαριές σα τη δική σας όπερα, ακριβώς επειδή είναι πολύ ευαίσθητοι σε χαμηλές συχνότητες. Οπότε ήξερα πως σίγουρα δε θα άντεχε την τραπ. Από την άλλη ήθελα να σε δω λίγο να υποφέρεις, οπότε είπα να μην επέμβω άμεσα.

—Είσαι λίγο αρχιδάκι Πίνα.

—Λίγο όμως, όσο πατάει ωμέγα τρως.

—Τι πράγμα;

—Ο Μέγατρον! Ο Μέγατρον, γαμώ το ωτοκορέκτ μου!

—Τελικά τα παλιά τα χρόνια με το Τ9 ήσασταν καλύτερα. Τέλος πάντων, πάω να συμμαζέψω αυτή την αηδία από το πίσω κάθισμα και την κάνουμε. Κερνάω Γουάιτ Γράσιαν (σ.μ: Γουάιτ Ράσιαν με γράσο).

—Αυτός είναι ο οδηγός μου!

Ο Αρθούρος πέταξε τον Ντιλντονιανό και τον ξενιστή του σε ένα παρακείμενο χαντάκι.

—Πάντως πρέπει να δώσω άμεσα αναφορά στην Κεντρική Στοά των Ταριφών, είπε σκεπτικά ο Αρθούρος. Αυτή τη φορά έφτασαν πολύ κοντά μας οι καργιόληδες. Πάρα πολύ κοντά…

Ο Πίνα ξεκίνησε για το Γαλαξίδι. Είχε αρχίσει να ψιχαλίζει.

Ο Σάκης Αρναούτογλου και η placebo ενημέρωση

Γενικά θα με χαρακτήριζα ως ένα άτομο γεμάτο όρεξη και ενέργεια. Ναι, το ξέρω πως αυτός ήταν ένας εξαιρετικός τρόπος να μπω στο θέμα χωρίς να σκέφτομαι κάποια εισαγωγή.

Οπότε κάτι που απεχθάνομαι πολύ είναι τα βαρετά και ανούσια πράγματα. Ας πούμε αυτό που βλέπεις στο δρόμο έναν γνωστό και

• Α, που ‘σαι ρε Γιώργο! Τι κάνεις;
• Καλά εσύ;
• Καλά κι εγώ, δόξα το θεό. Πώς πάει;
• Καλά.
• Έτσι είναι, ας τα λέμε καλά. Την υγεία μας να ‘χουμε, και όλα τ’ άλλα τα βρίσκουμε. Εσύ καλά;
• Ναιτοείπαμεοχτακόσιεςφορές.
• Ωραία. Η μάνα σου τι κάνει;
• Καλά κι αυτή.
• Καλά να είναι, μπράβο. Ο πατέρας σου;
• Πέθανε.
• Καλά να είναι κι αυτός, ωραία. Τι άλλα, όλα καλά;
• Χθες στο άλογο που ήμουνα μπήκε ένα μπαρ και άρχισε να απαγγέλει Κωνσταντίνο Μπογδάνο.
• Ωραία, ωραία, μπράβο. Να ‘σαι καλά, δώσε χαιρετισμούς στους δικούς.

Δεν ακούει καν τι λες ρε μάλακα. Απλά εκτελεί το εθιμοτυπικό της συνάντησης δύο ανθρώπων. Πρέπει απλά να φέρει τη χορογραφία εις πέρας, και μάλιστα γρήγορα γιατί θα πρέπει να την κάνει και με τον επόμενο.

Αυτές οι συζητήσεις είναι το αντίστοιχο όπου δυο σκυλιά συναντιούνται και το ένα μυρίζει τον κώλο του άλλου. Θα πάρει 1-2 λεπτά, θα αλληλοκωλομυριστούν, και μετά θα συνεχίσουν να κάνουν ό,τι έκαναν.

Στα σκυλιά όμως αυτό το πράγμα έχει κάποιο νόημα: όσο περίεργο κι αν σου φαίνεται, μέσω της όσφρησης των συγκεκριμένων περιοχών το ένα σκυλί παίρνει διάφορες πληροφορίες για το άλλο. Για παράδειγμα μπορεί να μάθει το φύλο, τη διάθεση, τις διατροφικές συνήθειες, την κατάσταση της υγείας, και άλλα.

Από την άλλη μεριά στους ανθρώπους αυτή η λεκτική κωλόσφρηση απλά ξοδεύει το χρόνο και των δύο, δίνοντας την εντύπωση πως αντάλλαξαν πληροφορίες, χωρίς όμως να πραγματικά να έχει γίνει κάτι τέτοιο.

Οπότε για να λέμε τα πράγματα πιο σωστά, το ακριβές αντίστοιχο αυτών των Ανούσιων Συζητήσεων Τυχαίων Συνταντήσεων (Α.Σ.Τ.Σ. νταξ δε βγήκε και πολύ καλό το αρκτικόλεξο) θα ήταν να κωλοσφρίζονταν δύο σκυλιά έχοντας βουλωμένες μύτες.

 

Πού σκατά το πάει ο μπαγάσας; Πού κολλάει ο τίτλος του άρθρου με τα σκυλιά που μυρίζουν κώλους;

Το ξέρω πως αυτό σκέφτεσαι. Υπομονή.

 

Εαν λοιπόν συνέχιζα αυτή την προσωπική μου λίστα με βαρετά και ανούσια πράγματα, σίγουρα από αυτή δεν θα έλειπαν τα εξής:

• Τα τραγούδια του Φίλιππου Πλιάτσικα
• Ο πουρές
• Ο Σάκης Αρναούτογλου.

Οι πιο προσεκτικές από εσάς θα παρατηρήσατε πως κανένα από τα παραπάνω πράγματα δε σχετίζεται με την μουσική. Στην περίεργη περίπτωση που αυτό είναι το πρώτο άρθρο που διαβάζετε από το blog, κάντε μια βόλτα στα υπόλοιπα άρθρα. Όλο και κάτι θα πετύχετε σχετικά με το φερόμενο ως «συνθέτη» και «τραγουδιστή», και θα σας φωνάξουμε όταν είναι έτοιμη η παραγγελία σας.

You may also like…

Όσον αφορά τον πουρέ, δε ξέρω καν γιατί υπάρχει. Είναι η βαρεμάρα μετουσιωμένη σε κάτι θεωρητικά βρώσιμο. Κάθε φορά που πρέπει να φάω πουρέ, γιατί είμαστε σε παρέα που δεν έχω το θάρρος να πω «Καλά ρε σεις τι είμαστε, ζώα; Τι είναι αυτή η κίτρινη λάσπη που μας βάλατε να φάμε; Νομίζατε ότι δε θα το καταλάβω επειδή το μακιγιάρατε με λίγο σάλτσα από πάνω;», κάθε τέτοια φορά καταβάλλω υπεράνθρωπες προσπάθειες για να μη κοιμηθώ από τη βαρεμάρα καθώς τον τρώω. Δε τα καταφέρνω πάντα.

(Σχεδόν) κάθε φορά που τρώω πουρέ.

Και ποιος λέτε μένει από την προσωπική μου Τετράδα των Πιο Βαρετών Πραγμάτων;

Ας πάρουμε την ιστορία του από την αρχή…

 

Όπως πάρα πολλά αγοράκια, από μικρός ο Σάκης Αρναούτογλου ήθελε να γίνει αεροπόρος. Ώρες ατελείωτες χάζευε τον ουρανό, με το βλέμμα του να πηγαίνει διαρκώς από σύννεφο σε σύννεφο. Όταν τελικά έβλεπε κάποιο αεροσκάφος που πετούσε για να ψεκάσει τους ανυποψίαστους πολίτες, πετάγονταν όρθιος μες στη χαρά και κάνοντας πως κρατάει πηδάλιο αεροπλάνου έτρεχε παράλληλα με αυτό, μιμούμενος τον πιλότο.

Αυτό το έκανε για περίπου 2 μέτρα. Τόσο μήκος είχε το μπαλκόνι που τον είχα βγάλει οι γονείς του επειδή πάλι είχε χέσει τα σεντόνια του.

Ο Σάκης Αρναούτογλου μικρός.

Οι πρώτοι μήνες του μικρού Σάκη περνούσαν ήρεμα, γεμάτοι απογειώσεις και προσγειώσεις με πλαστικά αεροπλανάκια, με πιλότο πάντα τον Κύριο Κουνελάκη. Ο Σάκης έτρωγε όλο το φαί και ζητούσε κι άλλο, καθώς τον ταίζαν με το «αεροπλανάκι». Ήταν μία τυπική ευτυχισμένη οικογένεια από διαφήμιση μαλακτικού ρούχων.

Τίποτα όμως δεν προμήνυε την καταιγίδα που θα ακολουθούσε.

 

Όταν ο Σάκης έγινε τριών χρονών άρχισε να κάνει τις πρώτες του προτάσεις. Δεν ήταν και ό,τι αρτιότερο συντακτικά και γραμματικά, και οι γονείς του δε καταλάβαιναν τον χριστότς. Γελούσαν όμως με τις προσπάθειες του μικρού να μιμηθεί την ομιλία των μεγάλων.

Η αδυναμία κατανόησης των λεγομένων του Σάκη όμως συνεχίστηκε και τα επόμενα δύο χρόνια. Τότε άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα σύννεφα στον ουρανό.

Πολύ συχνά ο μικρός Σάκης μιλούσε για περίπου δέκα δευτερόλεπτα συνεχόμενα χωρίς να πάρει ανάσα, κι έπειτα σταματούσε. Η φωνή του ακούγονταν πολύ βαριά και είχε μία έντονη βραχνάδα, σαν να έχει καπνίσει τέσσερα πακέτα μάλμπουρω. Και τίποτα μα τίποτα από όσα έλεγε δεν έβγαζαν νόημα. Ακούγονταν σαν ελληνικά, αλλά δεν ήταν.

Όπως ήταν λογικό η πρώτη επιλογή των γονιών ήταν ο Πάτερ Παίσιος. Δυστυχώς εκείνη την περίοδο ο Πάτερ είχε πάρα πολλή δουλειά με διάφορες προφητείες που έπρεπε να κάνει για το μέλλον, «Για την Τουρκία, τα μνημόνια, και τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο, καταλαβαίνετε».

Ευτυχώς η επόμενη επιλογή των γονιών ήταν η ψυχολόγος. Κι αυτό προς τιμήν τους, καθώς το ’70 υπήρχε ακόμα έντονα το στίγμα της ψυχικής ασθένειας.

Η ψυχολόγος τούς εξήγησε πως το παιδί είναι μια χαρά. Απλά μιλάει σαν πιλότος: εκφράζει όλα όσα θέλει να πει με μία πρόταση χωρίς καμία παύση. Σα μία ενιαία λέξη. Χαμηλώνει επίτηδες την ένταση της φωνής και κάνει και τεχνητούς θορύβους ακριβώς για να μην καταλαβαίνει κανένας τι λέει, όσο και να προσπαθεί.

Η ψυχολόγος ήταν έκπληκτη με το πόσο καλά μπορούσε να μιμηθεί το λόγο των πιλοτών χωρίς ποτέ να έχει μπει σε αεροπλάνο. Κανείς δε μπορούσε να καταλάβει τα λεγόμενά του. Είχε φυσικό ταλέντο για να πιλοτάρει αεροπλάνα!

Η διάγνωση έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία. Μπροστά στο φόβο ο μικρός Σάκης να μη μπορεί να μιλάει με τα υπόλοιπα παιδάκια και να απομονωθεί κοινωνικά, οι γονείς πέταξαν μεμιάς όλα τα αεροπλανάκια και τον Κύριο Κουνελάκη. Πράγμα το οποίο κυριολεκτικά του έκοψε τα φτερά. Όχι κυριολεκτικά.

Ο Σάκης Αρναούτογλου μικρός, λίγο μετά τη διάγνωση της Πιλοτολαλιάς

Η αλλαγή της διάθεσης του παιδιού ήταν εμφανής. Και προφανώς προς το χειρότερο. Από την ημέρα που καταστράφηκε στόλος των αεροσκαφών του ο αρνητισμός και η επιθετικότητα ήταν έκδηλα.

Όμως όλα έγιναν για το καλό του. Κάποια στιγμή θα μεγάλωνε και θα καταλάβαινε τη σκληρή απόφαση των γονιών του.

 

Ο Σάκης μεγάλωνε, και μαζί μ’ αυτόν μεγάλωνε στα κρυφά κι η αγάπη του για τα αεροπλάνα.

Κάποια στιγμή μάλιστα σταμάτησε να χέζει τα σεντόνια του. Οι γονείς του όμως δε σταμάτησαν να χέζουν τα όνειρά του.

Έφτασε λοιπόν η στιγμή που ο Σάκης ολοκλήρωσε το λύκειο. Όταν έκανε το κάμινγκ άουτ στους γονείς του και εξομολογήθηκε πως το μόνο πράγμα που ήθελε ήταν να γίνει πιλότος, αυτοί τον κοίταξαν στοργικά, γέρνοντας λίγο το κεφάλι στο πλάι και χαμογελώντας. Και τον γείωσαν.

Του εξήγησαν, με την υπομονή που μόνο ο γονιός έχει, πως τα κονδύλια του Τζορτζ Σόρος για αεροψεκασμούς έχουν μειωθεί πολύ τα τελευταία χρόνια, και αντίστοιχα οι πιλότοι που ζητούν γι΄ αυτό. «Ναι, σαφώς αεροπλάνα πετάνε και στις εθνικές μας εορτές. Μα αυτές δεν αναμένεται να αυξηθούν δραστικά τα επόμενα χρόνια.» και «Προχθές πάλι η κυρία Νίτσα απέναντι ξέχασε τα φώτα του αμαξιού ανοιχτά και μετά δεν έπαιρνε μπρος το αμάξι την επόμενη μέρα. Αν ξεχάσεις τα φώτα του αεροπλάνου ανοιχτά έτσι ξεχασιάρης που είσαι, τι θα πεις την άλλη μέρα στους πεντακόσιους επιβάτες που θέλουν να πάνε στις δουλειές;».

Η ταφόπλακα που έβαλαν οι γονείς πάνω στα όνειρά του έγραφε:

«Εμείς γονείς σου είμαστε, μόνο το καλό σου θέλουμε».

Η κατάληξη του ονείρου του Σάκη να γίνει πιλότος.

Ο Σάκης εκνευρίστηκε. Τους είπε σε πολύ έντονη γλώσσα κάτι που δε το κατάλαβαν επειδή ακόμα μιλούσε σαν πιλότος. Και έφυγε από το σπίτι.

 

Κοινωνικά αυτοεξόριστος, έφυγε στο εξωτερικό και πήγε για σπουδές στη Γερμανία. Εκεί ένιωσε οικεία για πρώτη φορά στη ζωή του. Οι Γερμανοί είχαν κάτι λέξεις που ουσιαστικά ήταν δεκατέσσερις λέξεις ενωμένες σε μία. Η γλώσσα είχε άγρια και βαριά προφορά, ενώ ακουγόταν σαν επιθανάτιος ρόγχος σε όποιον δε τη μιλούσε. Ήταν η γλώσσα των πιλότων! Ο Σάκης ένιωθε επιτέλους σπίτι του.

Έχοντας βρει την ψυχική του γαλήνη, αποφασίζει να ξεκινήσει τις σπουδές του στη μετεωρολογία. Αφού δε θα γινόταν πιλότος, θα έκανε αυτό που θα βοηθούσε περισσότερο απ’ όλα τους πιλότους: θα γινόταν η Κασσάνδρα τους.

Και το πέτυχε.

Ίσως.

 

Λίγα χρόνια μετά ο Σάκης επιστρέφει στην Ελλάδα, ως ένας παγκόσμια καταξιωμένος μετεωρολόγος, και απολαμβάνει αποδοχής και εκτίμησης που μόνο Πετυχημένοι Αστρολόγοι τύγχαναν μέχρι πρότινος:

• κάθε λανθασμένη πρόβλεψή του πάει αθόρυβα στον κάδο χωρίς σχόλια. Ήταν απλά ένα αποτυχημένο δελτίο ΠΡΟΠΟ. «Εντάξει μωρέ, δε το πέτυχε αυτή τη φορά, δε μπορεί να τα βρίσκει και όλα!»
• κάθε σωστή πρόβλεψη όμως αναγνωρίζεται σαν επιβεβαίωση του Θείου Χαρίσματός Του. «Πάλι έπεσε μέσα ο Προφήτης! Μας πώς το κάνει, είναι εκπληκτικός!»

– Σ’ ευχαριστούμε, ω Μεγάλε Σαμάνε, για τις προβλέψεις που έκανες!
– Σας ευχαριστώ για την τιμή που μου κάνετε ιθαγενείς. Αλλά λέγεται Επιστήμη. Είναι μοντέλα πρόβλεψης καιρού και ηλεκτρονικοί υπολογιστές. Δεν είναι δα και μαγεία.
– Πόσα ξέρεις, ω Μεγάλε Σαμάνε, και πόσο μετριόφρων είσαι!

 

Από το 2002 και μετά ο Σάκης αναλαμβάνει την παρουσίαση του καιρού στην ΕΡΤ3. Πνεύμα ανήσυχο, και με γνώμωνα πάντα την πνευματική εξύψωση των Ελλήνων μη-βαλανιδοφάγων τηλεθεατών, αποφασίζει να μη δίνει τον καιρό σα μασημένη τροφή. Έτσι εφευρίσκει και εισάγει το «Δελτίο Καιρού ΙΚΕΑ«.

Στο Δελτίο Καιρού ΙΚΕΑ ο Σάκης ποτέ δε λέει ξεκάθαρα τι καιρό θα κάνει αύριο. Μέσα από μία εκτενή παρουσίαση είκοσι λεπτών δίνει στον τηλεθεατή πλήθος πληροφοριών, όπως συγκεντρώσεις αερίων μαζών ανά την Ευρώπη, τετραδιάστατα βαρομετρικά και νεφώσεις, εύρη θερμοκρασιών στις κορυφές του Ολύμπου και σε υποθαλάσιες σπηλιές που κατοικούν μασώνοι, δεσμευμένες πιθανότητες για ερχομό σκόνης από την Αφρική, ηλεκτρομαγνητικές καταιγίδες στην επιφάνεια του Άρη, κατευθύνσεις και εντάσεις ανέμων ανά τέταρτο σε όλο το ηλιακό σύστημα. Έπειτα η τηλεθεάτρια πρέπει απλά να συνδυάσει όλα τα στοιχεία για να καταλάβει τελικά αν θα βρέξει αύριο. Είναι ο πρώτος που εφαρμόζει DIY πρόβλεψη καιρού.

Όμως ο Σάκης δε σταματάει εκεί. Είναι αποφασισμένος να ολοκληρώσει το στόχο του να γίνει η Κασσάνδρα του Καιρού. Έτσι, στην προσπάθεια του να γίνει ο Πρόεδρος Εδεσσαϊκού των Μετεωρολογικών Προβλέψεων, σταματάει να χρησιμοποιεί την Κατανοητή Ελληνική και ξεκινάει τη χρήση μιας ξεχασμένης από καιρό γλώσσας, αυτής του «Σοφού Γέροντα Μετεωρολόγου«. Εκφράσεις μέχρι πρότινος απλές και κατανοητές από μία γιαγιά αντικαθίστανται από γρίφους όπως:

«Στα κεντρικά και νότια-νοτιοανατολικά του δυτικού Αιγαίου οι άνεμοι θα κινηθούν  πρόσκαιρα βόρειοι-βορειοανατολικοί με κατά τόπους εντάσεις όχι μικρότερες των δυο μποφόρ χωρίς όμως να ξεπεράσουν τα 3 μποφόρ …»

Γιατί τίποτα δεν είναι πιο διασκεδαστικό από το να προσπαθείς να υπολογίσεις τι καιρό θα κάνει αύριο χρησιμοποιώντας κουμπιουτεράκι, πυξίδα, αστρολάβο, και το βιβλίο Μαθηματικής Λογικής.

Ο Σάκης Αρναούτογλου έχει μείνει στην λαική μνήμη ως «Θείος Αιμίλιος του Καιρού».

Και επειδή δε ξεχνάει ποτέ από που ξεκίνησαν όλα αυτά, πριν από κάθε δελτίο σιγοτραγουδάει «Don’t be fooled by the predictions that I got, I’m still I’m still Sakis from the block» και έπειτα βγαίνει και κάνει την παρουσίαση με προφορά πιλότου. Πατάει πόδι στην πίστα και φτύνει τεράστιες μονοκόμματες προτάσεις στο μικρόφωνο χωρίς ίχνος παύσης μεταξύ των λέξεων μαν. Χώνει μανιωδώς μετεωρολογιακές ρίμες για είκοσι συναπτά λεπτά με ρυθμό που θα ζήλευαν κι οι TXC, το φλόου στον αυτόματο πιλότο. Πριν καν προλάβεις να ακούσεις τι είπε για τις συννεφιές στο Ιόνιο, σε χτυπάει -μπαμ- με τη συγκέντρωση σκόνης από την Αφρική. Θερμοκρασίες, βαρομετρικά, και κατευθύνσεις ανέμων φεύγουν κατά ριπάς χωρίς κανένα οίκτο. Τέλος δελτίου, μάικ ντροπ, κι όποιος κατάλαβε κατάλαβε.

 

Το δελτίο ολοκληρώνεται, κι εσύ μαζεύεις τα κομμάτια σου και θεωρείς πως ενημερώθηκες για τον καιρό. Έχεις ένα αίσθημα σιγουριάς, νιώθεις ασφάλεια για το μέλλον.

Αν όμως τύχει και σε ρωτήσει κανείς «Ρε συ άκουσες μήπως τον καιρό; Τι λέει για αύριο;», τότε και μόνο τότε συνειδητοποιείς πως απλά παρακολούθησες το δελτίο χωρίς να πάρεις καμία πληροφορία. Τα αναρίθμητα άχρηστα δεδομένα σού μουδιάσαν το μυαλό, ο πύρινος πιλοτικός του λόγος σου έκαψε τους νευρώνες, κι έτσι νομίζεις πως ενημερώθηκες. Όμως είσαι τόσο ανίδεη όσο ήσουν και πριν το δελτίο.

Συγχαρητήρια, μόλις μύρισες με τη μπουκωμένη μύτη σου τον κώλο του Σάκη Αρναούτογλου.

[ΚΟΥΙΖ] Εσύ πόσο καλά γνωρίζεις τον Ευτύχη Μπλέτσα;

Σκοτεινός. Αποκρουστικός. Ολέθριος. Ερεβώδης. Πτολεμαΐδα. Αυτές είναι οι πέντε δημοφιλέστερες λέξεις που έρχονται στο μυαλό κάποιου όταν ακούει το όνομα Ευτύχης Μπλέτσας. Και όπως θα παρατηρήσατε, όλες έχουν σχέση με το ανείπωτο κακό.

Αν ανατρέξετε στο λήμμα «Ευτύχης Μπλέτσας» στην εγκυκλοπαίδεια που έχετε στο εξοχικό σας στην Καβάλα θα διαβάσετε το παρακάτω:

Ο Ευτύχης Μπλέτσας (δημιουργία: 87,000 π.Χ.) είναι η τρέχουσα ανθρώπινη μορφή μίας άγνωστης εξωγήινης τεχνολογίας. Η ενσώματη αυτή υπόσταση της τεχνολογίας έχει σκοπό τη μετατροπή του ίντερνετ σε ενέργεια, προκειμένου να καταφέρει να συνεχίσει την περιπλάνηση σε άλλους πλανήτες.

Στον αντίστοιχο τόμο της εγκυκλοπαίδειας «Δομή», που οι γονείς σου δε λένε να πετάξουν παρότι έχουν περάσει 17 χρόνια από την τελευταία φορά που την άνοιξαν, αναζητώντας την πολιτική σταδιοδρομία του Κώστα Λαλιώτη, αναφέρεται:

Ευτύχης Μπλέτσας, το: cyborg 1ης γενιάς της εταιρίας Skynet. Γνωστό επίσης και με την κωδική ονομασία «Τ-6», ήταν το έκτο πρωτότυπο της «Skynet Α.Ε. και ΣΙΑ» με σκοπό τον αναχαίτιση της Ανθρώπινης Αντίστασης. Δημιουργήθηκε το 2088, με πρωτοποριακές για την εποχή του μεθόδους και εξαιρετικές προσδοκίες. Κλινικές δοκιμές και πειράματα που έγιναν όμως έδειξαν πως το προϊόν δεν ήταν ιδιαίτερα αποτελεσματικό, με συνέπεια να απενεργοποιηθεί και να τοποθετηθεί στην Αποθήκη Αποτυχημένων Cyborg «Μάρκος Δεϊμέζης».

Χρόνια αργότερα θα ενεργοποιηθεί λανθασμένα αντί του «Τ-6000», καθώς στην εντολή ενεργοποίησης που έλαβε ο υπάλληλος της Skynet δεν άκουσε τη λέξη «thousand» μετά το «Τ-6» –δεν είχε καλό σήμα στο Πλαγιάρι όπου θα είναι τα κεντρικά της εταιρίας. Έτσι το Ευτύχης Μπλέτσας θα σταλεί από λάθος πίσω στο παρελθόν, στο 1990. Έχοντας εξαιρετικά προχωρημένη τεχνητή νοημοσύνη, αλλά όντας ταυτόχρονα εξαιρετικά αποτυχημένο στον πόλεμο ενάντια στην Αντίσταση, θα περιοριστεί στο να χρησιμοποιεί τους πρωτόγονους ηλεκτρονικούς υπολογιστές της εποχής για να ανεβάζει βίντεο μαγειρικής στο youtube.

Ποιος είναι όμως πραγματικά ο Ευτύχης Μπλέτσας;

~ ~ ~

Ο Ευτύχης Μπλέτσας μοιάζει εξαιρετικά με άνθρωπο.

Ένας σημαντικός αριθμός συνανθρώπων μας υποστηρίζουν πως ο/το Ευτύχης είναι όντως εξωγήινος ή cyborg από το μέλλον. Δεν είναι τυχαίο βέβαια πως πολλοί από αυτούς ψήφισαν Τζήμερο. Οι εικασίες αυτές πάντως δεν είναι χωρίς βάση: τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, το youtube κανάλι του Ευτύχη έχει 9203 βίντεο. 9204 βίντεο. 9207 βίντεο.

Βάσει απλών υπολογισμών, για να κάνει όλα αυτά τα βίντεο ο Ευτύχης δε κοιμάται και δε τρώει ποτέ.

Σπάνια φωτογραφία του Ευτύχη Μπλέτσα σε μία από τις ανθρώπινες μορφές του, λίγο πριν μεταμορφωθεί σε μπρόκολο.

Μία άλλη από τις επικρατέστερες και πιο προσγειωμένες απόψεις είναι πως ο Ευτύχης Μπλέτσας είναι ένας εξαδικός θεός, ο Megazord που προκύπτει αν ενώσεις έναν μάγειρα, έναν τραγουδιστή, έναν ταξιδιώτη, έναν γιουτούμπερ, έναν κοκάκια, και έναν πρόσκοπο. Και αυτή ακριβώς η πολυδιάστατη προσωπικότητά του είναι που τον έχει κάνει τόσο δημοφιλή.

Ναι, έχω αυτόγραφο από τον Ευτύχη. Συμβιβάσου με αυτό.

Όσοι με γνωρίζουν ξέρουν καλά πως είμαι μεγάλος θαυμαστής του Ευτύχη. Έχω σε ψηφιακούς πολυμορφικούς δίσκους όλες τις εκπομπές του, από την πρώτη του εκπομπή «Στην Κουζίνα της Μαμάς» το 2005 μέχρι την πρόσφατη εκπομπή του σε ραδιενεργό ακτινοβολία (για την καταπολέμηση της υπερβολικής θετικής ενέργειας που υπάρχει στον οργανισμό του).

Την ίδια στιγμή όμως πιάνω πολλές φορές τον εαυτό μου να αναρωτιέται: «Ρε συ Γιώργο, μεταξύ μας τώρα, πόσο καλά ξέρεις τον Ευτύχη τον Μπλέτσα; Αυτόν τον μυστηριώδη πολυσχιδή άνθρωπο με τα χίλια πρόσωπα, τον άνθρωπο που έχει κάνει το μαγείρεμα να είναι πιο διασκεδαστικό ακόμα και από τα μίζερα τραγούδια του Θηβαίου;».

Αυτήν ακριβώς την απορία που με βασάνιζε για χρόνια προσπάθησα να απαντήσω. Και νομίζω πως τελικά τα κατάφερα, με το παρακάτω τεστ.

Το τεστ αυτό λοιπόν είναι ένα τεστ αυτογνωσίας.
Γιατί ο Ευτύχης είναι ένας από εμάς.
Ο Ευτύχης είναι όλοι μας.
Ο Ευτύχης είσαι εσύ (ξέρω πως με διαβάζεις Ευτύχη).

~ ~ ~

Ερώτηση 1 (ανάπτυξης) [20 βαθμοί]

Αναφέρετε συνοπτικά το επίθετο του Ευτύχη Μπλέτσα.

_____________________________________________

_____________________________________________

_____________________________________________

 ~ ~ ~

Ερώτηση 2 (πολλαπλής επιλογής) [30 βαθμοί]

Επιλέξτε όσα από τα παρακάτω θέλετε για να κάνετε ένα τόστ για τον Ευτύχη Μπλέτσα.

□ Πάνω φέτα ψωμιού

□ Κασέρι

□ Ζαμπόν

□ Νιτρογλυκερίνη

□ Μαρούλι

□ Βινεγκρέτ

□ Στηθοσκόπιο

□ Μοτσαρέλα

□ Ουρολοίμωξη

□ Ντομάτα

□ Μπεταντίν

□ Τριφασικό ρεύμα

□ Μαγιονέζα

□ Γκαζόν

□ Ένα τοστ

□ Ραδιοφονικές παρεμβολές

□ Χριστουγεννιάτικο δέντρο

□ Κάτω φέτα ψωμιού

~ ~ ~

Ερώτηση 3 (συμπλήρωσης κενού) [20 βαθμοί]

Συμπληρώστε το κενό στην πρόταση με μία από τις διαθέσιμες λέξεις:

«Ο μεγαλύτερος Έλληνας μάγειρας που μοιάζει αρκετά με άνθρωπο είναι ο Ευτύχης Μπλέ__________«.

α) ντερ
β) ρ Γουίτς Πρότζεκτ
γ) Πάουερ Ρείντζερ
δ) τσας

~ ~ ~

Ερώτηση 4 (αντιστοίχισης) [25 βαθμοί]

Αντιστοιχίστε τις προτάσεις της αριστερής στήλης με τις προτάσεις της δεξιάς στήλης:

α) Ευτύχης	1) Μπλέτσας
β) Βουβωνική	2) Πανώλη
γ) Θέλω να πεθάνει επώδυνα ο Μουζουράκης	3) Αλήθεια.

 ~ ~ ~

Ερώτηση 5 (σωστό/λάθος) [29 βαθμοί]

Απαντήστε στις παρακάτω ερωτήσεις με «Σωστό» ή «Λάθος».

1) Η ταινία «Alien vs Predator vs Ευτύχης» σε κοινή σκηνοθεσία Ταρκόφσκι-Δαλιανίδη θα κυκλοφορήσει από την Finos Films την άνοιξη του 2019.

2) Υπάρχει βίντεο στο youtube στο οποίο ο Ευτύχης Μπλέτσας δε φαίνεται σαν να έχει πάρει κόκα.

3) Ο Ευτύχης Μπλέτσας είναι μυθικό πλάσμα του σύμπαντος του Λάβκραφτ το οποίο γεννήθηκε 1500 χρόνια πριν τη γέννησή του.

4) Ο νικητής του Β’ Παγκοσμίου πολέμου είναι ο Ευτύχης Μπλέτσας.

5) Το ίντερνετ ανακαλύφθηκε από τον Ευτύχη Μπλέτσα σε μία σπηλιά στο όρος Παγγαίο.

 ~ ~ ~

Βαθμολογία

0 – 25: Πώς τον είπες στο επίθετο αυτόν τον Ευτύχη;

Δεν αξίζεις καν να διαβάζεις αυτό το άρθρο. Κλείσε το γενικό του ίντερνετ και πάνε μία βόλτα στον κρεοπώλη.

26 – 50: Κάτι μου λέει το όνομα… Αυτός δεν είχε μια εκπομπή στην τελεόραση;

Συγχαρητήρια, βρίσκεστε στην κατηγορία 26 – 50, την πιο μέτρια κατηγορία. Κερδίζετε μία ψηφιακή κορνίζα για να κορνιζάρετε το Lower με C που έχετε.

51 – 75: Α ναι, αυτός με τα 5000 βίντεο στο youtube.

Είσαι σε καλό δρόμο αλλά θέλω περισσότερη προσπάθεια. Δες το επεισόδιο του Ευτύχη που γύρισε όσο ήταν στρατό, εξήγησέ μου πώς γίνεται να είναι τόσο χαρούμενος στο στρατό (αν υποθέσουμε πως είναι όντως άνθρωπος), ξεκίνα να πίνεις χυμό ΜΠΑΜ, και ίσως γίνουμε φίλοι.

76 – 100: Πήγαινα προσκόπους με τον Ευτύχη / Είμαι ο Γιώργος Μαργαρίτης.

Το αγαπημένο σου φαΐ είναι το παστίτσιο της μαμάς. Το αγαπημένο σου τραγούδι είναι το παστίτσιο της μαμάς. Πίνεις μόνο χυμό ΜΠΑΜ. Είσαι φίλος μου. / Να μη ξεχάσω να πάρω γιαούρτια από το σούπερ μάρκετ.

> 100: Είσαι ο Ευτύχης Μπλέτσας.

Ευτύχη στείλε μου πληζ στο email μου το τηλέφωνο του ντήλερ σου.

Αντιζώδια: Καλοκαίρι 2007 – 2010Β

Αγαπητή μου φίλη,

Η συχνότητα εμφάνισης θαλασσοποδαροσέλφις στο γουώλ σου σημειώνει τελευταία κατακόρυφη πτώση, οπότε προφανώς «winter is coming» όπως έλεγε και ο Ριτζ στο Τόλμη και Γοητεία. Τι καλύτερο λοιπόν από το να συμβουλευτείς τα άστρα για να προγραμματίσεις τις καλοκαιρινές σου διακοπές που μόλις τελείωσαν!

«Ουφ», θα αναστενάξεις, «όμως υπάρχουν τόοοσα πολλά σάιτς και άρθρα από έγκυρους ψευδοεπιστήμονες που ασχολούνται με την αστρολογία, ποιο να πρωτοδιαβάσω…» (<– Σημείωση: εδώ είναι από τα ελάχιστα σημεία που είναι δόκιμο να χρησιμοποιήσεις αποσιωπητικά, ηλίθιε αθλητικογράφε πρωτοσέλιδων). Όμως μη σκας –εκτός κι αν είσαι Παλαιστίνιος, σε κάποια παραλία του Ισραήλ γεμάτη λουόμενους, οπότε και είναι λογικό να σκας με τόση ζέστη. Γι’ αυτό βρισκόμαστε εμείς εδώ: για να σε εισάγουμε στο μαγικό κόσμο των αντιζωδίων!

Κάτι που δε γνωρίζουν λοιπόν οι περισσότερες γυναίκες που ασχολούνται σοβαρά με την αστρολογία –έλα μη γελάς, αλήθεια το έχω ακούσει– είναι πως για κάθε ζώδιο του ζωδιακού κύκλου υπάρχει ένα αντίστοιχο αντιζώδιο στον αντιζωδιακό ρόμβο. Έρευνα μάλιστα από το James Randi University αποδεικνύει πως οι προβλέψεις των αντιζωδίων είναι πιο ακριβείς από τις αντίστοιχες των ζωδίων, και αυτό γιατί δε βασίζονται σε αυθαίρετα κριτήρια –όπως ασούμε ποιο μήνα του χρόνου γεννήθηκες, ας σοβαρευτούμε λιγάκι– για να σε κατατάξουν σε κάποιο από τα αντιζώδια. Αντίθετα, η επιλογή των κριτηρίων κατάταξης έχει γίνει προσεκτικά μετά από δεκαετίες ερευνών πάνω στους παράγοντες που επηρεάζουν τον τρόπο σκέψης και λειτουργίας των ανθρώπων.

Καλοκαιρινά αντιζώδια λοιπόν, γιατί τίποτα δεν λέει περισσότερο «dn katalava t xristo m, ti grafei o tipos re mlk?!» από κάποιον που διάβασε αυτό το άρθρο.

Σημείωση: Στο τέλος του άρθρου υπάρχουν διάφορα γραφήματα για ξεκάρφωμα, σε περίπτωση που το αφεντικό σου μπει ξαφνικά στο γραφείο για να τσεκάρει αν δουλεύεις. Εκτός βέβαια κι αν δουλεύεις σε κάποιο οίκο ανοχής, οπότε αυτό δε πρόκειται να συμβεί. Μάλλον.

Έτοιμη;

Πάμε!

 

 

Μονόκερος

Αντιζώδιο: Αιγώκερος. Ή Εγώκερος. Αιγόκαιρος; Κανείς δε ξέρι.

Είσαι πολύ παρορμητική, όπως καλή ώρα τώρα που αποφάσισες να διαβάσεις το ζώδιό σου χωρίς να καθίσεις πρώτα να σκεφτείς αν όντως είσαι έτοιμη, πράγμα που σε ρώτησα παραπάνω. Αλλά με αγνόησες. Όπως βέβαια κάνεις πάντα. Κλασικός μονόκερος.

Οι προβλέψεις για το ζώδιό σου δε βγάζουν ποτέ νόημα και φαίνονται σαν τυχαίες λέξεις στη σειρά, όπως μιγαδικό επαναφορτιζόμενο σταφιδόψωμο με διπλό τόλουπ, τοποθετημένες ως επεξηγηματικές προτάσεις σε ένα κείμενο χωρίς συνοχή γραμμένο από κάποιον που απλά θέλει να γεμίσει ένα άρθρο γιατί έχει καιρό να γράψει κάτι στο μπλογκ του και δεν έχει έμπνευση.

Διάσημοι Μονόκεροι που τους βρίσκεις στο τμήμα της μαναβικής: Άδωνις Γεωργιάδις (μαϊντανός), Κώστας Φραγκολιάς (γλάστρα), Δημήτρης Ζαμπούνης (βασιλικός).

 

 

Φυματίωση

Αντιζώδιο: Καρκίνος.

Είσαι πολύ περίεργη, κι αυτό επιβεβαιώνεται καθημερινά από γεγονότα όπως το ότι διαβάζεις τα ζώδια αλλωνών. Έλα τώρα, μεταξύ μας, δεν έχεις ιδέα πότε ήταν το πρώτο οφσάιντ σε τοπικό πρωτάθλημα Γ’ κατηγορίας, έτσι δεν είναι;

Τι εννοείς δεν είναι έτσι, πού το ξερ… ωραία τι κι αν ο άντρας σου παίζει ποδοσφ… α, παίζει στον Παντοδύναμο Δρυοκολάπτη Κάτω Γιδοχωρίου που είναι στη Γ’ κατηγορία, και είναι μάλιστα πολύ καλό μπακ χαφ. Καλά οκ, εξαιρείσαι εσύ, μιλάω για όλες τις υπόλοιπ… ναι οκ, εξαιρείται και η φίλη σου η Τασούλα που ο δικός της παίζει μαζί με τον δικό σου στην ίδια ομάδα και ήταν μαζί από το δημοτικό και στο διαγώνισμα του Εμείς κι ο Κόσμος αντέγραφε από τον δικό σου. Ντάξει, ευχαριστημένη; Κλασικό φυματιωσάκι, αν δε πεις την τελευταία κουβέντα δεν ησυχάζεις.

Διάσημες Φυματιώσεις: δεν υπάρχουν. Αλήθεια όμως.

 

 

Σναιπεράς

Αντιζώδιο: Τοξότης.

Tώρα θα με ρωτήσεις τι είναι ο σναιπεράς, μιας και είσαι γυναίκα και δε παίζεις παιχνίδια στο κομπούτερ. Λογικό, αλλά σάμπως ξέρεις τι είναι ο υδροχόος; Α, πάλι εσύ από το προηγούμενο ζώδιο. Τώρα όμως διαβάζουμε τα ζώδια αλλωνών, έτσι; Ναι ναι, ξέρω, ο άντρας σου όταν ήταν μικρός κυνηγούσε με τους φίλους του υδροχόους στο Γιδοχώρι.

Τα πας πάρα πολύ καλά με την τεχνολογία, καθώς μεταξύ άλλων έχεις ηλεκτρονικό τσιγάρο, φίνγκερ σπίνερ και μπρελόκ. Σου αρέσει πολύ το διάβασμα και τα αγαπημένα σου βιβλία είναι ο Αλχημιστής και ο Μικρός Πρίγκιπας, που σημαίνει ότι δεν έχεις διαβάσει βιβλίο στη ζωή σου. Είσαι αρκετά έξυπνη καθώς ανήκεις σε εκείνο το μόλις 7% των ανθρώπων που κατάφεραν να λύσουν το γρίφο του Αιστάιν. Στη πραγματικότητα η ευφυΐα σου μόλις και ξεπερνάει αυτήν ενός κρουστικού δραπανοκατσάβιδου με 7% μπαταρία, πράγμα λογικό εφόσον πιστεύεις στα ζώδια. Τουλάχιστον στα σεξουαλικά σου τα πας περίφημα. Βέβαια όταν ο δικός σου τις προάλες σου ζήτησε να δοκιμάσετε να χρησιμοποιήσετε κάποιο βοήθημα στο σεξ, δεν εννοούσε το «Λύσεις Ασκήσεων Χημείας Β΄ Λυκείου» του Πατάκη που αγόρασες. Αλλά ας το ξεχάσουμε αυτό.

Διάσημοι Σναιπεράδες που είναι «Μικροί Ήρωες της Καθημερινότητας» © Αντρέας Μικρούτσικος, 2001: Ρούλα Βροχοπούλου, Αγαμέμνων Πορφυρογέννητος, Ηλίας Big Brother*.

*έλα τώρα, σιγά μη ψάξω στο νγκουνγκλ το επίθετο του Ηλία από το Big Brother (αν έχει κιόλας επίθετο).

 

 

Βλαντίμιρ

Αντιζώδιο: Λέων.

Σου αρέσουν οι βόλτες σε πλατείες, ιδιαίτερα σε κόκκινες. Τα βράδια προτιμάς να τα περνάς σπίτι με ένα ποτήρι κόκκινο κρασί και να αυν… Ναι, με ειδοποιούν από το κοντρόλ πως δεν έχουμε χρόνο γι’ αυτό το ζώδιο, οπότε θα πάμε αμέσως στο επόμενο.

Οι τυχεροί σου αριθμοί είναι 4.5% – 5.5%.

 

 

Μονός

Αντιζώδιο: Ζυγός.

ΕΡΩΤΙΚΑ: Φίλε μονέ, σε αντίθεση με αυτό που υπονοεί το όνομα του αντιζωδίου σου, τα ερωτικά σου είναι χάλια και είστε όντως μόνος. Αυτό βέβαια δεν είναι αντίθεση, αλλά ποιος νοιάζεται; Είναι αλήθεια πως η τελευταία φορά που είδες γυναικείο κόλπο ήταν όταν σε γέννησε η μητέρα σου. Υπήρξε βέβαια και εκείνη η φορά που η φίλη σου η Τέτα σου έδειξε το κόλπο με το οποίο οι γυναίκες κάνουν το στήθος τους να φαίνεται μεγαλύτερο, αλλά ας σταματήσουμε εδώ με τα λογοπαίγνια.

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ: Η είσοδος της Αφροδίτης στην τροχιά του Πλούτωνα φέρνει ευχάριστες αλλαγές και σημαντικές βελτιώσεις στον τομέα των οικονομικών σου. Ο Γεράσιμος θα σου επιστρέψει το 5ευρω που σου χρωστάει, ενώ υπάρχουν σημαντικές ενδείξεις πως θα βγει ξανά η προσφορά του γωνιακού μίνι μάρκετ 3 κρουασάν τσάμπιον 1 ευρώ. Νέες επενδυτικές προοπτικές εμφανίζονται με την αυξημένη πιθανότητα εξαργύρωσης δωροεπιταγής 6 ευρώ με την κάρτα Μασούτη, ενώ δεν αποκλείεται να βρεις στο δρόμο και κάνα πενηντάλεπτο.

Διάσημοι Μονοί: Δημήτρης Εικοσιδυός, Γιώργος Τετράδης, David Avramidis (το απόλυτο μηδέν).

 

 

Υποτομηδενιστής

Αντιζώδιο: Σκορπιός.

Κοιτάξτε ύστερα εμείς είπαμε ότι τα αισθηματικά σας θα είναι λίγο καλύτερα από ότι ήταν πριν που ήταν λίγο χειρότερα, αλλά όχι και πάρα πολύ καλά έτσι που να πεις τα αισθηματικά μου θα είναι τα καλύτερα. Ύστερα μετά ο Ερμής θα είναι ανάδρομος και αμφίδρομος και παράδρομος και αυτοί είπαν έτσι μπορεί και να μην είναι καλά τα αισθηματικά σας αλλά μπορεί και να είναι. Όμως ύστερα εμείς είπαμε κοιτάξτε ότι ναι αλλά η σελήνη θα είναι 14 ημερών και ο Δίας μπορεί να περάσει παραδίπλα από τον Κρόνο και η Αφροδίτη ίσως μπει στον αστερισμό του Ποσειδώνα ίσως και όχι και επειδή έχεις γεννηθεί στις 11:15 το πρωί άρα εμείς λέμε ότι τα αισθηματικά 29 χρόνια μετά ίσως και να είναι καλύτερα από τα χειρότερα, όμως μετά αυτοί είπαν ναι και μεις λέμε πως τα αισθηματικά θα βελτιωθούν αλλά λίγο σε σχέση με τη χειρότερη κατάσταση που θα μπορούσαν να είναι όμως ίσως και όχι. Αυτό ακριβώς τίποτα άλλο.

Πρόβλεψη αντιζωδίων από το Θωμά Μάτσιο: ελάχιστα λιγότερο σαφής και ακριβής από μία σοβαρή πρόβλεψη ζωδίου.

Διάσημοι Υποτομηδενιστές: Σεραφείμ Σίλας, Γιώργος Χατζηπαύλου, Jeremy.

~ ~ ~

Α ναι, ορίστε και τα γραφήματα για ξεκάρφωμα. Αν μόνο τα γνώριζε ο Ιησούς όταν ήταν πάνω στο σταυρό…

 

Pie chart: Χρώματα στο γράφημα

Column chart: Πλήθος ελληνικών γραμμάτων στο συγκεκριμένο γράφημα

Scatter plot: Τρίγωνα Κάλαντα (ναι είναι όντως ένα scatter plot)

Table chart: Πωλήσεις Δονητών ανά Περιοχή

Ιούλιος Ιαλουρών: «Το Aλφαβητάρι της Zωής»

Ιούλιος Ιαλουρών. Στο άκουσμα του ονόματος αυτού μόλις τρεις από εσάς θα αναρωτηθείτε: ποιος διάολο είναι αυτός ο Ιούλιος Ιαλουρών; Η πλειοψηφία όμως, δηλαδή οι υπόλοιποι πέντε αναγνώστες, γνωρίζετε πολύ καλά τον Ιούλιο από τα δεκάδες βιβλία του και τις εκατοντάδες συνεντεύξεις του. Ή ίσως και όχι.

Ο Ιούλιος γεννήθηκε στις 3 Φλεβάρη του 1953, ακριβώς την ημέρα των γενεθλίων του, στο Κακαλοχώρι της Μεγάλης Ευρυτανίας. Γιος του γνωστού εφοπλιστή και εθνικού ευεργέτη Δαμιανού Ιαλουρών που δραστηριοποιούνταν στο εμπόριο μυζήθρας και δονητών, μεγάλωσε σε ένα εξαιρετικό οικογενειακό περιβάλλον που του επέτρεψε να ασχοληθεί με τη φιλοσοφία από πολύ μικρός. Σε ηλικία μόλις 9 ετών γράφει το πρώτο του δοκίμιο που γίνεται δεκτό με διθυραμβικές κριτικές από τον τετράχρονο αδερφό του, και το οποίο ακολουθεί ένα μεγάλο πλήθος από φιλοσοφικούς στοχασμούς και αφορισμούς. Το συγγραφικό του έργο απαριθμεί 13 βιβλία περί φιλοσοφίας, 28 μονογραφίες, 60 δοκίμια, αναρίθμητες λίστες με ψώνια από το παντοπωλείο της γειτονιάς του, καθώς και ένα απειλητικό μήνυμα σε ένα γείτονα του που έπαιζε Μαραβέγια (είναι γνωστό το μίσος του Ιουλίου για τον Μαραβέγια).

Για την συμπλήρωση ακριβώς 26 χρόνων από την ημέρα που ο Ιούλιος έκανε το ιστορικό πλέον high score στο Alex Kidd, ο εκδοτικός οίκος «Παγκότερμα» κυκλοφορεί το βιβλίο «Το Αλφαβητάρι της Ζωής«: μία σταχυολόγηση 22 συλλογισμών του Ιουλίου, έναν για κάθε γράμμα της ελληνικής αλφαβήτου. Ευχαριστούμε πολύ τις εκδόσεις «Παγκότερμα» που μας επιτρέπουν να παραθέσουμε ένα δείγμα από το εξαιρετικό αυτό βιβλίο.

Αγάπη

(απόσπασμα από το βιβλίο του Ιουλίου: «Φίλοι και Σοφοί: Εισαγωγή στην Φιλοσοφία«, εκδόσεις ΚΑΘΕΤΗΡΑΣ, το οποίο έχει συγγράψει από κοινού με τον Κώστα Σόμερ)

Είναι γνωστό πως ένα από τα αγαπημένα μου χόμπι είναι η λεξιπλασία. Η ιστορία της γέννησης και εξέλιξης των λέξεων, η ερμηνεία αυτών βάσει των επιμέρους συστατικών τους, είναι πάντοτε μία γοητευτικά ενδιαφέρουσα διαδικασία.

Πριν μόλις ένα μήνα διάβαζα ένα κείμενο του Σωκράτη, μία κριτική στην ηθική των Αθηναίων. Εκεί συνάντησα την πανέμορφη λέξη «αρχιδοστρουθοκαμηλισμός«. Η λέξη αυτή, εξηγεί ο Σωκράτης, αναφέρεται στη συνήθεια κάποιων αρρένων που όταν νιώθουν κνησμό στην ηβική περιοχή τους αλλά βρίσκονται σε δημόσιο χώρο, βάζουν το χέρι στην τσέπη του μανδύα τους (σ.μ.: σήμερα θα λέγαμε στην τσέπη του παντελονιού τους) και ξύνουν έντονα τους όρχεις τους, νομίζοντας παρόμοια με τη στρουθοκάμηλο πως επειδή δε φαίνεται η παλάμη του χεριού τους κανείς δε καταλαβαίνει τι κάνουν. Συνήθεια η οποία προφανώς έχει διατηρηθεί αναλλοίωτη μετά από τόσες χιλιάδες χρόνια μέχρι και σήμερα.

Αρχιδοστρουθοκαμηλισμός. Είναι δυνατόν να μην αγαπάς αυτή τη γλώσσα;

Δεξιά, η

(απομαγνητοφώνηση από την εκπομπή «Στην υγειά μας ρε παιδιά«, 27/11/2007, στην οποία ο Κώστας Μακεδόνας τραγούδησε για 68η φορά το τραγούδι «Το Ποδήλατό Μου»)

Σπύρος Παπαδόπουλος: Ιούλιος Ιαλουρών κυρίες και κύριοι! (χειροκροτήματα από το πλατό). Ο αγαπητός μας Ιούλιος, ο αιώνιος έφηβος. Ιούλιε πες μας πώς βλέπεις το πολιτικό τοπίο μετά τις βουλευτικές εκλογές.

Ιούλιος: Καλησπέρα Σπύρο μου. Το τοπίο είναι λίγο επαναλαμβανόμενο και βαρετό, σα τοπίο του Bob Ross (γέλια από το πλατό). Το καλό πάντως είναι πως δίνει τροφή για σκέψη και συζήτηση.

Τρεις μέρες πριν ήμουν στο καπηλειό της γειτονιάς, οπού και προφανώς εν όψει των εκλογών η συζήτηση πήγε στα πολιτικά. Είμαι γνωστός για τις αριστερές μου πεποιθήσεις, για τις οποίες άλλωστε και εξορίστηκα για 7 χρόνια στη Γαλλία, στη Ντίσνεηλαντ. Σε κάποιο σημείο που λόγω των πολιτικών αντιπαραθέσεων -αλλά και του τσίπουρου- τα αίματα είχαν ανάψει, με ρώτησε ένας συντηρητικός φίλος: -Και δε μου λες ρε Ιούλιε, όλα καλά για την αριστερά: παλεύει για την εξάλειψη των ανισοτήτων, για την ισονομία, για τον σεβασμό όλων των εθνοτήτων και μειονοτήτων, ενάντια στην ταξικότητα, και τα λοιπά γνωστά. Δε βρίσκεις όμως κανένα καλό στον αντίπερα όχθη, στον πολιτικό χώρο της …. Σόρι, πού είναι η τουαλέτα εδώ; -Όπως πας για τη κουζίνα, δεξιά.

Επιθυμίες

(Συνέντευξη στον Μάκη Δελαπόρτα, 27/2/2003, στο δωμάτιο του Ιουλίου)

Εντός μου κατοικοεδρεύει μία διπολικότητα με την οποία όμως συζώ αρμονικά. Δύο τελείως διαφορετικές τάσεις επιθυμίας -απόρροια της συνύπραξης μέσα στο ίδιο σώμα ενός ώριμου φιλοσόφου και ενός αιώνιου εφήβου· μία μάχη μεταξύ της φιλοσοφικής νωθρότητας και της νεανικής παρόρμησης, δύο όψεων του ίδιου πλαστού νομίσματος.

Δεν είναι λίγες οι φορές που επιθυμώ να μείνω σπίτι, στην ηρεμία του εαυτού μου· μόνη συντροφιά μου μία χαμηλή υποτονική μουσική, και ο κύριος αρκούδος εδώ που τόσο καλά με γνωρίζει και μου κάνει παρέα χωρίς να με κουράζει με την φλυαρία του (κοιτάει τον χαρούμενο μεγάλο λούτρινο αρκούδο στην άκρη του δωματίου και χαμογελάει. Έπειτα παίρνει μια γερή τζούρα από την πίπα του και εκπνέει τον καπνό αργά προς το ταβάνι, ακολουθώντας τον με το βλέμμα του μέχρι αυτός να διαλυθεί).

Από την άλλη, δεν είναι λίγες και οι φορές που ενώ στοχάζομαι αποφασίζω αυθωρεί να πιω δυο – τρία ποτήρια ουίσκι και εν συνεχεία σαν έφηβος με τη χειμαρώδη λίμπιντό του να εισέλθω στο κοντινότερο μπαρ με απώτερο σκοπό να ικανοποιήσω τις σεξουαλικές μου ορμές (κουνάει κυκλικά τα παγάκια στο ποτήρι του με το ουίσκι, πίνει μία γεναία δόση την οποία καταπίνει πολύ αργά, και αφήνει με ένα γδούπο το ποτήρι στο δρύινο τραπέζι).

Πολλές φορές όμως οι δύο αυτές τάσεις εξωτερικεύονται ταυτόχρονα: μπορεί να έχω υπερβολικά έντονες σεξουαλικές ορμές, ενώ ακριβώς την ίδια στιγμή θέλω να μείνω σπίτι. Και αυτό οδηγεί σε περίεργες και άβολες καταστάσεις (κοιτάει φευγαλέα τον θλιμμένο μεγάλο λούτρινο αρκούδο στην άκρη του δωματίου. Έπειτα χαμηλώνει γρήγορα το ένοχο βλέμμα του στο ποτήρι του).

Ινσέψιον

(από το άρθρο «Ιούλιος Ιαλουρών: Το αλφαβητάρι της ζωής» 20/5/2017, στο site gmargari.wordpress.com, λήμμα «Ινσέψιον»)

Σαφώς και είδα κι γω το Inception, έγινε μεγάλη οχλαγωγία γύρω από αυτή την μεγάλου μήκους ταινία. Δε μπορώ να πω, καλή ήταν. Αλλά για να σου πω την πάσα αλήθεια δε με ενθουσίασε γιατί δε την βρήκα πρωτότυπη· άλλωστε τη βασική ιδέα πάνω στην οποία βασίστηκε η ταινία, αυτή του ινσέψιον, την είχα ήδη δημοσιεύσει χρόνια νωρίτερα σε ένα άρθρο στην ιστοσελίδα gmargari.wordpress.com με τίτλο «Ιούλιος Ιαλουρών: Το αλφαβητάρι της ζωής».

Μάνα

(συνομιλία στο mIRC με τον κολλητό του Κορνήλιο, 4/10/1997)

[23:17] Φτάνω που λες μαλάκα στην τελική μάνα, πατάω δεξί κλικ να κάνω καστ το σπελ «Bloodbath of Thousand Demons» και βλέπω πως μου τελείωσε το μάνα. Ω να σου γαμήσω τη.

Μόρταλ Κόμπατ

(συνέντευξη στη Βίκυ Φλέσσα, 3/7/2002, για την επέτειο 20 χρόνων από την κυκλοφορία του Μόρταλ Κόμπατ Ένα)

Ιούλιος: «Μάνα, αν θέλω να βάλω και δεύτερο λήμμα με το ίδιο γράμμα της αλφαβήτου θα το κάνω. Δε θα με πεις εσύ τι θα κάνω. Επιτέλους, είμαι 58 χρονών». Ήταν η πρώτη μου μικρή επανάσταση ενάντια στη μάνα μου.

Βίκυ: Ατίθασο και αντιδραστικό πνεύμα από μικρός λοιπόν (χαμογελάει). Και είναι αληθής η φήμη πως θυμόσαστε απ’ έξω όλα τα φατάλιτις από τα τρία πρώτα Μόρταλ Κόμπατ;

Ιουλιος: Ίσως αυτή τη στιγμή μου διαφεύγουν ένα – δύο (γελάει). Αγαπημένος μου παίχτης πάντως στο Μόρταλ Κόμπατ Ένα ήταν Τζόνι Κέιτζ, επειδή έχει ίδιο όνομα με το αγαπημένο μου ποτό. Και ως γνωστόν το φατάλιτί του ήτο Εμπρός, Εμπρός, Εμπρός, Υψηλή Γροθιά.

Βικυ: Εκπληκτικό πως το θυμάστε μετά από τόσα χρόνια. Έπαιζα και γω τότε, και φυσικά έπαιρνα τη Σόνια.

Ιουλίος: Σε σκίζω οπότε θες. Στο Μόρταλ Κόμπατ εννοώ.

Βικύ: Ερωτηματικό, παύλα, κλείνει παρένθεση.

Κρoτων: Σύμβολο ανισότητας μικρότερο, 3

Βικυ: Ανω κάτω τελεία, παύλα, d κεφαλαίο.

Ιουλιός: Οχτώ, ίσον, ίσον, ίσον, ίσον, d κεφαλαίο.

Βίκη: Άνω κάτω τέλεια, παύλα, όμικρον κεφάλαιο!

Ιούλιος: Ναι, οι δύο τελευταίες προτάσεις θα μπορούσαν να συνδυαστούν έξοχα.

Σύμπαν

(από το βιβλίο «Αποφθέγματα Μεγάλων Ανθρώπων«, 2001, εκδόσεις ΠΑΤΑΚΙ)

«Δύο πράγματα είναι άπειρα: το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία, αν και για το σύμπαν δεν είμαι σίγουρος.»

–Άλμπερτ Αϊνστάιν

«Όταν θέλεις κάτι πολύ, όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να τα καταφέρεις.»

–Πάουλο Κοέλιο

«Όποτε λέμε ρε μαλάκα να πάμε διακοπές με την Τούλα ε γαμιέται το σύμπαν.»

–Ιούλιος Ιαλουρών

Υπερβολή

(απομαγνητοφώνηση από το ντοκιμαντέρ που γύρισε ο ίδιος για τον εαυτό του: «Η Ζωή ενός Μετριοπαθούς Φιλοσόφου – Από την Γέννηση ως το Άγγιγμα της Τελειότητας«, Μάιος 2003)

Θα μπορούσα να πω πως είμαι γενικά εξαιρετικά ήρεμος άνθρωπος, τίποτα δεν μπορεί να με εκνευρίσει. Μισώ όμως τη χυδαιολογία, μισώ τα λογοπαίγνια, και μισώ λεπτό χτυπάει το κινητό μου… (μιλάει στο κινητό): Έλα ρε μάνα, όχι τώρα γαμώ την καργιόλα την πουτάνα μου, είμαι σε συνέντευξη (κλείνει το κινητό νευριασμένος).

Απεχθάνομαι επίσης πολύ, σε σημείο που προτιμώ να πεθάνω, τους ανθρώπους που υπερβάλλουν. Η υπερβολή για μένα είναι πέντε δισεκατομμύρια φορές χειρότερη από το ολοκαύτωμα.

Ωμέγα

(από το άρθρο «Συμβουλές εμβληματικών φιλοσόφων προς νέους γονείς» περιοδικό «Νέοι Γονείς και Κτηνοβασία«, 1/3/2003)

Να ακούτε Deathspell Omega. Σπέρνουν.

~ ~ ~

Το βιβλίο «Το Αλφαβητάρι της Ζωής» του Ιουλίου Ιαλουρών κυκλοφορεί τον Απρίλιο του 2017 από τις εκδόσεις Παγκότερμα. Ζητήστε το στα ενημερωμένα ανθοπωλεία και στο πατσατζίδικο της γειτονιάς σας.

Ελληνικές επιρροές στο παγκόσμιο metal στερέωμα

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Ελλάδα, στη μικρή αυτή χώρα με την τεράστια ιστορία για την οποία ο αγαπημένος μου ποιητής Κωστής Ελύτης είχε γράψει:

«Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα γυράδικο, και λίγο πασόκ.»

Βέβαια στην προσπάθειά του να σκεφτεί μια ψαγμενιά για να εντυπωσιάσει κάποιο γκομενάκι στο μπαρ (κλασικός Ελύτης) ξέχασε να συμπεριλάβει στην παραπάνω ρήση του ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία της ελληνικής κουλτούρας: τη μουσική.

Για κάθε Έλληνα η μουσική είναι παρούσα σε κάθε πτυχή της ζωής του. Δε μπορώ να θυμηθώ Χριστούγεννα δίχως όλο το σόι να τραγουδάει γύρω από το γιορτινό τραπέζι με ένα ποτήρι στο χέρι, παράφωνα μεν αλλά πάντα χαμογελώντας, το «All Shall Fall» των Immortal περιμένοντας να πέσουν τα πρώτα χιόνια. Ατελείωτες ώρες αναμονής σε μαιευτική κλινική περιμένοντας τον ή την διάδοχο κάπου φίλου, οι οποίες τελειώνουν πάντα με την ανακοίνωση των χαρμόσυνων νέων από το γιατρό και με εμάς να απαντάμε αστειευόμενοι με το «Butchered at Birth» των Cannibal Corpse. Κηδεία χωρίς να σιγομουρμουράμε συγκινημένοι όλοι μαζί, πάντα στο τέμπο που δίνει ο θείος Ανέστης με το τακούνι του και τη βαριά μπάσα φωνή του, το «Slowly We Rot» των Obituary.

Πριν από λίγα χρόνια λοιπόν, γύρω στον Αύγουστο, έτυχε να είναι καλοκαίρι. Ήταν θυμάμαι μεσημεράκι και ξαπλωμένος στην ψάθινη καρέκλα του μπαλκονιού άκουγα μουσική στο τρανζίστορ, αναπολώντας τα ξέγνοιαστα παιδικά χρόνια όταν με τον αδερφό μου ακούγαμε Δάκη κάνοντας βόλτες με τη θωρακισμένη μερσεντές του πατέρα μας. Το ράδιο έπαιζε κάποιο τραγούδι του Κραουνάκη, στο οποίο δεν είχα δώσει σημασία μέχρι εκείνη τη στιγμή:

– Ρεσε, λέω στον εαυτό μου, κάτι μου θυμίζει αυτή η μουσική…
– Ναι και μένα, μου απαντάω.

Πηγαίνω τρέχοντας στο δωμάτιο, ανοίγω τη δισκοθήκη και βρίσκω κατευθείαν την κασέτα που έψαχνα: Iron Maiden, ο ομώνυμος δίσκος. Bάζω την κασέτα στο cd player, πηγαίνω τη βελόνα στο τέταρτο τραγούδι, πατάω το πλαίη, και περιμένω να φτάσει στο κατάλληλο σημείο…

Σύμπτωση; Ίσως…

Τύχη; Πιθανόν…

Δυσλεξία; Πμορεί.

Για μένα όμως τα πράγματα ήταν ξεκάθαρα: οι Iron Maiden είχαν κλέψει μουσική από τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα. Και αυτή ακριβώς η στιγμή έμελλε να είναι η άκρη του μίτου, ξετυλίγοντας τον οποίο τα επόμενα χρόνια συνειδητοποιούσα όλο και περισσότερο το μέγεθος της επιρροής που είχε η ελληνική μουσική στο παγκόσμιο metal στερέωμα…

~ ~ ~

Πέγκυ Ζήνα: Η ελληνίδα Angela Gossow

Τον χρυσό αιώνα του 1975 έρχεται στη ζωή ένα πανέμορφο ξανθό κοριτσάκι. Από τα εφηβικά της χρόνια η Παναγιώτα Καλλιόπη Χρυσικοπούλου, κατά κόσμον Πέγκυ Ζήνα, θα εξωτερικεύσει την αντίδρασή της για τη σάπια κοινωνία στην οποία ζει συμμετέχοντας ως τραγουδίστρια σε πολλές ελληνικές startup πάνκ μπάντες όπως η Γενιά του Χάουζ και οι Πανκς Ρε Μάνα, οι οποίες παρότι θα αποτύχουν παταγωδώς θα ενεπνεύσουν πλήθος επιτυχημένων πανκ μπαντών. Όταν λίγα χρόνια αργότερα συνειδητοποιεί τον κορεσμό της ελληνικής πανκ σκηνής, η Πέγκυ στρέφεται από αντίδραση στο λαικό τραγούδι χωρίς ποτέ όμως να ξεχάσει τις μουσικές της ρίζες. Έτσι λοιπόν το 1995 θα κυκλοφορήσει το τραγούδι «Αν Πας με Άλλη θα σου Σπάσω το Κεφάλι», ένα τραγούδι που θα αποτελέσει ορόσημο στο λαϊκοπάνκ ιδίωμα λόγω του συνδυασμού της λαικής μουσικής και του εξαιρετικά βίαιου ρεφρέν του. Αυτή ακριβώς η αντίθεση της αγγελικής της εμφάνισης με τη ομώτητα των στίχων είναι αυτό που θα καθιερώσει την Πέγκυ στις συνειδήσεις των Ελλήνων σαν την «Angela Gossow της Ελλάδας».

Το επόμενο καλοκαίρι, όπως και κάθε καλοκαίρι, οι Cannibal Corpse έρχονται στην Ελλάδα για να περάσουν λίγες βδομάδες στην Νάξο. Ενώ τρώνε θαλασσινά σε μια ταβέρνα θα ακούσουν στο ράδιο για πρώτη φορά το τραγούδι της Πέγκυς. Όταν λίγο αργότερα ο σερβιτόρος θα φέρει τη δεύτερη μερίδα σαρδέλες -είναι γνωστή η αγάπη των Cannibal Corpse για τη σαρδέλα- οι Cannibal Corpse θα ρωτήσουν το σερβιτόρο τι σημαίνουν οι στίχοι του ρεφρεν. Η απάντηση που πήραν σε άψογα αγγλικά (ο σερβιτόρος είχε Palso) ήταν πως «She threatens her boyfriend that if he considers cheating on her, she would smash his face». Η βιαιότητα και σφοδρότητα των στίχων θα τους σοκάρει και θα τους στιγματίσει. Βαθύτατα επηρεασμένοι από το συγκεκριμένο τραγούδι, λίγους μήνες μετά οι Cannibal Corpse θα κυκλοφορήσουν το γνωστό σε όλους «Hammer Smashed Face».

~ ~ ~

Σάκης Ρουβάς, όπως λέμε Sepultura

Για τον Σάκη Ρουβάς δε χρειάζεται καμία εισαγωγή. Όπως είναι γνωστό και πλέον διδάσκεται και στα σχολεία, τη δεκαετία του ’90 θα κυκλοφορήσει τον πρώτο του δίσκο ο οποίος θα γίνει αυτόματα πλατινένιος και διπλά τσιμεντένιος και θα εγκαθιδρύσει την κυριαρχία του στον μουσικό χώρο.

Κάτι που όμως δεν είναι ευρύτερα γνωστό και δυστυχώς δε διδάσκεται στα σχολεία είναι πως οι βραζιλιάνοι thrashαδες Sepultura ήταν μεγάλοι φαν του Σάκη, από την εποχή ακόμα που είχε κυκλοφορήσει το «Έλα μου είναι ακίνδυνη η Τρέλα μου», τραγούδι που είχε ενεπνεύσει ολόκληρο το δεύτερό τους δίσκο «Schizophrenia». Όταν λοιπόν θα λάβουν με το ταχυδρομείο την νέα κασέτα του Σάκη και θα ακούσουν το «Μετά από Σένα το Χάος» θα πάθουν αυτό που οι ίδιοι αναφέρουν στα βραζιλιάνικα ως «mounoplaka». Εμφανώς επηρεασμένοι από το τραγούδι αυτό, λίγα χρόνια αργότερα θα κυκλοφορήσουν τον σχεδόν ομώνυμο δίσκο «Chaos A.D.». Και για να πείσουμε και τους πιο δύσπιστους και καχύποπτους εκεί έξω, να προσθέσουμε σαν ένα επιπλέον στοιχείο στην κουβέντα πως «εντελώς συμπτωματικά» το πρώτο τραγούδι του δίσκου το οποίο θα γίνει και σήμα κατατεθέν των Sepultura είναι το «Refuse/Resist», πασιφανέστατα εμπνευσμένο από το τραγουδι του Σάκη «Μην Αντιστέκεσαι». Η μεγάλη αυτή αντιγραφή φυσικά και δε θα περάσει απαρατήρητη από το Σάκη, ο οποίος όμως σαν σωστός επαγγελματίας θα αγνοήσει αυτές τις μικρότητες και θα στραφεί στις μεγαλύτερες προτεραιότητες της ζωής του: την προώθηση της Trident και των Lays.

~ ~ ~

Βασίλης Καρράς: Ο Πατέρας του doom metal

Το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό κάποιου όταν ακούει το όνομα Βασίλης Καρράς είναι γουίσκια, αναπνευστικά προβλήματα, αλκοολισμός, και φυσικά χωροχρονικά εντοπισμένοι περιθλαστικοί φωτονικοί σχηματισμοί σε ανομοιογενή και ανισοτροπικά υλικά. Στο χώρο του metal όμως το όνομα του Βασίλη Καρρά είναι ταυτόσημο με το doom metal: η βαριά φωνή του, το αργό τέμπο των τραγουδιών, και η σκοτεινή θεματολογία των στίχων είναι ακριβώς τα στοιχεία που θα ορίσουν σε παγκόσμιο επίπεδο το νεοεμφανιζόμενο τότε ιδίωμα του doom metal και θα καθιερώσουν τον Βασίλη ως τον «Πατέρα του doom metal». Θα ήταν όμως τουλάχιστον άδικο να περιορίσουμε την επιρροή του Βασίλη στα στενά περιθώρια του doom metal, καθώς τα τραγούδια του έχουν επηρρεάσει όσο λίγα ένα πολύ μεγάλο φάσμα από μέταλ μπάντες.

Όταν στην αρχή της καριέρας του ο Βασίλης τραγουδούσε σε ρυθμούς doom metal, μπουχτισμένος από την καθημερινότητα, το «Έχω Ανάγκη να Βγω» κανείς δε μπορούσε να φανταστεί πως λίγα τσιγάρα απόσταση μακρυά, στο Αμβγούργο της Γερμανίας, θα επηρέαζε τους Helloween οι οποίοι σε έναν από τους καλύτερους δίσκους του power metal θα τραγουδούσαν «I Want Out».

Λίγα χρόνια αργότερα ο Βασίλης θα κυκλοφορήσει με την Κωνσταντίνα το «Δηλητήριο», ένα από τα πιο εμβληματικά ελληνικά doom metal κομμάτια. Βέβαια ούτε που θα περάσει από το μυαλό του πως ο αρχιμάγιστρος Alice Cooper θα το λάτρευε και λίγο αργότερα θα κυκλοφορούσε, εμφανώς επηρεασμένος από το τραγούδι του, το γνωστό ομώνυμο τραγούδι του «Poison». Βλέπουμε έτσι πως στο μεγάλο σόι του metal ο πατέρας του doom metal και ο νονός του shock rock δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα.

Παρεμπιπτόντως και μιας και αναφερθήκαμε στην Κωνσταντίνα, θα ήταν μεγάλη παράβλεψη εδώ να μην αναφέρουμε, το λιθαράκι θα πουν κάποιοι, τον ογκόλιθο θα πούμε εμείς που έβαλε η ίδια στην ανάδειξη μιας από τις μεγαλύτερες thrash metal μπάντες έβα. Επηρεασμένοι λοιπόν από την υπερκομματάρα της Κωνσταντίνας «Άγγελε μου και Φονιά», οι Slayer θα συνθέσουν και θα κυκλοφορήσουν το ομότιτλο και κατευθείαν από τα έγκατα της κόλασης κομμάτι «Angel of Death». Μια Ελλάδα φως, θρας και ουρανός.

Σε μία στιγμή εσωτερικής αυτοκριτικής, ενδοσκόπησης και ανασκολόπισης ο Βασίλης θα κυκλοφορήσει μία από τις μεγαλύτερες του επιτυχίες, το τραγούδι – ορόσημο του doom metal «Δώδεκα Παρά». Όπως και όλα τα υπόλοιπα τραγούδια του, το τραγούδι δε θα μπορέσει να περιοριστεί εντός των στενών ελληνικών μουσικών συνόρων και περιοδεύοντας ραδιοφωνικά σε πολλές χώρες του εξωτερικού θα πάει και θα εγκατασταθεί τελικά στις μουσικές συνειδήσεις των Iron Maiden, οι οποίοι και λίγους μήνες μετά θα κυκλοφορήσουν το «Two minutes to midnight».

Σε πρόσφατη συνέντευξή του στο περιοδικό «Κηπουρική και Grindcore», ερωτηθείς για την επίδραση που είχαν τα τραγούδια του σε ένα μεγάλο πλήθος από μπάντες ο Βασίλης θα απαντήσει με την χαρακτηριστική ευθύτητά του και χωρίς υπεκφυγές: «Πού είναι το τζόνι;».

Kreator: «Αν δεν υπήρχε ο Κότσιρας, τώρα θα παίζαμε πρέφα στο ΚΑΠΗ της γειτονιάς»

Και προφανώς, κρατήσαμε το καλύτερο για το τέλος: το τεύχος 217 του μουσικού περιοδικού ποικίλης ύλης και αντιύλης «Mono Thrash (Ante Kai Ligo Giannis Parios)». Το συγκεκριμένο τεύχος περιέχει μία συνέντευξη που συζητήθηκε πάρα πολύ, ιδίως στους κύκλους των υπαλλήλων γαλακτοβιομηχανιών που δουλεύουν απογευματινές βάρδιες κάθε Πέμπτη. Στη συνέντευξη αυτή λοιπόν οι Kreator, των οποίων η αγάπη για την Ελλάδα είναι γνωστή και αποδεικνύεται και από το εξαιρετικά μέτριο και εντελώς low budget βίντεο που δημιούργησαν με πλάνα από τις πορείες στην Ελλάδα (λινξ), αναφέρουν:

[…] Τώρα εσένα μπορεί να σου φαίνεται αστείο και μπορεί να μη με πιστεύεις, αλλά κυριολεκτώ όταν λέω πως αν δεν υπήρχε ο Κότσιρας πιθανόν αυτή τη στιγμή να παίζαμε πρέφα στα ΚΑΠΗ της περιοχής.

Το κομμάτι του «Προδοσία», ένα τραγούδι που τα λέει χύμα και σταράτα, ήταν αυτό που μας ξύπνησε από τον μακροχρόνιο μουσικό μας λήθαργο, μας ταρακούνησε έντονα, και τελικά μας ενέπνευσε να γράψουμε το αντίστοιχο δικό μας «Betrayer».

Αν δεν είχαμε ακούσει και χτυπηθεί αλύπητα με το τραγούδι του «Ήλιος Κόκκινος», κανείς δε θα μας ήξερε γιατί δε θα υπήρχε το «When the Sun burns Red».

Αν δεν είχε τραγουδήσει το «Ψέματα», δε θα είχε γίνει ποτέ ασταμάτητο headbanging με το «People of the Lie».

Αν δεν είχε ερμηνεύσει το «Τυφλές Ελπίδες», δε θα είχαν ανοίξει ποτέ σε συναυλία μας ρουθούνια με το «Blind Faith».

Χωρίς το τραγούδι του «Τίποτα» δε θα είχαμε γράψει το «Zero to None», και θα ήμασταν ένα τίποτα. Και ο κατάλογος είναι μακρής και ατέλειωτος…

Το κακό λοιπόν με την Ελλάδα είναι ότι τρώει τα μεταλλικά παιδιά της. Έχετε ένα μεγάλο σύνολο από πολύ καλούς τραγουδιστές εκεί, τους οποίους όμως ακούτε πολύ επιφανειακά και δεν αναγνωρίζετε το μεταλλικό τους στοιχείο. Πάρε για παράδειγμα τον Πλούταρχο. Τον ανεβάζετε και τον κατεβάζετε «klapsomouni». Δε ξέρω καν τι σημαίνει αυτό. Ξέρω όμως πως το τραγούδι του «Φοβάμαι Πως» ήταν για πολύ καιρό το αγαπημένο τραγούδι μας, και είναι αυτό που μας βοήθησε να εντοπίσουμε και μεις με τη σειρά μας τις δικές μας φοβίες, και να γράψουμε τελικά το δικό μας αντίστοιχο «Phobia».

Κυριολεκτώ όταν λέω πως χωρίς τους Έλληνες καλλιτέχνες το μέταλ θα ήταν εντελώς διαφορετικό.

~ ~ ~

Έχετε βρει και σεις κάποιο παράδειγμα όπου κάποιος γνωστός ξένος καλλιτέχνης της μέταλ μουσικής έχει επηρεαστεί από κάποιον έλληνα καλλιτέχνη; Γράψτε την απάντησή σας σε σχόλιο κάτω από αυτό το άρθρο, και ένας ή μία από σας θα κερδίσει μία δωρεάν ετήσια συνδρομή στο blog gmargari.wordpress.com!

~ ~ ~

[Update]: Νικήτρια του διαγωνισμού η κυρία Αθανασία Νταβαρίνου. Συγχαρητήρια Αθανασία!
Όσοι δε προλάβατε να γράψετε κάποιο σχόλιο μπορείτε να συνεχίσετε να καταθέτετε τις συμμετοχές σας, καθώς πιθανότατα θα υπάρξει και δεύτερος διαγωνισμός.

Batman χωρίς πόδια

Πιστοί στο καθημερινό ραντεβού μας μία φορά το χρόνο, το blog αυτό το οποίο ουκ ολίγες φορές έχει χαρακτηριστεί από εγχώρια αλλά και ξένα μέσα ως “Ένα από τα 3 Καλύτερα Blogs που Ασχολούνται με τον Γιώργο Μαργαρίτη -Όχι τον Τραγουδιστή, Τον Άλλον με το Άρθρο με τις Κύπριες”, είναι και πάλι εδώ για να σας κρατήσει συντροφιά με ένα καταπληκτικό νέο άρθρο το οποίο και να μη γράφονταν δε θα έλειπε και σε κανέναν για να λέμε την αλήθεια.

Κάθε άρθρο που σέβεται τον εαυτό του ξεκινάει πάντα με μία ιστορία για να κεντρίσει το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Θυμάμαι  λοιπόν έναν πολύ σοφό και γλυκομίλητο γεροντάκο από το χωριό μου, τον μπαρμπα-Τάκη, γνωστό και ως «ο δεκαγράμματος» επειδή ήξερε μόνο τα πρώτα 10 γράμματα από την ελληνική αλφάβητο, μέχρι το «Θ». Όση μόρφωση του έλειπε όμως του μπαρμπα-Τάκη τόση σοφία είχε. Έτσι θυμάμαι πως κάθε φορά που τον πετύχαινα να γυρνάει από τα ΚΑΠΗ μεσημεράκι, συνήθιζε να μου λέει χαμογελώντας:

When life gives you lemons, make lemonade.

Από τότε ακολουθώ αδιάλειπτα τη συμβουλή του μπαρμπα-Τάκη. Κι έτσι λοιπόν, όταν πρόσφατα η ζωή μου έδωσε αναγνώστες οι οποίοι ήρθαν στο blog μου αναζητώντας αυτό:

τότε αποφάσισα πως πρέπει να ικανοποιήσω αυτούς τους αναγνώστες και να εξασφαλίσω πως την επόμενη φορά που θα έρθουν στο blog μου θα βρουν κάτι σχετικό.

Οπότε φίλε αναγνώστη, όποιος κι αν είσαι, ελπίζω πλέον να μπορέσεις να βρεις εδώ την απάντηση στην πραγματικά πολύ ενδιαφέρουσα αναζήτησή σου.

~ ~ ~

Όλα τα στατιστικά που έψαχνες σχετικά με τις αποδόσεις του Batman Με Πόδια έναντι του Batman Χωρίς Πόδια είναι εδώ!

~ ~ ~

Πλήθος ποδιών ανά Batman. Ένα θέμα που πέφτει αρκετά συχνά στις εισαγωγικές εξετάσεις των αστυνομικών σχολών.

~ ~ ~

Φίλη νονά, φίλε νονέ: Πλησιάζει πάλι η ημερομηνία που το βαφτιστήρι σας έχει γενέθλια, αλλά λόγω της αριστερότατης κυβέρνησής μας δεν έχετε πολλά χρήματα για να αγοράσετε δώρο; Μη ψάχνετε άλλο! Αγοράστε και σεις ένα κουκλάκι Batman Super Hero Plush Doll Without Legs, μία εξαιρετική και πολύ οικονομική λύση. Και ο βαφτισιμιός σας θα σας λατρέψει!

~ ~ ~

Supertramp – Breakfast in America (Batman Without Legs cover)

Lyrics:
Batman with legs, Batman without legs.
With and without legs.
Batman Batman Batman, with and without legs.
Batman with legs, Batman without legs.
Batman with legs, without legs.

~ ~ ~

Όσα ήθελες να μάθεις αλλά δε τολμούσες να ρωτήσεις σχετικά με τη σύγκριση του Batman με πόδια με τον Batman χωρίς πόδια.

~ ~ ~

Ανήρ Νυκτερίς Άνευ Ποδών

Σθένος και ήθος στη ζωή του ‘λαχε να ‘χει εφόδια,
ο Μπάτμαν χωρίς πόδια.

Συμπλέγματα δεν έδειξε ποτέ του Οιδιπόδεια,
ο Μπάτμαν χωρίς πόδια.

Μίσος θρέφει για όσους πιστεύουνε στα ζώδια,
ο Μπάτμαν χωρίς πόδια.

Λαχτάρα έχει άσβεστη για τα λιαστά χταπόδια,
ο Μπάτμαν χωρίς πόδια.

Ποτέ όμως δεν του άρεσε που πλήρωνε διόδια,
ο Μπάτμαν χωρίς πόδια.

Με Γκλέτσο φίλο κι αδερφό έκανε κι επεισόδια,
ο Μπάτμαν χωρίς πόδια.

Κι ώσπου μια μέρα έσπασε της μπάρας τα εμπόδια,
ο Μπάτμαν χωρίς πόδια.

Σε αποθήκη κάπνισε, που ‘χε πολεμοφόδια,
ο Μπάτμαν χωρίς πόδια.

Αργά όμως το κατάλαβε, κι έτσι από Μπάτμαν έγινε
ο Μπάτμαν χωρίς πόδια.

— Κική Δημουλά

 

Έχεις αναρωτηθεί ποτέ πώς θα ήταν η Lifo αν αντί για νεοφιλελεύθερο πρόσημο είχε ψευτοαριστερό πρόσημο και διαφορετικό γραφίστα; Δοκίμασε τo Luben! Clickbait τίτλοι, πληρωμένα διαφημιστικά άρθρα καμουφλαρισμένα σαν προσωπικές απόψεις, ελάχιστο πρωτότυπο περιεχόμενο -η πλειοψηφία των άρθρων είναι αντιγραφή εικόνων/video από Twitter και Facebook με ένα ψιλοσχολιασμό για να μη είναι κάρτα η αντιγραφή.
Και για τους ακόμα πιο αριστεροχίπστερ τύπους υπάρχει το Luben Zero: πιο hipster από την Lifo, μηδέν πρωτότυπο περιεχόμενο, μηδενικές αναφορές πηγής!
«Το Luben τα σπάει ρε μαν!» –Ντίνος, 20 χρονών, φοράει μαύρα adidas παπούτσια με άσπρες ρίγες, αποκλειστική ενασχόληση να γράφει στους τοίχους με σπρέι «Α» μέσα σε ένα κύκλο.

~ ~ ~

Ονειροκρίτης: Batman χωρίς πόδια

Αν δείτε στον ύπνο σας τον Batman χωρίς πόδια τότε η πιο πιθανή ερμηνεία είναι πως είστε ηλίθιος εφόσον προσπαθείτε να ερμηνεύσετε τα όνειρά σας. Πιο συγκεκριμένα, το ότι νομίζετε πως τα όνειρα σας σχετίζονται με το μέλλον σας σας κατατάσσει σε μία από τις κατώτερες κλάσεις νοημόνων όντων. Οι αμέσως επόμενες κλάσεις μετά την κλάση σας, σε φθίνουσα κατάταξη νοητικής ικανότητας, είναι:

• τα κολεόπτερα
• τα άτομα που πιστεύουν στα ζώδια
• οι αστερίες
• ο Γιώργος Καραϊβάζ
• οι μύκητες
• άτομα που ανήκουν στις ειδικές αστυνομικές δυνάμεις (ΜΑΤ, ΥΜΕΤ κτλ)
• οι αμοιβάδες
• τα ντόνατς
• τα άτομα που στις επόμενες εκλογές θα ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ.

~ ~ ~

(Αρχικό σκίτσο: Πέτρος Χριστούλιας)

~ ~ ~

Απίστευτο! Δείτε πως είναι σήμερα ο ηθοποιός από την ταινία «Μπάτμαν Χωρίς Πόδια: Μία Τρελή Τρελή Νυχτερίδα!» (PHOTO)

~ ~ ~

Bonus:

Ο συγγραφέας του μπλονγκ gmargari.wordpress.com στο μακρινό 2003 με μπλούζα Batman, χωρίς να φαίνονται τα πόδια του.

 

Μέγας Συμπυκνωμένος Καζαμίας 2013

Αγαπητοί φίλοι και κύπριες,

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος η συντακτική μας ομάδα είναι εδώ για να σας δώσει όλες τις συμβουλές που χρειάζεστε για να διανύσετε και το 2013 με ασφάλεια, άνεση και αδιατάραχη κοπή μπετόν. Λόγω τόσο της οικονομικής κρίσης όσο και των οικολογικών μας ευαισθησιών, ο φετινός Μέγας Καζαμίας μας θα τυπωθεί σε μία ειδική οικονομική έκδοση με σκοπό την ελαχιστοποίηση της τιμής του αλλά και του χαρτιού που απαιτείται για την εκτύπωση του. Παρόλα αυτά, όντας πιστοί στη γνωστή σε όλους ποιότητα του περιοδικού και έχοντας πάντα στο μυαλό μας τους φανατικούς αναγνώστες μας, δεν έχουμε κάνει καμία απολύτως έκπτωση στο περιεχόμενου του Καζαμία, όπως θα διαπιστώσετε και οι ίδιοι.

Τις καλύτερες ευχές μας λοιπόν για το 2013 και, όπως και κάθε χρόνο, μη ξεχνάτε: όσες δυσκολίες κι αν περνάμε, όσο άσχημα κι αν είναι τα οικονομικά μας, όσο δυσοίωνο κι αν φαίνεται το μέλλον μας, κάποια στιγμή όλοι θα πεθάνουμε.

Απολαύστε υπεύθυνα λοιπόν το τεύχος αυτό, και καλή σας ακρόαση!



Περιεχόμενα
Οι Μάγιας και το Τέλος του Κόσμου	σελ. 1
Συνταγές για μελομακάρονα	σελ. 1
Προβλέψεις ζωδίων για το 2013	σελ. 1
Ανέκδοτα… για όλους!	σελ. 1
Γρίφοι λογικής	σελ. 1
Η Μεγάλη Συνωμοσία του Κώστα Μπίγαλη	σελ. 1
Εσείς το ξέρατε;	σελ. 1
Επίλογος	σελ. 1

Οι Μάγιας ήταν μία αρχαία φυλή Ινδιάνων, με κύριο εκπρόσωπο τους τον Σκότι Πίπεν. Ο πολιτισμός τους χρονολογείται γύρω στο 2000 π.Χ., ενώ βάσει πρόσφατων αρχαιολογικών ευρημάτων αριθμούσαν περί τους 50.000 ανθρώπους και 35.000 άντρες. Λάτρευαν σα θεότητα την Ιλκόστ, προστάτιδα των αποκωδικοποιητών mpeg4, ενώ πίστευαν στη μετενσάρκωση: κάθε άνθρωπος μετά το θάνατο του μπορεί να μετενσαρκωθεί σε ένα οποιοδήποτε πρόσωπο, αντικείμενο ή πράξη, ανάλογα με το πόσο ενάρετη ήταν η ζωή του. Δεν είναι λίγες για παράδειγμα οι περιπτώσεις έντιμων και ευυπόληπτων Μάγιας που μετενσαρκώθηκαν σε τραπεζάκια ΙΚΕΑ –το οποίο θεωρούνταν η μέγιστη τιμή για έναν Μάγια–, ή περιπτώσεις δικηγόρων και βουλευτών Μάγιας που μετενσαρκώθηκαν σε μπάμιες ή τάκλιν.

Τους τελευταίους μήνες κυκλοφορεί μία μεγάλη παραφιλολογία σχετικά με την υποτιθέμενη πρόβλεψη των Μάγιας πως ο κόσμος θα καταστραφεί στις 21 Δεκεμβρίου του 2012. Θα πρέπει καταρχήν να αναφέρουμε πως, μέτα από πολυήμερες έρευνες της συντακτικής μας ομάδας, έχουμε καταλήξει με αρκετά μεγάλη βεβαιότητα στο συμπέρασμα πως ο κόσμος δεν έχει καταστραφεί. Αλλά για να ερευνήσουμε περαιτέρω το θέμα θα χρειαστούμε 4 φλυτζάνια τσαγιού καλαμποκέλαιο, 1 φλυτζάνι κονιάκ, 1 φλυτζάνι ζάχαρη άχνη, 1 κουταλιά κοφτή της σούπας κανέλλα, 1 φλυτζάνι του τσαγιού σιμιγδάλι, 1 κιλό αλεύρι για όλες τις χρήσεις, 1 μονοκατοικία με φούρνο, και 3 ταμπόν.

Μπαίνουμε στο σπίτι και εντοπίζουμε το φούρνο. Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 200 βαθμούς ενώ ρίχνουμε σε μία λεκάνη το λάδι, το κονιάκ, τη ζάχαρη άχνη, την κανέλα, λίγο νερό, και τα έτοιμα μελομακάρονα. Σε περίπτωση που έρθει ο ιδιοκτήτης του σπιτιού και μας ρωτήσει τι στο διάολο κάνει ένας άγνωστος στο σπίτι του με μία λεκάνη γεμάτη υλικά για μελομακάρονα, τον κοιτάμε με ένα έντονο βλέμμα απορίας που λέει εύγλωττα “τι θα μπορούσα άραγε να κάνω με υλικά για μελομακάρονα;”. Προσθέτουμε έπειτα τα ταμπόν στην λεκάνη για να μαζέψει τα πολλά υγρά, και όταν η ζύμη πήξει πλάθουμε μικρές χαριτωμένες μπαλίτσες σε σχήμα και μέγεθος αρχιδιού και τις βάζουμε στο τάψι.

Νέες πρόσφατες έρευνες από το Πανεπιστήμιο της Βοστόνης σε δείγμα 5142 Ελλήνων αναδεικνύουν την ανώτερη ευφυία των νεοελλήνων σε αντίθεση με τους αρχαίους Έλληνες: στο ερώτημα «Ελευθερία ή Θάνατος» το 92.8% των ερωτηθέντων επέλεξε «Ελευθερία», σε αντίθεση με τους αρχαίους Έλληνες οι οποίοι σε αντίστοιχο ερώτημα πριν πολλά χρόνια επέλεξαν «Θάνατο» στη συντριπτική τους πλειοψηφία (και τελικά πέθαναν). Την ίδια στιγμή, το ποσοστό των ατόμων που μισούν θανάσιμα την Ελευθερία Αρβανιτάκη αγγίζει το 1.2%.

Βάζουμε το ταψί στο φούρνο, και όσο οι κουραμπιέδες μας ψήνονται ανοίγουμε την τηλεόραση σε ένα οποιοδήποτε κανάλι και βλέπουμε το Μόνος στο Σπίτι ΙΙ. Σε περίπτωση που το ψήσιμο παίρνει περισσότερη ώρα απ’ ότι υπολογίζατε, μην ανησυχείτε: σκεφτείτε την περίπτωση που κάποιος σταματάει ένα ταξί και ακολουθεί ο εξής διάλογος:
–Ελεύθερος;
–Μάλιστα.
–Χορεύετε;
(σημείωση: σε συνεργασία με το Κοινοφελές Ίδρυμα Ελέγχου Κλιματικών Αλλαγών «Μάρκος Σεφερλής», όλα τα ανέκδοτα μας βοηθούν στην καταπολέμηση της υπερθέρμανσης του πλανήτη).

Επειδή μετά το προηγούμενο ανέκδοτο τα μελομακάρονα μας έχουν κρυώσει, τα βάζουμε ξανά στο φούρνο στους 74 βαθμούς που είναι και ο τυχερός σας αριθμός για τους μήνες Δεκέμβρη και Γενάρη. Οι Αιγώκεροι μας θα πρέπει να προσέξουν λίγο την τελευταία βδομάδα του μήνα, καθώς ο Ερμής τους από ανάδρομος γίνετε μονόδρομος που οδηγεί σε αδιέξοδο, οπότε πιθανές ερωτικές περιπέτειες δε σας βγάλουν πουθενά. Είναι επίσης μία πολύ καλή περίοδος να βάλετε ένα πρόγραμμα στη ζωή σας, όπως το Winrar 2.31. Αποφύγετε να πέσετε σε ράγες διερχόμενου τρένου, να ρίξετε καυτό λάδι στις ρόγες σας ή να προσπαθήσετε να μάθετε γραμματική σε έναν χρυσαυγίτη (το τελευταίο είναι εξαιρετικά επίπονο). Ο πιο γνωστός αιγώκερος, ο δικηγόρος Αλέξης Κούγιας, σε πρόσφατη συνέντευξη του δήλωσε πως δεν του αρέσουν τα μελομακάρονα ενώ παραδέχτηκε πως είναι μισάνθρωπος (αυτό άλλωστε εύκολα μπορεί να γίνει αντιληπτό αν κάποιος συγκρίνει το ύψος του με αυτό ενός κανονικού ανθρώπου).

Όσο περιμένετε να γίνουν τα μελομακάρονα σας, μπορείτε να προσπαθήσετε να λύσετε τους ακόλουθους Γρίφους Λογικής:

Το Ερωτικό Δίλημμα του Schrondinger:
Αν κάποιος κάνει έρωτα με την Ζωζώ Σαπουντζάκη, θεωρείται νεκρόφιλος ή όχι;

Το Ερωτικό Δίλημμα του Schrondinger 2:
Αν κάποιος κάνει έρωτα με την Πάολα, θεωρείται κτηνοβάτης ή όχι;

Ο «ψηλέ-με-γάμησες-τον-εγκέφαλο-σε-λέω» γρίφος του Αιστάιν:
Ποια θα μπορούσε να είναι η απάντηση σε αυτόν τον γρίφο;

Και εκεί που τελειώνει η λογική, ξεκινάει ο Κώστας Μπίγαλης…

Ο Κώστας Μπίγαλης είναι ένας καταξιωμένος έλληνας συνθέτης και τραγουδιστής, καθώς και ανερχόμενος ελεγκτής εισιτηρίων. Κατά γενική ομολογία του, η δημοφιλία του Κώστα και η επιτυχία των δίσκων του οφείλεται κυρίως στην εκπληκτική του φωνή. Εν τούτοις, δεν είναι λίγες οι «περίεργες συμπτώσεις» που έχουν εντοπιστεί στα τραγούδια και τους δίσκους του, γεγονός που κάνει πολλούς να θεωρούν πως η φωνή του δεν είναι ο μόνος λόγος για τον οποίο έγινε γνωστός. Εμείς απλά παραθέτουμε τα γεγονότα. Τα συμπεράσματα δικά σας…

Ο Κώστας Μπίγαλης γεννήθηκε. Από μικρός έδειξε μία ιδιαίτερη κλίση προς το παραδοσιακό ελληνικό τραγούδι και τον αποκρυφισμό. Οι γονείς του ήταν αρχικά ανήσυχοι για τις κόκκινες πεντάλφες που ζωγράφιζε στο Δημοτικό στις «Λέξεις για την Καρτέλα», γρήγορα όμως ησύχασαν καθώς είδαν πως τελικά τον κέρδισε το ελληνικό τραγούδι. Ή τουλάχιστον έτσι νόμιζαν…

Χρόνια μετά, ο Κώστας γίνεται γνωστός και καθιερώνεται στο ελληνικό μουσικό στερέωμα με την αξέχαστη επιτυχία του «Του Αιγαίου τα Μπλουζ». Ίσως πολλοί από εσάς δε το γνωρίζετε, αλλά η λέξη «μπλουζ» στα αγγλικά σημαίνει «μπλε» («blue» = «το μπλε», «blues» = «τα μπλε»). Σας προκαλούμε να βρείτε ένα χάρτη της Ελλάδος και να δείτε τι χρώμα έχει το Αιγαίο στον χάρτη…

Το 2005 ο Κώστας κυκλοφορεί τον αμφιλεγόμενο δίσκο «Γαλάζιο». Αν και ο δίσκος δε γνώρισε ιδιαίτερη εμπορική επιτυχία, εντούτοις θεωρείται ένας εξαιρετικά επιτυχημένος δίσκος στον στενό οικογενειακό του κύκλο. Αυτό που όμως δεν είναι γνωστό είναι διάφορες «περίεργες» συμπτώσεις με τον δίσκο…

Εύκολα κάποιος μπορεί να δει πως κάτω ακριβώς από τον Κώστα υπάρχει ένα πλαίσιο, το οποίο έχει κάποια σύμβολα μέσα και είναι γεμάτο με ένα χρώμα. Άραγε αναγνωρίζετε το συγκεκριμένο χρώμα;

Το χρώμα στο πλαίσιο κάτω από τον Μπίγαλη είναι γαλάζιο. Την ίδια στιγμή, αυτή ακριβώς η λέξη εμφανίζεται δίπλα στο αριστερό αυτί του Μπίγαλη. «Τυχαία» θα πει ο ίδιος και οι συνεργάτες του. Εμείς όμως δε το πιστεύουμε…

Πέρα από το χρώμα όμως, ίσως παρατηρήσατε και κάτι επίσης περίεργο στο πλαίσιο κάτω από τον Μπίγαλη. Να σας βοηθήσουμε:

Το πλαίσιο κάτω από τον Μπίγαλη, μεγενθυμένο για μεγαλύτερη ευκρίνεια.

Ακόμα δε το προσέξατε; Ας σας βοηθήσουμε ακόμα λίγο:

Εντελώς «συμπτωτικά», τα γράμματα κάτω από τον τραγουδιστή σχηματίζουν το όνομα και το επίθετο του. Αλλά και αυτά μπορεί να συμβούν «τυχαία»…

Και οι συμπτώσεις φυσικά δε σταματάνε εδώ… Ίσως η στάση του Κώστα σας φαίνεται λίγο περίεργη για εξώφυλλο δίσκου, σωστά; Και γιατί άραγε επέλεξε να βάλει μια φωτογραφία του εαυτού του στο εξώφυλλο, αντί για ένα φρεσκοκουρεμένο γκαζόν ή έστω μία καμηλοπάρδαλη σε στύση; Η εξήγηση λοιπόν είναι πολύ απλή: αρκεί να μετρήσετε το πόσα μάτια εμφανίζονται στο εξώφυλλο, πόσες οωθήκες, πόσες μύτες, και πόσα δάχτυλα είναι σφιγμένα σε γροθιά. Το αποτέλεσμα ίσως σας φανεί εξαιρετικά περίεργο για να είναι απλά «άλλη μία σύμπτωση»…

Στο συγκεκριμένο εξώφυλλο εμφανίζονται 2 μάτια, 0 οωθήκες, 1 μύτη και 3 δάχτυλα σφιγμένα σε γροθιά = 2013. Το 2013 τυγχάνει να είναι η τρέχουσα χρονιά. Άλλη μία «σύμπτωση» σε εξώφυλλο του Μπίγαλη…

Οι πιο παρατηρητικοί από εσάς θα προσέξατε πως στον δίσκο του Κώστα υπάρχει ένα barcode κάτω ακριβώς από τον τίτλο του δίσκου. Συνήθως αυτά βρίσκονται στο πίσω μέρος του δίσκου και χρησιμοποιούνται για να καταλαβαίνει το μηχάνημα στο ταμείο την τιμή του συγκεκριμένου δίσκου. Εφόσον λοιπόν γνωρίζει πως δεν υπάρχει περίπτωση κανείς να αγοράσει τον συγκεκριμένο δίσκο, γιατί έκανε τον κόπο να βάλει το barcode, και μάλιστα στο εξώφυλλο, σε ένα αρκετά εμφανές σημείο;

Ιδού λοιπόν γιατί:

Με τον δίσκο «Γαλάζιο» που κυκλοφόρησε το 2005, ο Κώστας Μπίγαλης είχε ήδη προβλέψει το ατύχημα που συνέβη στους Δίδυμους πύργους το 2001. Δεν είναι μάλιστα τυχαίο που στο εξώφυλλο του δίσκου ο Μπίγαλης σχηματίζει με τα δάχτυλα του ένα πιστόλι και το πρόσωπο του είναι σαν να λέει «Ακίνητος! Αεροπειρατεία!»

To 2012 στην Ελλάδα πέθαναν 562 άτομα από καρκίνο του μαστού. Μαντέψτε λοιπόν ποιος δεν πέθανε το 2012 από τον συγκεκριμένο καρκίνο…

Για τους Καρκίνους μας τα αισθηματικά θα παρουσιάσουν μια σαφή βελτίωση, αφού επιτέλους θα υποχωρήσει η τενοντίτιδα στο δεξί σας χέρι. Στη δεύτερη βδομάδα του Ιανουαρίου όλα θα είναι θετικά, ακόμα και το τεστ εγκυμοσύνης της συντρόφου σας μετά την χθεσινή νεκροφιλική ερωτική σας συνεύρεση. Το τυχερό σας λαχανικό θα είναι το μπρόκολο, ενώ το τυχερό σας χρώμα θα είναι το ροδοκόκκινο-της-τρίτης-μέρας-της-περιόδου. Αν δε γνωρίζετε το προηγούμενο χρώμα τότε μάλλον οι χρωματικές σας γνώσεις περιορίζονται σε 10 – 15 βασικά χρώματα, και άρα κατουράτε όρθιος. Σε κάθε περίπτωση όμως, και ανεξαρτήτως φύλου, πιθανότατα δεν γνωρίζετε πως:

• Το 88% του πληθυσμού της γης είναι περισσότερο από το 12% του πληθυσμού της.
• Αν αποκεφαλίσετε έναν άνθρωπο υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να πεθάνει ακαριαία, σε αντίθεση με μία κότα, η οποία δε μπορεί να αποκεφαλίσει έναν άνθρωπο.
• Ένα smart phone με λειτουργικό σύστημα Android 2.4 εκπέμπει περισσότερη ακτινοβολία από έναν παρουσιαστή ειδήσεων.
• Το 100% των ανθρώπων που απαντούν σε μία ερώτηση δημοσκόπησης με «Δε ξέρω / Δεν απαντώ» ουσιαστικά απαντούν στην ερώτηση. Το 93% αυτών, ενώ έχει βασικό απολυτήριο Λυκείου και άρα γνωρίζει διαίρεση, δεν μπορεί να υπολογίσει πόσο κάνει «Δε ξέρω / Δεν απαντώ»
• Το πλήκτρο caps lock δεν ενισχύει τα επιχειρήματα σας.
• Τα τελευταία λόγια που είπε ο Δημήτρης Μητροπάνος στην γυναίκα του λίγο πριν πεθάνει ήταν “Γκχ γκχχ ααααχ…”
• Τα ρακούν είναι πιο έξυπνα από τον Νίβο.
• Η δολοφονία του Πάνου Μουζουράκη με σκοπό την κονιορτοποίηση του και μετατροπή του σε βιομάζα επιτρέπεται από την ελληνική νομοθεσία. Μάλιστα εμπίπτει στην κατηγορία των Δήθεν Εναλλακτικών Μορφών Ενέργειας.
• Η πιο γνωστή ελληνική λέξη που τελειώνει σε Βήτα είναι η “ηπατίτιδα βήτα”.
• Οι γίγαντες στο φούρνο είναι πολύ πιο νόστιμοι από τους γίγαντες του κατς.

Τα μελομακάρονα μας είναι έτοιμα.

Επίλογος!

Θθανάσης Χλωροτάπητας – Ο Θερμοσίφωνας Του Θανάτου

Βυθισμένο στη σιωπή, περιτριγυρισμένο από πανέμορφα καταπράσινα λιβάδια, το σπίτι φάνταζε ιδανική επιλογή. Για πρώτη φορά στη ζωή της, η Ιζαμπέλα ένιωθε επιτέλους ασφάλεια. Η ήσυχη αυτή φάρμα μετρούσε τουλάχιστον δύο αιώνες ζωής, όμως τα χρόνια δεν είχαν αφήσει το παραμικρό σημάδι πάνω της. Οι ιδιοκτήτες της αγαπούσαν πολύ την φάρμα και είχαν φροντίσει να αναστηλώσουν τα παλιά τμήματά της και να ανακαινίσουν όλα τα δωμάτια. Σε όλα αυτά τα χρόνια ελάχιστες προσθήκες είχαν γίνει στο σπίτι, και όλες τους ήταν αμελητέες. Όλες, εκτός… από τον θερμοσίφωνα που προσθέσαν στο υπόγειο πριν από περίπου δεκαπέντε χρόνια…

Τρεις μυστήριοι φόνοι που παραμένουν ανεξιχνίαστοι για περισσότερα από δεκαπέντε χρόνια, ο οξυδερκής ρατσιστής επιθεωρητής Μπειδεμπεί, ο διψήφιου IQ βοηθός του Τόνι, οι επικίνδυνες συμμορίες των δρόμων της σιωπής και οι όρκοι εκδίκησης, τα Παιδιά από την Πάτρα, ένα παράξενο κρυπτογραφημένο γράμμα, μία χαλασμένη τυρόπιτα κουρού και η μυστικιστική Στοά του Σπύρου Μπιμπίλα, αποτελούν νήματα αυτού του αριστοτεχνικά υφασμένου μυθιστορήματος… Εκρηκτική δράση, ιδιοφυείς διάλογοι, αγωνία που σου κόβει την ανάσα, και ένας άκρως απειλητικός θερμοσίφωνας αποφασισμένος να προσφέρει λουτρά αίματος στο φιλοθεάμον κοινό του, από τον μαιτρ της σύγχρονης σουρεαλιστικής αστυνομικής λογοτεχνίας του παραβατικού.

Πέντε μόλις χρόνια μετά το πρώτο του βιβλίο, την εξαιρετικά επιτυχημένη αυτοβιογραφία του: «Ο Πρίγκιπας του Αστινομικού Μιθηστορήματος«, ο Θθανάσης επιστρέφει με το πρώτο του αστυνομικό μυθιστόρημα.

«Ο Θερμοσίφωνας Του Θανάτου», ένα αριστουργηματικό μυθιστόρημα το οποίο αποτελεί τον πρώτο τόμο από την επερχόμενη τριλογία Θανάσιμοι Θερμοσίφωνες («Ο Θερμοσίφωνας Του Θανάτου», «Ο Θερμοσίφωνας Του Αιμομικτικού Σοδομισμού», «Ο Θερμοσίφωνας που Έμεινε Ανοιχτός και Μετά Ήρθε ο Λογαριασμός της ΔΕΗ»), δεν πρόκειται να σας αφήσει να κοιμηθείτε το βράδυ...

«Ο Θερμοσίφωνας Του Θανάτου» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΠΑΓΚΟΤΕΡΜΑ, οι οποίες ήδη μετράνε πολλά Best Seller στο ενεργητικό τους, με πιο πρόσφατα την επιτομή της Αυτονόητης Λογοτεχνίας «Ζεις Μέχρι να Πεθάνεις», την σαγηνευτική και ρομαντική ιστορία αγάπης «Δε Με Λένε Περικλή», και το οργισμένο «Τα Λεπτά που Δεν Περνούσαν με Καμία Παναγία» (από την σειρά: «Ιστορίες από την Διάσταση Δ.Υ.»). Στο σημείο αυτό θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε θερμά τον εκδοτικό οίκο καθώς μας επέτρεψε να αναδημοσιεύσουμε το πρώτο κεφάλαιο του «Θερμοσίφωνα του Θανάτου»:

Θυμάμαι σαν χθες, ακριβώς σαν χθες, τη στιγμή αυτή από το μακρινό μέλλον. Βρισκόμουν σε ένα σκοτεινό υπόγειο, στον τρίτο όροφο μιας εγκαταλελειμμένης πολυκατοικίας. Δεν θυμάμαι τι μήνας ήταν. Ίσως να μην ήταν καν μήνας. Θυμάμαι όμως πως η ώρα ήταν περίπου 15 λεπτά, και πως από τα μεγάλα παράθυρα που υπήρχαν σε κάθε τοίχο έμπαινε η απουσία φωτός, κάτι που έκανε το δωμάτιο να μοιάζει υπερβολικά με ένα δωμάτιο το οποίο δεν είναι καθόλου φωτισμένο.

Ψηλάφισα τον τοίχο στα δεξιά μου, ψάχνοντας απεγνωσμένα να βρω τον διακόπτη. Ήξερα πως ο διακόπτης ήταν εκεί τριγύρω. Με την παλάμη ακουμπισμένη στον τοίχο διέτρεξα μία ντουζίνα φορές με απαλές κυκλικές κινήσεις την επιφάνεια του τοίχου, προσπαθώντας κάθε φορά να καλύψω περιοχές τις οποίες δεν είχα καλύψει νωρίτερα, με σκοπό να εντοπίσω την θέση του διακόπτη. Κάποιος εξωτερικός παρατηρητής θα μπορούσε να υποθέσει πως βοηθούσα τον τοίχο να ευχαριστηθεί σεξουαλικά με τις αργές κυκλικές κινήσεις μου –τοιχαίος αυνανισμός είναι η επιστημονική ορολογία. Τελικά τον βρήκα και τον πάτησα. Εφτά νανοδευτερόλεπτα και ένα χιονατοδευτερόλεπτο αργότερα βγήκε ο ήλιος και ο χώρος φωτίστηκε.

Το δωμάτιο δεν ήταν μεγαλύτερο από ένα δωμάτιο. Κοίταξα προσεκτικά τριγύρω και εντόπισα την παλιά βιβλιοθήκη. Ήταν μία μικρή ξύλινη αλλά επιβλητική βιβλιοθήκη, φτιαγμένη εξ’ ολοκλήρου από τίμιο ξύλο. Στο κάτω μέρος της υπήρχαν τρία μικρά κλειδωμένα ντουλαπάκια, καθένα στο μέγεθος μιας κούτας παπουτσιών Nike με αερόσολα. Συνειδητοποίησα την τραγική ειρωνία της σύνδεσης μεταξύ των παπουτσιών Nike και του ξύλου της βιβλιοθήκης: η φήμη και η εμπορική επιτυχία και των δύο βασίζονταν στην διαφημιστική προώθηση ενός τύπου που είτε καρφώνει ή είτε καρφώνεται…

Οι κλειδαριές κάθε ντουλάπας ήταν φτιαγμένες από ένα περίεργο κράμα λευκοσίδηρου και τυροκαφτερής, περίτεχνα σκαλισμένες από τα χέρια κάποιου προφανώς αρκετά έμπειρου κρεοπώλη. Σάρωσα αργά με τα μάτια τον χώρο τριγύρω μου, προσπαθώντας να εντοπίσω πιθανά σημεία στα οποία θα μπορούσε να βρίσκεται κρυμμένο το Κλειδί που άνοιγε τα ντουλάπια. Θεώρησα εξαιρετικά πιθανή σαν υποψήφια κρυψώνα την εσοχή στον τοίχο απέναντι μου, κάτω από την ταμπέλα «Εδώ Βρίσκεται Κρυμμένο το Κλειδί». Ήμουν τυχερός: το Κλειδί βρίσκονταν εκεί.

Πήρα το κλειδί με μία γρήγορη κίνηση, γιατί δεν ήθελα να κουράσω τον μελλοντικό ακροατή της συγκεκριμένης ιστορίας με περισσότερες άχρηστες και κουραστικές λεπτομέρειες σχετικά με το πώς κατάφερα και πήρα στο χέρι μου ένα απλό γαμημένο κλειδί, και άνοιξα τα ντουλάπια. Στο πρώτο κιόλας ντουλάπι, μετά από αρκετό ψάξιμο ανάμεσα σε περίεργα μυστικιστικά τρίγωνα βιβλία και αρχαία ξόρκια επαναφοράς και ενίσχυσης της στυτικής λειτουργίας, βρήκα επιτέλους αυτό που έψαχνα: ένα ανταλλακτικό υγρό Πάλμολιβ για πλύσιμο πιάτων, που μου είχε ζητήσει η μάνα μου. Προχώρησα γρήγορα προς την έξοδο του δωματίου, έκλεισα τον διακόπτη, ο ήλιος έδυσε, και βγήκα από το δωμάτιο.

Λίγο μετά όμως ένιωσα μία δύναμη να με καλεί πίσω στο δωμάτιο, μία εξαιρετικά έντονη επιθυμία να ξαναμπώ μέσα, στην οποία επιθυμία, παρά τις οποιεσδήποτε προσπάθειες εκλογίκευσης της κατάστασης και αποφυγής της επανεισόδου μου στο δωμάτιο, δεν μπόρεσα να αντισταθώ. Σχεδόν μηχανικά, όπως ένας φρεσκοπλυμμένος πυροσβεστήρας κυλάει αργόσυρτα στην επιφάνεια μιας παγωμένης λίμνης, άνοιξα την πόρτα και κινήθηκα ξανά προς την ξύλινη βιβλιοθήκη. Άνοιξα το δεύτερο ντουλάπι με το κλειδί: περιέργως, ήταν κενό. Προχώρησα στο τρίτο ντουλάπι, και ένιωσα μία έντονη επιθυμία να το ανοίξω. Κατάλαβα πως από εδώ πήγαζε η δύναμη που με καλούσε να επιστρέψω στο δωμάτιο. Άνοιξα το ντουλάπι με αργές κινήσεις, και μία έντονη εκτυφλωτική λάμψη τύλιξε το δωμάτιο. Δευτερόλεπτα μετά η λάμψη μειώθηκε, επιτρέποντας μου να θαυμάσω το περιεχόμενο του ντουλαπιού. Ήταν το τελευταίο πράγμα που περίμενα να αντικρύσω, αν και βαθιά μέσα μου περίμενα να ήταν αυτό: σε απόσταση μόλις λίγων εκατοστών, βρίσκονταν το κεφάλι του Στέλιου Ρόκου…

Τοποθέτησα προσεκτικά το κεφάλι Του στην Κρυογονική Συσκευή Εναπόθεσης και Διατήρησης Κάρας που είχα φέρει μαζί μου εκ παραδρομής, και κίνησα, οριστικά αυτή τη φορά, για την έξοδο. Γνώριζα πως, όταν οι συνθήκες θα ήταν ιδανικές, ο ήλιος ευθυγραμμισμένος με τον Άρη και την Αφροδίτη, το φεγγάρι κόκκινο και απειλητικό και ο Νίβο νεκρός, τότε η μορφή του Λάκη Τζορντανέλι θα εμφανισθεί στα σύννεφα και όλα θα είναι έτοιμα για να λάβει χώρα η Λαμπρή Τελετή… Και τότε, αγαπητέ αναγνώστη, και μόνο τότε, το φυλαχτό φτιαγμένο από το μυθικό Δεξί Αυτί του Στέλιου Ρόκου θα μου δώσει την συμπαντική δύναμη να αντιμετωπίσω… τον Θερμοσίφωνα Του Θανάτου.

Είπαν για τον Θερμοσίφωνα Του Θανάτου:

«Εξαιρετικά ορθογώνιο βιβλίο. Καθαρές άσπρες σελίδες, με τυπωμένα
έντονα μαύρα γράμματα. Είναι πραγματικά ένα βιβλίο, από όλες τις απόψεις.»
Μάκης Δελαπόρτας, επισκευαστής τηλεοράσεων

«Τρομακτικό!»
Stephen King

«Ένα βιβλίο με μία εξαιρετικά ανατρεπτική εισαγωγή…
Το παράτησα λίγο μετά τη σελίδα 35 γιατί ένας φίλος μου μου έφερε Λουκι Λουκ.»
Μέμος Μπεγνής, «ηθοποιός»

«Ο Θθανάσης στα καλύτερα του!
Δεν θα απογοητεύσει τους φανατικούς αναγνώστες του!»
Stephen King

«Με έκανε να δείχνω οχτώ πόντους λεπτότερη.»
Τζίνα Βαρώνη, φορέας μασαζοκαλσόν

«Ό,τι καλύτερο έχω διαβάσει μετά τον Καζαμία του 2007.»
Μάκης Τριανταφυλλόπουλος, διαφημιστής νανογιλέκων

«Το διάβασα, πως δε το διάβασα. Κι ύστερα επήγαμε με την παρέα
στην παραλία, τα είχαμε κανονίσει αποβραδίς. Είχαμε κι ένα παλιό
σκαρί, τον Καπετάν Νικολή, και το ρίξαμε στην θάλασσα. Και
επίναμε λεμονάδα και τρώγαμε μουσταλευριές κι ακούγαμε από
το τρανζιστοράκι την Φιλιώ Πυργάκη. Το φεγγάρι ήταν ολόγιομο,
κι ήταν εκεί και το Μαριώ. Αχ το Μαριώ! Κι αγναντεύαμε τα…»
Θείος Αιμίλιος

«Συναρπαστικό και ανησυχητικά ρεαλιστικό!
Ένα βιβλίο που σοκάρει!
Σου κόβει την ανάσα!
Μην το διαβάσετε όταν είστε μόνοι σας!
Κι άλλα παρόμοια κλισέ που τελειώνουν με θαυμαστικό!»
Stephen King

«Α-χα, γέα, μαδαφάκα, γέα, αχα, γιό»
Νίβο, κουραδόμαγκας

«Καθηλωτικό.»
Κωνσταντίνος, τετραπληγικός

Κυκλοφορεί τον Αύγουστο.
Μην το χάσετε!

Η κολώνια μου γαμάει την κολώνια σου

Το θρυλικό άρωμα του Patrick Dempsey, αποκλειστικά για την Avon. Σχεδιασμένο να εναρμονίζεται με τη φύση, προορισμένο να ξεπεράσει το χάσμα των γενεών. Ένα αρωματικό μίγμα από βασιλικό και λεβάντα, εμπλουτισμένο με την κλασική αρρενωπότητα του γήινου βρύου και πλούσια ξύλα.

Τι να λέμε τώρα… Από την περιγραφή και μόνο, η συγκεκριμένη κολώνια θα μπορούσε να είναι άνετα το άρωμα του Φίλιππου Πλιάτσικα.

Καταρχήν, η συγκεκριμένη κολώνια δε έχει σκοπό να τσαμπουκαλευτεί με τη φύση. Αντιθέτως, εναρμονίζεται με τη φύση, γίνεται ένα με αυτή, και ενίοτε πάνε και για κανένα καφεδάκι, χαλλαρά. Τσιπουράκι, καλαμαράκι τηγανιτό, χωριάτικη, δίπλα στη θάλασσα, ένα τραπεζάκι για δύο: η κολώνια και η φύση. Πολύ κουλ τύπος η κολώνια. Άνετος, χαλαρός. Εναρμονίζεται με τη φύση σε λέω, δε το κάνει θέμα.

Επίσης η κολώνια αυτή δε δημιουργήθηκε για κάποιο ευτελή λόγο όπως για να καμουφλάρει την ιδρωτίλα σου. Όχι φίλε μου, ο κολώνια αυτή έχει ένα και μόνο προορισμό: να ξεπεράσει το χάσμα των γενεών. Μη νομίζεις πως είναι καμία τυχαία κολώνια, από αυτές που αδιαφορούν για τα κοινωνικά προβλήματα και γυρνούν το κεφάλι τους από την άλλη κάνοντας πως δε σε βλέπουν. Όχι, η κολώνια αυτή δηλώνει το παρόν, βρίσκεται στο πλάι σου, ακούει τα προβλήματα σου, απαντάει στην ανοιχτή γραμμή κακοποίησης αδέσποτων χελωνών και θα σε βοηθήσει να ξεφύγεις από τα ναρκωτικά, τα facebook και το χαμόγελο της Μαρινέλλας (link).

Η κολώνια αυτή επίσης, σε περίπτωση που δε το πρόσεξες, είναι εμπλουτισμένη με την κλασική αρρενωπότητα του γήινου βρύου. Καταρχήν, με προσέχεις, όχι του εξωγήινου βρύου, αλλά του γήινου. Γνωρίζεις τη διαφορά, μη τα ξαναλέμε, το εξωγήινο βρυ γενικά πετάει με τα διαστημόπλοια εδώ και εκεί, απαγάγει αγελάδες και αμερικάνους και ποζάρει στις βιντεοκάμερες τουριστών. Το γήινο βρυ δε κάνει τέτοια πράγματα, είναι βρυ από σπίτι, ιδανικό για οικογένεια, σεμνό και ταπεινό, ηθικό και νόμιμο, άμποτ και κοστέλο. Και πιστεύω είναι περιττό να πω το πόσο αρρενωπό είναι το γήινο βρυ. Μιλάμε τίγκα στη βαρβατίλα. Ζέχνει αρρενωπότητα από τα 10 μέτρα. Γι’ αυτό λέει και ο σοφός λαός «Σαν πας δίπλα απ’ το βρυ, φόρα τσίγκινο βρακί». Ποτέ δε ξέρεις πόσο καιρό έχει να πάει με γυναίκα ένα αρρενωπό γήινο βρυ. Να τονίσω βέβαια πως μιλάμε πάντα για την κλασική αρρενωπότητα του βρύου, και όχι για την μοντέρνα, δήθεν εναλλακτική αρρενοπώτητα που κάνει το μαλλί τζίβες, αράζει στα πεζούλια με άμστελ, πάει στα ελεύθερα κάμπινγκ και φοράει υπερπολύχρωμα, ακατάλληλα για επιληπτικούς τύπους ρούχα.

Βασικά, γαμωτηπουτάναμου δηλαδής, πως γίνεται ένα φυτό να είναι αρρενωπό;

Τέλος, το άρωμα είναι εμπλουτισμένο με πλούσια ξύλα. Όχι τα φτωχομπινέδικα ξύλα που μένουν στα Εξάρχεια, τριγυρνάνε με το μετρό και πίνουν μπύρες στα παγκάκια, αλλά πλούσια ξύλα που το φυσάνε το παραδάκι. Μελάμε για ξύλα-εφοπλισταί και βάλε, μένουν μόνο Εκάλη – Βόρεια Προάστεια, έχουν 30 μέτρα σκάφος και φεράρι γκάμπριω με διακοσμητική ξανθιά χαζογκόμενα στη θέση του συνοδηγού. Όχι αστεία.

Μπορώ επίσης να δώσω κάποιες εναλλακτικές περιγραφές στον χαρδαβελικό συγγραφέα του παραπάνω πρελούδιου – ωδής στον ο,τινανισμό και στην μεταφυσική ποιητικότητα των μεταφράσεων του Systran:

• Το θρυλικό άρωμα του Τζον Τίκη, αποκλειστικά για την Avon. Σχεδιασμένο να κλείσει την τρύπα του όζοντος, προορισμένο να ξεπερνάει το φράγμα του ήχου και της λίμνης του Μαραθώνα. Ένα μονοφασικό μίγμα από πλουτώνιο και ρεβύθια, εμπλουτισμένο με την κλασική θηλυκότητα του τσιμέντου. Για δροσερά δόντια και εκθαμβωτική αναπνοή.
• Το θρυλικό άρωμα του Λάι Σλαμπονίτα, αποκλειστικά για την Avon. Σχεδιασμένο να λύνει τριτοβάθμιες εξισώσεις, προορισμένο να επιλύσει το πρόβλημα του τετραγωνισμού της μερέντας. Ένα υπερηχητικό μίγμα από βραζιλιάνικες σαπουνόπερες και δέρμα αλμπίνου αφρικανού πωλητή cd, εμπλουτισμένο με την εναλλακτική αθωότητα του κλιμακοστάσιου. Κυκλοφορεί κάθε Τετάρτη στα περίπτερα, με δώρο 3 dvd εκμάθησης τάβλι για άτομα χωρίς χέρια και ένα πακέτο πρωτομαγιάτικες σερβιέτες.
• Το θρυλικό άρωμα του Όπτιμους Πράιμ, αποκλειστικά για την Avon. Σχεδιασμένο να παίζει παγκότερμα, προορισμένο να νικάει την τελική μάνα στο Νταμπλ Ντράγκον. Ένα ανιδιοτελές μίγμα από φραγκοστάφυλο και βαμβακερές κάλτσες, εμπλουτισμένο με την κλασική επιθετικότητα του ζαμπόν. Και ο χρόνος σας αρχίζει από ρουκ ζουκ.
• Το θρυλικό άρωμα του Μάικ του Φασολάκη, αποκλειστικά για την Avon. Σχεδιασμένο να αντέχει την υπερβολικά απάλευτη και ηλιθιωδώς επιτηδευμένη εναλλακτικότητα του Πάνου Μουζουράκη, προορισμένο να κόβει βεντούζες σε ιππόκαμπους με αλτσχάιμερ. Ένα υπερήφανο μίγμα από σουηδικές ελαφρολαικές κουρτινές, εμπλουτισμένο με την κλασική τρυφερότητα του μυδράλιου. Μπει-δε-μπει κι ο τελευταίος κάνει δωδέκατα.
• Το θρυλικό άρωμα του Στέλιου Χάλφορντ, αποκλειστικά για την Avon. Σχεδιασμένο να αντέχει σε θερμοκρασίες χαμηλότερες των αστείων του Σεφερλή, προορισμένο να καταλάβει ποια είναι η μυρωδιά μιας ξεχασμένης θάλασσας που βρέχει μόνο αυτά που ήθελα να κάψω. Ένα πολυτελές μίγμα από εσώρουχα λιγνίτη και κβαντικά φασολάκια, εμπλουτισμένο με την αρρενωπή κλασικότητα του κάγκουρα. Ποτέ άλλωτε δεν ήταν τόσο διασκεδαστικό να γυαλίζετε την φαλάκρα του θείου σας!

Η δικιά σου κολώνια εναρμονίζεται με τη φύση;
Η δικιά σου κολώνια ξεπερνάει το χάσμα των γενεών;
Η δικιά σου κολώνια είναι εμπλουτισμένη με την κλασική αρρενωπότητα του γήινου βρύου;
Δε νομίζω φίλος…

7 Άγνωστες Παροιμίες για ένα Υπέροχο Ρεβεγιό

«Θα σκάσεις επιτέλους, να διαβάσω Λούκι Λουκ?«

Ερμηνεία/Χρήση: Η παροιμία αυτή χρησιμοποιείται συνήθως όταν κάποιος φίλος ή γνωστός σας έχει γυρίσει από βραδινή έξοδο μεθυσμένος, και αρχίζει να τραγουδάει δυνατά μπουζουκοτράγουδα, τόσο δυνατά που δε σας αφήνει να διαβάσετε το τεύχος Λουκυ Λουκ που κρατάτε στα χέρια σας.

Παράδειγμα: Μαλάκα χθες ο Τάκης γύρισε τα χαράματα κομμάτια. Πρέπει να χώρισε με τη Σούλα, τελευταία δε τα πήγαιναν και πολύ καλά. Όχι πως μου πέφτει λόγος κιόλας, αλλά νομίζω ότι είναι λίγο παρτόλα η Σούλα. Τουλάχιστον αυτή την εντύπωση μου έδωσε προχθες που την πηδούσα, όταν ο Τάκης είχε βγει για καλλιτεχνικό μπόουλινγκ. Οπότε γυρνάει που λες χθες και τραγουδούσε πολύ δυνατά. Λέω δε θα μιλήσω, θα τον αφήσω να ξεσπάσει, γιατί δεν είναι και λίγο να χωρίζεις μετά από 6 χρόνια σχέσης, και γυρνάω στο Λούκυ Λουκ που διάβαζα. Αλλά σε κάποια φάση αρχίζει να τραγουδάει Πλούταρχο, οπότε δεν άντεξα ρε μαλάκα και του είπα: «Θα σκάσεις επιτέλους, να διαβάσω Λούκυ Λουκ;»

«Γοργόνα συ αν ήσουνα / στη μέση θα σε έκοβα.
Το κάτω μέρος θα ‘τρωγα / το πάνω θα το πέταγα«

Ερμηνεία/Χρήση: συχνά, όταν είσθε άνδρας και γνωρίζετε μία κοπέλα της οποίας η ομορφιά είναι παροιμιώδης (το πιάσατε το λογοπαίγνιο με την «παροιμία» ε; χεχε), είθισται να συστήνεστε με μία παροιμία η οποία να εκφράζει την ομορφιά της κοπέλας την οποία γνωρίζετε, για παράδειγμα:
«Πανέμορφα τα μάτια σου, γαλάζια σα διαμάντι»
ή
«Να συ ‘ξερα απο πιότερα, μάνα των γιών μου θα ‘σουνα» κτλ.
Σε περιπτώσεις που η κοπέλα δεν είναι και πάαααρα πολύ όμορφη, χρησιμοποιούνται παραλλαγές των παραπάνω παροιμιών, οι οποίες με έναν λεπτό και συγκεκαλυμμένο τρόπο εκφράζουν την απέχθεια του ομιλούντος προς αυτό που βλέπει απέναντι του, όπως:
«Πανέμορφα τα μάτια σου, γαλάζια σαν τούβλο»
ή
«Μάνα των γιών μου να ‘σουνα, θα είχα αυτοκτονήσει» κτλ.
Σε περιπτώσεις όμως που η κοπέλα είναι πιο μπάζο κι από τη Ναταλία Γερμανού, χρησιμοποιείται η παραπάνω έκφραση για να εκφράσει την παροιμιώδη ασχήμια της.

Παράδειγμα: Προχθές γνώρισα μία κοπέλα που την λέγαν Άντζελα και ήταν πιο άσχημη κι από τη Ναταλία Γερμανού ρε μαλάκα. Δηλαδή δε παίζει. Οπότε δε κρατήθηκα και της είπα: «Γοργόνα συ αν ήσουνα, στη μέση θα σε έκοβα. Το κάτω μέρος θα ‘τρωγα, το πάνω θα το πέταγα». Και μ’ αρέσει που πειράχτηκε κιόλας το μπάζο.

«Πέτα μπάλα ρε μαλάκα Κώστα«

Ερμηνεία/Χρήση: η έκφραση αυτή χρησιμοποιείται όταν κάποια άτομα παίζουν μπάλα και υπάρχει ένας παπάρας ατομιστής μπαλαδόρος που τον λένε Κώστα, ο οποίος όλη την ώρα έχει τη μπάλα και δε δίνει καμία πάσα ο μαλάκας.

Παράδειγμα: «Πέτα μπάλα ρε μαλάκα Κώστα».

«Ρίγα έχει η ζέβρα, σπαθί εχ’ ο τοξότης,
κι όλα μαζί μας κάνουνε ένα Ρήγα Σπαθί«

Ερμηνεία/Χρήση: η προαναφερθείσα παροιμία χρησιμοποιείται πολύ συχνά όταν βρισκόμαστε σε μία περίεργη και αμήχανη κατάσταση από την οποία θέλουμε να ξεφύγουμε. Συνήθως αυτός που λέει την παροιμία την λέει βιαστικά, και όταν δει πως ο/οι απέναντι του σκέφτονται και προβληματίζονται σχετικά με το τι σημαίνει η μαλακία που είπε, φεύγει από το μέρος που βρίσκεται τρέχοντας. Σε περίπτωση που ο αποδέκτης της παροιμίας είναι εξαιρετικά ηλίθιος οπότε και δε προβληματίζεται καθόλου, αλλά σας κοιτάει χαμογελώντας θέλοντας να σας κάνει να νομίσετε ότι κατάλαβε τι του είπατε, τότε του δείχνεται στον ουρανό ένα αόριστο σημείο, του λέτε «Ρε συ, μήπως ξέχασες το θερμοσίφωνα ανοιχτό;» και πριν προλάβει να σκεφτεί και να αντιδράσει, του ρίχνετε μία κλοτσιά στ’ αρχίδια και τρέχετε μακρυά.

Παράδειγμα: Που λες ήμουν προχθές με την Αλεξάνδρα και κάναμε βόλτες στη Σαλονίκη. Σε κάποια φάση, ενώ ήμασταν μπροστά από ένα μαγαζί με βρύσες και χέστρες, γυρνάει μάτια και μου λέει με βουρκωμένα μάτια: «Κώστα, μήπως ήρθε η στιγμή να παντρευτούμε;». Εκείνη ακριβώς τη στιγμή περνάει από δίπλα μας μία πρώην μου, η οποία είναι ακόμα κολλημένη μαζί μου, και μου λέει στο αυτί: «Σήμερα το βράδυ πάρε με τηλέφωνο αν θες, θα είμαι στο κρεβάτι γυμνή με μία πίτσα στο κεφάλι μου και θα σε περιμένω», ενώ από στο απέναντι πεζοδρόμιο ήταν ο Μάκης που μου φώναζε «Πέτα μπάλα ρε μαλάκα Κώστα». Όπως καταλαβαίνεις τα έχασα, ήμουν σε μία εξαιρετικά δύσκολη και αμήχανη θέση. Oπότε γυρνάω στην Αλεξάνδρα, της δείχνω ένα σημείο στον ουρανό, και της λέω: «Δεν ήξερα ότι ο πατέρας σου μπορούσε να φάει παγωτό βανίλια». Και πριν προλάβει να πει «Σόρι, τι είπες; Δε σε άκουσα, σκεφτόμουν πόσο κάνει 6 επί 8» της ρίχνω μία στ’ αρχίδια και αρχίζω να τρέχω.
– Μα ρε μαλάκα Κώστα η Αλεξάνδρα δεν έχει αρ . . .  ααααααααααχ, ρε μαλάκα γιατί με κλώτσησες στα αρχίδια; Έι, που πας, γιατί τρέχεις;!

«Αλ’ ‘ος«

Ερμηνεία/Χρήση: σύμφωνα με τους γλωσσολόγους, η συγκεκριμένη παροιμία είναι η πιο σύντομη παροιμία από αυτές που ξεκινάνε με το συλλαβή «αλ» και τελειώνουν με την αντωνυμία «ος». Η παροιμία χρησιμοποιείται σε περίπτωση που κάποιος που είναι άνθρωπος και βρίσκεται μέσα σε μία τουαλέτα ακούσει την πόρτα να χτυπάει πίσω του. Αν και οι απόψεις διίστανται σχετικά με την ετυμολογία της, η επικρατέστερη άποψη είναι πως είναι σύντμηση της πρότασης «Αλλ’ αντί άλλων, καλά ρε παπάρα δε βλέπεις πως είμαι μέσα και κατουράω όρθιος;»

Παράδειγμα: Μετά από 7 ώρες ταξιδιού με το ΧΤΕΛ, ο Γιώργος κατουριόταν τρελά. Τι το ήθελε το δεύτερο μπουκαλάκι νερό και αυτόν τον χυμό βερίκοκο – μυζήθρα; Στην πρώτη στάση λοιπόν κατεβαίνει τρέχοντας, μπαίνει στην τουαλέτα, και χτυπάει την μοναδική πόρτα που βρήκε. Δε του απάντησε κανείς οπότε μπήκε μέσα και κατούρησε.

«Το πλαστικό το στήθος σου / κι η ζωηρή σου μπούκλα
Να ‘ξερες πως θυμίζουνε / τη φουσκωτή μου κούκλα«

Ερμηνεία/Χρήση: η παροιμία αυτή έγινε πολύ δημοφιλής στις αρχές του ’90, όταν κανείς δεν ήξερε τι σήμαινε αλλά σχεδόν όλοι οι άντρες την χρησιμοποιούσαν προκειμένου να το παίξουν στις γυναίκαι μορφωμένοι, εικονοκλάστες και αντίδικοι. Αναφέρεται συνήθως σε περιπτώσεις που η ομορφιά κάποιας γυναίκας είναι εντελώς φυσική, σαν την καλοκαιρινή δροσερή αύρα της σιλικόνης, σαν ένα απολαυστικό κοκτέιλ bottox. Προσοχή: Η παροιμία αυτή δεν πρέπει να συγχέεται με την παροιμία: «Αν είσαι από το Τσέρνομπιλ, πέντε χέρια τα πλέιμομπιλ«, που δεν είναι ομόηχη, ούτε έχει παρόμοια σημασία, αλλά πολλοί την μπερδεύουν επειδή χρησιμοποιούνταν πολύ συχνά στο Χτυποκάρδια στο Μπέβερλι Χιλς.

Παράδειγμα:
-Γειά σου Κέλυ!
-Γεια σου Μπράντον!
-Το πλαστικό το στήθος σου κι η ζωηρή σου μπούκλα, να ‘ξερες πώς θυμίζουνε τη φουσκωτή μου κούκλα!
-Αν είσαι από το Τσέρνομπιλ, πέντε χέρια τα πλέιμομπιλ!
-Χαχα!
-Ας πηδηχτούμε!

«Είναι πιο αργός / και από τον Μπαγκς Μπάνι.
Ούτ’ έντεχνο τραγούδι / δε μπορεί να κάνει«

Ερμηνεία/Χρήση: η παροιμία αυτή χρησιμοποιείται για να περιγράψουμε κάποιον που είναι τόσο άχρηστος, μα τόσο άχρηστος, που δεν μπορεί να γράψει ούτε ένα έντεχνο τραγούδι (αν είναι δυνατόν!). Το πρώτο μέρος της παροιμίας χρησιμοποιείται απλά για να κάνει ομοιοκαταληξία με το δεύτερο μέρος και δεν έχει κανένα νόημα. Αν το δεύτερο μέρος είναι: «Χθες μια κρέπα έφαγα / ήταν σαν παντεσπάνι» τότε πάλι κάνει ομοιοκαταληξία με το πρώτο μέρος, αλλά πλέον η παροιμία χάνει την αρχική της σημασία. Όμως μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε καταστάσεις όπου χθες φάγατε μία κρέπα που ήταν σαν παντεσπάνι.

Παράδειγμα:
–Καλησπέρα σας, πολύ ωραίο το μαγαζί σας!
-Ευχαριστούμε πολλοί!
-Αυτό το «πολλοί» κανονικά θα έπρεπε να το πεις με ύψιλον και ένα λάμδα, και όχι με όμικρον γιώτα και δύο λάμδα, αλλά τέλος πάντων.
-Και συ κανονικά δε μπορείς να βάλεις εισαγωγικά σε μία λέξη όταν μιλάς, αλλά τέλως πάντον.
-Λοιπόν, θα θέλαμε μία μερίδα κοτόπουλο σχάρας, ένα μπιφτέκι γεμιστό, μία πολίτικη σαλάτα, και ένα κιλό κρασί ημίγλυκο.
-Θα θέλατε μήπως και ένα θερμοσίφωνα;
-Όχι, γιατί να θέλουμε ένα θερμοσιφ… ααααααααχ, γιατί με κλώτσησες στα αρχίδια; Ει, που πας, γιατί τρέχεις;!

«Κύπριες στο λεωφορείο -γιατί;» Μία ημιεπιστημονική ανάλυση χωρίς λόγο.

(disclaimer: οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις είναι πραγματική. Όποιος δεν βρίσκει τα ακόλουθα αστεία ας πάει να φάει μια φρουτοσαλάτα, αφού φαίνεται πως είναι πολύ αστείο να τρως φρουτοσαλάτα)

Έχεις κλείσει πάνω από 10 ώρες μπροστά σε μία οθόνη, στο γραφείο σου στο πανεπιστήμιο. Τα μάτια σου έχουν αρχίσει να διαμαρτύρονται εντόνως για το μαρτύριο στα οποία τα υποβάλεις. Κλείνεις τα μάτια σου προκειμένου να μετριάσεις τις διαμαρτυρίες τους και τα τρίβεις αργά, δυνατά, με τις ανάστροφες των χεριών σου. Ανοίγεις τα μάτια σου αργά και κοιτάς το ρολόι του υπολογιστή. 22:45.

Βάζεις το μπουφάν σου, κλείνεις το γκουμπιούτερ και κινάς για την στάση. Ξέρεις πως σε περίπου 10 λεπτά θα περάσει το λεωφορείο. Ξέρεις πως από τη στιγμή που θα ανέβεις στο λεωφορείο σε 20 λεπτά θα βρίσκεσαι σπίτι σου, στο κρεβάτι σου, παρέα με ένα βιβλίο για να χαλαρώσεις λίγο πριν πέσεις για ύπνο.

Παρόλα αυτά, η ανυπομονησία σου να μπεις μέσα στο λεωφορείο συγκρίνεται με την ανυπομονησία ενός εβραίου να μπει σε θάλαμο αερίων. Και αυτό γιατί το λεωφορείο που θα σε μεταφέρει στην ηρεμία του σπιτιού σου μεταφέρει επίσης ένα παράξενο και αλλοπρόσαλο δείγμα του ανθρώπινου είδους, που κάθε άλλο παρά ευχάριστα θα κάνει τα 20 αυτά λεπτά τις διαδρομή σου: Κύπριες.

Οι Κύπριες φοιτήτριες μοιάζουν με όλες τις υπόλοιπες φοιτήτριες: φοράνε καθημερινά ένα κουβά κολώνια για να σκοτώσουν οποιονδήποτε ζωντανό οργανισμό -ανθρώπινο και μη- σε περίμετρο τριών μέτρων, σοβατίζουν και μπογιατίζουν το πρόσωπο τους για να πάνε στο πανεπιστήμιο, φοράνε ξεκαρδιστικά ημιολόσωμα γυαλία ηλίου και αγροτικές μπότες για να διασκεδάσουν τον ανδρικό πληθυσμό στο πέρασμα τους. Έχουν όμως ένα μοναδικό χαρακτηριστικό: για κάποιο λόγο νομίζουν πως αν σταματήσουν να μιλάνε θα βρουν ακαριαίο και βίαιο θάνατο. Έτσι περνούν την περισσότερη ώρα της ζωής τους μιλώντας ακατάπαυστα, ακόμα και αν δεν έχουν κάτι συγκεκριμένο να πούνε. Οι συζητήσεις τους περιλαμβάνουν συνήθως ανάλαφρα θέματα όπως η επικαιρότητα, σοβαρότερα θέματα όπως οι σχέσεις τους, ή θέματα υψίστης εθνικής σημασίας όπως ψώνια στην αγορά.

Το πρώτο πρόβλημα με τις Κύπριες φοιτήτριες είναι η ένταση της ομιλίας τους. Όποιος έχει τύχει να κάτσει μπροστά από τουρμπίνα αεροπλάνου την ώρα της απογείωσης θα με καταλάβει. Τα ντεσιμπέλ δεν είναι βολική μονάδα μέτρησης της έντασης της ομιλίας των Κυπρίων γι’ αυτό και χρησιμοποιείται μία ειδική μονάδα μέτρησης, το κυπριοντεσιμπέλ, το οποίο ισούται με 100 φορές το όριο ακοής του ανθρώπου.

Το παρακάτω σχήμα δίνει μία ποιοτική αλλά και ποσοτική εικόνα της έντασης ομιλίας των Κυπρίων. Στο συγκεκριμένο παράδειγμα μία Κύπρια ανεβαίνει στο λεωφορείο και βρίσκει μία δεύτερη Κύπρια, όποτε και γίνεται η αντίστοιχη χημική αντίδραση που έχει ως αποτέλεσμα την απελευθέρωση σημαντικής ποσότητας θορύβου στον περιβάλλοντα χώρο. Για λόγους σύγκρισης της έντασης του εκλυόμενου θορύβου, παρατίθεται επίσης μια άλλη γνωστή αντίδραση που παράγει αρκετό θόρυβο.

Το δεύτερο πρόβλημα με την ομιλία των Κυπρίων φοιτητριών είναι η διάρκεια και η ταχύτητα της ομιλίας. Θα μου πεις «Ρεσε αυτά είναι δύο διαφορετικά θέματα«. Και θα σου απαντήσω «άμα δε ξες μη μιλάς» (<– φοβερή ατάκα εποχής δημοτικού).

Για να κάνω πιο εύκολη την εξήγηση των παραπάνω θα κάνω ξανά επίκληση στις καταπληκτικές μου ζωγραφικές δυνατότητες και στο paint.net. Αρχικά ας πάρουμε το παράδειγμα ενός μέσου ομιλητή:

Όπως βλέπουμε στην παραπάνω εικόνα, πολύ χοντρικά ένας μέσος ομιλητής μιλάει στη μισή διαδρομή του λεωφορείου. Για παράδειγμα, μετά από 5 λεπτά διαδρομής έχει μιλήσει περίπου 2.5 λεπτά. Αυτό είναι λογικό, αν σκεφτεί κανείς πως σε μία κανονική συζήτηση συνήθως μιλάς κάποια ώρα και μετά δίνεις τον λόγο στον άλλο να μιλήσει, οπότε κατά μέσο όρο την μισή ώρα μιλάς και την υπόλοιπη μισή ακους.

Ας πάμε τώρα στο παράδειγμα ενός γρήγορου ομιλητή:

Στην παραπάνω εικόνα λοιπόν βλέπουμε πως ένας γρήγορος ομιλητής μιλάει πολύ (thank you Captain Obvious). Στα 5 λεπτά διαδρομής μιλάει περίπου 4 λεπτά, για 10 λεπτά διαδρομής μιλάει περίπου 8 λεπτά κτλ. Αυτό προφανώς σημαίνει πως ένας γρήγορος ομιλητής συνήθως μονοπωλεί -εξ αναγκασμού- την όποια συζήτηση με αποτέλεσμα να αφήνει ελάχιστα περιθώρια στους υπολοίπους να μιλήσουν. Έτσι, αν έχουμε μία παρέα τριών ατόμων μεταξύ των οποίων ένας γρήγορος ομιλητής, τότε μετά από 10 λεπτά διαδρομής αυτός θα έχει μιλήσει 8 λεπτά ενώ οι υπόλοιποι δύο θα έχουν μιλήσει από περίπου 1 λεπτό ο καθένας.

Έχοντας λοιπόν μελετήσει τον μέσο και τον γρήγορο ομιλητή μπορούμε να μελετήσουμε πλέον την περίπτωση μιας Κύπριας ομιλήτριας:

Όπως παρατηρούμε και στην παραπάνω εικόνα, στα πρώτα λεπτά της διαδρομής μία Κύπρια ομιλήτρια συμπεριφέρεται παρόμοια με έναν γρήγορο ομιλητή: απλά μιλάει πολύ. Μία σημαντική λεπτομέρεια όμως είναι πως την παραπάνω συμπεριφορά έχουν όλες οι συμμετέχουσες στη συζήτηση, το οποίο σημαίνει πως για παράδειγμα αν συζητούν τρεις κύπριες, τότε μέσα σε 5 λεπτά διαδρομής του λεωφορείου κάθε μία θα έχει μιλήσει από 4 λεπτά. Ματημπαναγία, δε ξέρω πως το κάνουν αλλά μιλάνε όλες ταυτόχρονα χωρίς να ακούει η μία τη λέει η άλλη. Η ταυτόχρονη ομιλία τους έχει αποτέλεσμα να συντονίζονται οι φωνές τους σταδιακά σε μία ενιαία φωνή που αρχικά σου φέρνει πονοκέφαλο και ημικρανίες και τελικά καταφέρνει να παραλύσει το νευρικό σου σύστημα, ενώ καθώς η συχνότητα της ενιαίας αυτής φωνής γίνεται συνεχώς υψηλότερη και η ένταση αυξάνεται και ο συντονισμός γίνεται πιο έντονος και μια φορά καθόταν δίπλα μου μία κυρία και αυτό.

Το δεύτερο και κυριότερο χαρακτηριστικό των Κυπρίων βάσει της παραπάνω εικόνας είναι πως έχουν τη δυνατότητα να μιλάνε περισσότερη ώρα από τη διάρκεια της διαδρομής. Το φαινόμενο αυτό εμφανίζεται μετά από παρατεταμένη παραμονή τους στο λεωφορείο. Για παράδειγμα, βλέπουμε πως σε 10 λεπτά διαδρομής μιλάνε περίπου τα 8 λεπτά, σε 15 λεπτά διαδρομής μιλάνε σχεδόν και τα 15, ενώ για 20 λεπτά διαδρομής μιλάνε περίπου 23 λεπτά. Πριν αρχίσετε τις χαρδαβελλικές θεωρίας συνομοσίας για ιπτάμενους φωσφορούχους εξωγήινους με strap-on να σας πληροφορήσω πως το φαινόμενο αυτό εξηγείται επιστημονικά: καθώς περνάει η ώρα μέσα στο λεωφορείο η ταχύτητα με την οποία μιλάνε οι Κύπριες συνεχώς αυξάνεται, καθώς ενθουσιάζονται πολύ με τα άχρηστα θέματα για τα οποία συζητάνε, με συνέπεια κοντά στα 18-19 λεπτά να μιλάνε με ταχύτητα αρκετά κοντά στην ταχύτητα του φωτός και ο χρόνος να αρχίζει να υπερκαμπυλώνεται. Το αποτέλεσμα για έναν εξωτερικό παρατηρητή όπως κάποιος που βρίσκεται μέσα στο λεωφορείο είναι να ακούει τις Κύπριες να μιλάνε για 23 λεπτά ενώ έχουν περάσει μόνο 20 λεπτά, με ολέθριες για τον ίδιο συνέπειες: το IQ πέφτει κατά 10 μονάδες κάθε λεπτό που περνάει ενώ τα κύτταρα του εγκεφάλου αρχίζουν να αυτοκτονούν μαζικά προκειμένου να διασώσουν την αξιοπρέπεια τους. Τα ελάχιστα άτομα που έχουν επιζήσει μετά από ταξίδι άνω των 20 λεπτών με συνταξιδιώτισσες κύπριες αναφέρουν πως μετά τα 20 λεπτά ανεξήγητα φαινόμενα αρχίζουν να συμβαίνουν στο λεωφορείο: οι δείκτες των πυξίδων αρχίζουν να τρελαίνονται, το ράδιο αρχίζει να παίζει Φλωρινιώτη, η αφίσα του Πλούταρχου που είναι κολλημένη πάνω από τον οδηγό αρχίζει να δακρύζει ενώ η εικόνα της Κατερίνας Γιουλάκη εμφανίζεται στα τζάμια του λεωφορείου.

Το τελικό συμπέρασμα είναι πως δε την παλεύεις καθόλου όταν μέσα στο λεωφορείο υπάρχουν Κύπριες φοιτήτριες οι οποίες στα 20 λεπτά διαδρομής που απαιτούνται για να φτάσεις σπίτι σου μιλάνε για 25 λεπτά και σε ένταση 3 κυπριοντεσιμπέλ, τα οποία είναι αρκετά για να αποδομήσουν τον εγκέφαλο σου σε μικρά πολύχρωμα ζελεδάκια με γεύση καλοριφέρ.

Τώρα, επειδή είμαι παιδί ίντιγκο -με λουλακί αύρα, όχι μαλακίες- αυτή τη στιγμή μπορώ να διαβάσω τη σκέψη σου: ακουστικά. Πρέπει να έχεις μαζί σου ακουστικά για να ακούς μουσική, μπορεί να σου σώσει τη ζωή. Η αλήθεια είναι πως γενικά δεν έχω μαζί μου τα ακουστικά του κινητού μου. Όμως μία φορά έτυχε να τα έχω μαζί μου! Η χαρά μου όταν κατάλαβα πως είχα μαζί μου ακουστικά ήταν αντίστοιχη με κάποιου που οι μαφιόζοι τον έχουν δέσει χειροπόδαρα με σύρμα το οποίο καταλήγει σε έναν τσιμεντόλιθο 100 κιλών και ετοιμάζονται να τον ρίξουν στη θάλασσα, αλλά ο ίδιος χαίρεται γιατί μόλις συνειδητοποίησε πως το ρολόι του είναι αδιάβροχο! Και αυτό γιατί τα ακουστικά είναι άχρηστα όταν μιλάμε για την ένταση ήχου με την οποία επικοινωνούν οι Κύπριες φοιτήτριες.

Και αν είναι κάτι για το οποίο τσατίζομαι περισσότερο, είναι πως τους δίνουμε και τζάμπα 12άρια στη Ευροβίζιον…

Οίκος Αποχής

Ναι, ναι, καλά το καταλάβατε. Είναι άλλο ένα άρθρο για την αποχή από τις εκλογές. Σε αντίθεση όμως με όλα τα υπόλοιπα βαρετά άρθρα που πιθανόν διαβάσατε, αυτό είναι πιο γαμάτο γιατί έχει ζωγραφιές και για τίτλο του ένα έξυπνο λογοπαίγνιο.

Στο σημείο αυτό ο γράφων είναι υποχρεωμένος να σας προετοιμάσει ψυχολογικά, καθώς πρόκειται να ξετυλίξει όλες τις εικαστικές του δυνατότητες προκειμένου να εξηγήσει στο αναγνωστικό του κοινό τις απόψεις του χρησιμοποιώντας καλλιτεχνικά αριστουργήματα.

Στην άνωθεν εικόνα λοιπόν αναπαρίσταται με έναν κύκλο στα αριστερά η τρέχουσα κοινωνική και πολιτική κατάσταση στην οποία βρισκόμεθα στην Ελλάδα. Έστω επίσης πως ο κύκλος στα δεξιά είναι η κατάσταση στην οποία θέλουμε να μεταβούμε στα επόμενα χρόνια. Τις δύο αυτές καταστάσεις χωρίζει απόσταση S.

Για να μεταφέρουμε λοιπόν αυτόν τον θαυμάσιο κόκκινο κύκλο κατά απόσταση S προφανώς πρέπει να βάλουμε κάποια δύναμη. Η δύναμη που πρέπει να βάλουμε τώρα για να πάμε από την μία κατάσταση στην άλλη είναι ποoooλύ μεγάλη. Πιο μεγάλη απ’ ότι φαντάζεσαι. Όχι, ακόμα μεγαλύτερη και από αυτό που φαντάστηκες τώρα. Και το πρόβλημα είναι πως καθένας από μας έχει μία πολύ πολύ μικρή δύναμη για να αλλάξει την όλη κατάσταση: την ψήφο του. Μόνο αυτό μπορείς να χρησιμοποιήσεις για να αλλάξεις την κατάσταση.

Βλέπουμε έτσι πως αν πολλά άτομα πάνε και ψηφίσουν, παρότι ο καθένας έχει πολύ μικρή δύναμη, η κατάσταση μπορεί να αλλάξει προς το καλύτερο, έστω και ελάχιστα. Αυτό μπορεί να γίνει ψηφίζοντας τα σωστά άτομα (και μην ακούσω καμία τετριμμένη αρχιδιά του στυλ «Όλοι είναι το ίδιο», πάντα υπάρχουν κάποιοι άξιοι ανάμεσα στο βούρκο των αχρήστων. Επιλέξτε αυτόν, ανεξαρτήτου κόμματος και χρώματος. Και αν δεν σας φαίνεται κανένας άξιος, ψηφίστε τον λιγότερο άχρηστο/λαμόγιο). Μακροπρόθεσμα όμως αυτό θα βοηθήσει στο να καταλήξουμε στην επιθυμητή κατάσταση, ακόμα και μετά από αρκετές τέτοιες διαδικασίες.

Ας πάμε τώρα στην κατηγορία των ατόμων που πιστεύουν πως η αποχή είναι μία πολιτική επιλογή που βοηθάει την όλη κατάσταση:

Όπως βλέπουμε και στην παραπάνω εικόνα, η επιλογή του να απέχει κάποιος από τις εκλογές και να μην ψηφίσει ιδεολογικά έχει μία πολύ λογική βάση: αν το ποσοστό της αποχής είναι αρκετά μεγάλο, τότε θα έρθει ο Μαγικός Μονόκερος και αυτόματα θα βελτιώσει την κατάσταση! Μόνος του. Αυτό άλλωστε έχει συμβεί και σε πολλές άλλες χώρες οι οποίες έχουν υψηλά ποσοστά αποχής.

Φίλε μου εκλογικά απέχοντα, φίλη μου εκλογικά απέχουσα: αν θέλεις να βοηθήσεις τη χώρα αυτή και το μέλλον σου, υπάρχουν δεκάδες πιο αποτελεσματικοί τρόποι από την αποχή. Για παράδειγμα, μπορείς:

• να πιεις ένα ποτήρι γάλα
• να κρατήσεις την αναπνοή σου για 23 δευτερόλεπτα
• να σχεδιάσεις αυτό
• να δέσεις με σελοτέιπ δύο μπουγελόφατσες κάτω από τα παπούτσια σου και να πηδήξεις πέντε φορές
• να χορέψεις τσιφτετέλι ντυμένος ζορό ενώ ένας φίλος σου σου πετάει μουστάρδα
• να κάνεις ποδήλατο χωρίς χέρια
• να φας μια κουταλιά Ariel

Καθένα από τα παραπάνω είναι πιο αποτελεσματικό από την αποχή. Καθένα από τα παραπάνω βοηθάει να πάει μπροστά αυτός ο τόπος περισσότερο από ότι βοηθάει η εκλογική σου αποχή. Συνδυασμένα δε όλα μαζί ίσως είναι πιο αποτελεσματικά και από τον Μαγικό Μονόκερο, αλλά δεν είμαι και σίγουρος.

Τώρα, οκ, για να μη τα βάζουμε όλα στο ίδιο τσουβάλι, υπάρχουν διάφοροι λογοι για να μην ψηφίσει κάποιος:

Μπορεί να μην πας να ψηφίσεις γιατί δεν έχεις χρόνο ή εβρά να πας στην πόλη σου. Δεκτόν. Μπορεί να μην θέλεις να ψηφίσεις γιατί φοβάσαι μη σε απαγάγουν μικροί πράσινοι ερωτικά ερεθισμένοι εξωγήινοι καθώς πηγαίνεις στο εκλογικό κέντρο, ή επειδή φοβάσαι μη σε φάει κανένας πτεροδάκτυλος στο δρόμο ή μήπως πάθεις αυτόματη ανθρώπινη ανάφλεξη από το άγχος μήπως και βάλεις περισσότερους σταυρούς: απολύτως δεκτό. Επίσης, αν μου πεις δε πάω να ψηφίσω γιατί θέλω να ακούσω τον καινούργιο δίσκο των Atheist ο οποίος γαμάει και δέρνει, ή τον καινούργιο δίσκο του Στέλιου Χάλφορντ ο οποίος γαμάει και δέρνει και τον δίσκο των Atheist, θα σε καταλάβω. ΜΗΝ το διανοηθείς καν όμως να προσπαθήσεις να με πείσεις πως με το να μην ψηφίσεις έκανες κάτι.

Η ομοιότητα μεταξύ όλων των ατόμων στην παραπάνω εικόνα είναι κανείς τους δεν έκαναν κάτι για να αλλάξει η κατάσταση. Όλοι τους μεμονωμένα και σαν σύνολο είναι υπαίτιοι και υπεύθυνοι για τη διατήρηση της σημερινής κατάστασης. Άλλωστε, όπως είδαμε και στο πρώτο γαμάτο σχήμα μου, η απόσταση που πρέπει να διανύσει ο υπέροχος κόκκινος κύκλος είναι ανηφορική, άρα (σύμφωνα και με τους νόμους της φυσικής) αν καθόμαστε αδρανείς (= αν δε ψηφίζουμε) είναι λογικό και επόμενο να μένουμε στην ίδια κατάσταση. Ή ακόμα χειρότερα, είναι πολύ πιθανό να μας πάρει ο κατήφορος και να πάμε και σε ακόμα χειρότερες καταστάσεις από την τρέχουσα. Η διαφορά όμως των τριών πρώτων ατόμων από τον τελευταίο τύπο στο παραπάνω σχήμα είναι πως οι τρεις πρώτοι δεν προσπαθούν να σε πείσουν πως πέτυχαν κάτι με την αποχή τους. Ο τελευταίος θα προσπαθήσει να σε πείσει πως με την αποχή του έστειλε ένα βροντερό μήνυμα στην κυβέρνηση και στους υπόλοιπους υποψήφιους πως δε γουστάρει το σύστημα τους και τη δημοκρατία τους. Και όσοι περισσότεροι απέχουν από τις εκλογές, τόσο πιο βροντερό θα είναι το μήνυμα αυτό. Και όσο πιο βροντερό είναι το μήνυμα αυτό, τόσο πιο πιθανό είναι να το ακούσει ο Μαγικός Μονόκερος και να έρθει να βελτιώσει την κατάσταση. Μόνο ένα πράγμα πέτυχε η συνδυασμένη απόχή όλων των παραπάνω ατόμων: ένα πράγμα.

Τέλος, όπως σαν άλλος Τζίζας, θα κλείσω με ένα γρίφο / παραβολή:

~~~~~

Τρεις Έλληνες πετούσαν με το αεροπλάνο προς το μέλλον τους. Το αεροπλάνο που ήταν παμπάλαιο και ριμαγμένο χαλάει και για κακή τους τύχη πέφτει στην Ελλάδα. Εκεί οι ζουλού λένε στον καθένα:

Έχεις το δικαίωμα να πεις κάτι, ό,τι θέλεις:
– Αν αυτό που πεις είναι αλήθεια, θα σε σφάξουμε.
– Αν αυτό που πεις είναι ψέμα, θα σε κρεμάσουμε.
– Αν δεν πεις τίποτα, θα σε πετάξουμε από το γκρεμό.

Ο πρώτος Έλληνας είπε: «Μα δεν γίνεται! Έτσι δεν έχω καμία επιλογή!» και τον σφάξανε.

Ο δεύτερος Έλληνας ήταν ιδεολόγος: σκέφτηκε πως εφόσον ό,τι και να πει θα πεθάνει, δεν αξίζει να κάνει κάποια προσπάθεια μήπως και σωθεί. Δεν είπε τίποτα και τον πέταξαν από τον γκρεμό.

Ο τρίτος Έλληνας σκέφτηκε «Δε μπορεί, κάποια λύση θα υπάρχει…». Και όντως, ακόμα και αν φαινόταν πως οι επιλογές του ήταν αδιέξοδο, πως καμία δεν ήταν καλύτερη από τις άλλες, πως όλες τον οδηγούσαν στο θάνατο, τελικά υπήρχε πραγματικά λύση (η λύση αφήνεται σαν άσκηση για το σπίτι).

~~~~~

…και αν κάποιος μου πει πως οι επιλογές που έχει στις εκλογές είναι χειρότερες από τις παραπάνω, τότε μπορεί να περάσει από τα γραφεία του μπλογκ αυτού να παραλάβει το δώρο του: ένα καταπληκτικό αναμνηστικό μπλουζάκι το οποίο μπορεί να φοράει κάθε μέρα μετά τις εκλογές.

Μπαντάνα: μάθε αν μπορείς να την φοράς ή όχι

Φίλε μαλάκα μυώδη παραθεριστή,

ένα από τα πιο μαστ αξεσουάρ του καλοκαιριού, μετά από την σαγιονάρα, το τράιμπαλ τατού και την ξανθιά γκόμενα, είναι προφανώς η μπαντάνα. Επειδή μπορεί να προβληματίζεσαι, ή έστω να δείχνεις πως προβληματίζεσαι προκειμένου να δώσεις την εντύπωση πως έχεις εγκέφαλο, σχετικά με το αν σου πάει η μπαντάνα η όχι, σου παραθέτω ένα ερωτηματολόγιο το οποίο μπορείς να συμπληρώσεις εύκολα, γρήγορα και διασκεδαστικά για να διαπιστώσεις αν σου πάει ή όχι η μπαντάνα. Απλά τύπωσε το και ακολούθησε τις οδηγίες:

Αν σου είναι δύσκολο να καταλάβεις τα παραπάνω επειδή αντί για εγκέφαλο έχεις σβηστράκια, τότε μπορείς απλά να απομνημονεύσεις τον κανόνα του ΜΦΜΜ: Μη Φοράς Μπαντάνα Μαλάκα.

Μικρά καθημερινά tips

Παρατηρώντας την καθημερινότητα και τους νόμους που διέπουν αυτή για τουλάχιστον 27 χρόνια, κατέληξα στο εξής πολύ απλό και χρήσιμο κόλπο που θα κάνει τη ζωή σας καλύτερη:

Αν περιμένετε κάποιο επείγον τηλεφώνημα αλλά για οποιοδήποτε λόγο αυτό καθυστερεί, ή αν απλά θέλετε να επισπεύσετε ένα τηλεφώνημα το οποίο περιμένετε, κάντε τα εξής:
1) αφήστε το κινητό σας στο γραφείο σας
2) πηγαίντε στην τουαλέτα
3) κατεβάστε τα πανταλόνια σας
4) αρχίστε να χέζετε.
Δύο δευτερόλεπτα μετά θα χτυπήσει το κινητό σας. Εγγυημένα.

Το κόλπο δε πιάνει αν έχετε μαζί σας το κινητό σας.

«The Last Concert»: Κυκλοφόρησε στους Κινηματογράφους!

(Spoiler)

[Αποκλειστικό] Στέλιος Χάλφορντ – «Λαϊκές Thrash Επιτυχίες»

Αγαπητέ Μιχάλη Ρακιντζή,

ο κόσμος έχει αρχίσει να κατακλύζει τις παραλίες προκειμένου να αράξει σε μία ξαπλώστρα για λίγες ώρες και να αποκτήσει τον πολυπόθητο καρκίνο του δέρματος. O κάθε πανίβλακας φουσκομένος από τα χημικα bodybuilder-ass είναι χαρούμενος γιατί επιτέλους θα γαμήσει κάποια γκόμενα η οποία έχει τόσο μυαλό όσο η σαγιονάρα της. Οι γκόμενες οι οποίες έχουν τόσο μυαλό όσο οι σαγιονάρες τους προσπαθούν να ισορροπήσουν πάνω στα εντελώς αντιαισθητικά φελοπάπουτσα τους προκειμένου να ξεπεράσουν προσωρινά το κόμπλεξ που έχουν με το ύψος τους, αλλά το μόνο που καταφέρνουν με τον τρόπο που περπατάνε είναι να φαίνονται σα ξεχασμένες φτηνές τσατσάδες στο Βαρδάρη. Κάποιοι διδακτορικοί λιώνουν μπροστά στα γκουμπιούτερς τους πάνω στα βουνά των Ιωαννίνων ενώ έξω συνεχίζει να βρέχει όπως όλο τον υπόλοιπο χρόνο. Και αυτήν ακριβώς την περίοδο διαλέγει ένας τεράστιος έλληνας τραγουδιστής για να κάνει το μουσικό του ντεμπούτο…

Τις προσεχείς ημέρες λοιπόν πρόκειται να κυκλοφορήσει η πρώτη δισκογραφική δουλειά του μεγάλου Έλληνα τραγουδιστή Στέλιου Χάλφορντ με τίτλο «Λαϊκές Thrash Επιτυχίες». Εκμεταλλευόμενοι την προσωπική μας γνωριμία με τον τραγουδιστή, όσο και το καλλίγραμμο σώμα μας για να πείσουμε την παραγωγό του, είμαστε στην ευχάριστη θέση να σας ανακοινώσουμε πως εξασφαλίσαμε αποκλειστικά για εσάς τη δυνατότητα να ακούσετε σε πρώτη μετάδοση τον καινούργιο δίσκο του Στέλιου.

Οι περισσότεροι από εσάς μπορεί να μην έχετε ακούσει τον Στέλιο. Ο γυναικείος πληθυσμός που διαβάζει αυτές τις γραμμές ήδη προσπαθεί απεγνωσμένα με τα δεκατέσσερα εγκεφαλλικά κύτταρα που του έχουν απομείνει μετά από την εντατική παρακολούθηση του Sex and the Shitty να θυμηθεί από πιο Fame Story βγήκε ο συγκεκριμένος καλλιτέχνης. Εντούτοις, ο Στέλιος είναι πολύ γνωστός στους μουσικούς και καλλιτεχνικούς κύκλους. Ενδεικτικά, έχουν πει για το Στέλιο Χάλφορντ:

«Τα τραγούδια του σε ταξιδεύουν σε μέρη εξωτικά όπως το Κοσσυφοπέδιο»
Μύρωνας Στρατής

–

«Δεν έχω ακούσει μεγαλύτερη μαλακία στη ζωή μου»
Αλέξης Κωστάλας

–

«Ποιος είνι παλιαυτός? Μπισέλ προυάκτιβ ένα τ’μέρα.»
Βασίλης Χατζηπαναγής

–

«Χαχα, Χάλφορντ τον λένε τον τύπο;! Το επίθετο του μου θυμίζει
εκείνον τον τραγουδιστή από τους Ζιγκ Ζάγκ»
Χαζογκόμενα έξω από τα Starbucks

–

«Τα Starbucks κάνουν πιο χάλια καφέ και από τη φίλη μου την Κατερίνα»
Ζιγκ Ζάγκ

–

«Ο δίσκος αυτώς μου άλλαξαι τη ζωί μου. Τον σηστύνω αναιπυφίλακτα»
Λευτέρης, Μαθητής Γ’ Λυκείου

–

«Ο δίσκος είναι μία οπτασία. Πανέμορφο εξώφυλλο, καταπληκτικό
artwork. Με βοήθησε να δω τον κόσμο με άλλο μάτι.»
Stevie Wonder, τυφλός

–

«Άγνωστο πως κατάφερες να δεις μέσα στο μαύρο
το άσπρο που ολόλευκο ζυγώνει έναν ταύρο
Μίλησες, και αν δε μίλησες μίσησα την πνοή σου
φεγγάρι χθες ολόγιομο η μινιμάλ ζωή σου»
Τεράστιος έντεχνος Έλλην τραγουδοποιός – στιχουργός – ερμηνευτής

–

«Καταπληκτικός και καταβαρετός δίσκος. Ακόμα κλαίω τα λεφτά μου.»
Μαρίκα Χάλφορντ, μάνα του Στέλιου

–

«Δε άκουσα ακόμα τον νέο δίσκο, αλλά θα πέθαινα για να τον ακούσω»
Σωκράτης Γκιόλιας

–

«Ο δεύτερος σημαντικότερος και λαμπρότερος δίσκος που
έχει βγάλει η Ελλάδα, μετά το δίσκο της Φαιστού»
Ερρίκος Σλήμαν

–

«Ο δίσκος γαμάει. Φοβερός. Αντικειμενικά, ότι καλύτερο έχω ακούσει τα τελευταία χρόνια»
Στέλιος Χάλφορντ, ο ίδιος

–

«Από τη στιγμή που τον αγόρασα τον έχω μόνιμα στο cd player
(ακόμα να έρθει ο μαλάκας ο τεχνικός να μου το φτιάξει…)»
Νίκος Γκάλης, διαφημιστικό μοντέλο της ΑΓΝΟ

–

«Υπάρχει ένα μεγάλο μυστήριο πίσω από αυτόν τον δίσκο. Αν ακούσεις το δίσκο ανάποδα ακούγονται κάτι περίεργοι ήχοι. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο που αν βάλεις τη λέξη ‘ιπτάμενος’ μπροστά από τη λέξη ‘δίσκος’ βγαίνει η φράση ‘ιπτάμενος δίσκος’ «
Κωνσταντίνος Χαρδαβέλλας, δραπέτης Δρομοκαϊτειου

–

Ο δίσκος του Στέλιου περιλαμβάνει διασκευές από γνωστά αγαπημένα λαϊκά κάλτ ελληνικά κομμάτια της προηγούμενης χιλιετίας που όλοι αγαπήσαμε. Η ερώτηση λοιπόν του quiz που όλοι περιμένατε είναι η εξής:

[ Ποια τραγούδια περιλαμβάνει ο πρώτος δίσκος του Στέλιου Χάλφορντ; ]

Η μόνη βοήθεια που μπορούμε να σας δώσουμε είναι το, ομολογουμένως εξαιρετικά δουλεμένο και προσεγμένο μέχρι την τελευταία του λεπτομέρια,  εξώφυλλο του δίσκου:

καθώς και το γεγονός πως ο δίσκος περιλαμβάνει 3 τραγούδια. Τα 3 αυτά τραγούδια του δίσκου υπάρχουν στο παραπάνω εξώφυλλο. Υπενθυμίζουμε πως ο πρώτος που θα βρει σωστά τα τρία τραγούδια θα ακούσει σε πρώτη παγκόσμια -ίσως και πανελλήνια- μετάδοση το πρώτο τραγούδι του δίσκου, ενώ λίγες μέρες μετά το τραγούδι θα γίνει διαθέσιμο στο ευρύ κοινό.

(ΥΓ: το μοναδικά 2 άτομα που γνωρίζουν την απάντηση να βγάλουν τον σκασμό, αλλιώς θα τους βάλω να ακούνε Νίβο μέχρι να σταματήσουν να κάνουν τελευταίες συναυλίες οι Πυξ Λαξ)

(update: Στέλιος Χάλφορντ: Μία Ανατρεπτική Συνέντευξη + παρουσίαση του Νέου Βίντεου)

Παρελάσεις και υπερβολές…

Κάθε χρόνο τέτοια εποχή είναι στανταράκι θέμα στα κανάλια και στα ίντερνετς πως κάποιοι ξεσηκώθηκαν και είναι αντίθετοι στις παρελάσεις. Το Χ σχολείο αντιτίθεται στις παρελάσεις, ο τάδε σύλλογος δασκάλων αρνείται να συμμετάσχουν τα παιδιά στις παρελάσεις και τα λοιπά. Έχω ακούσει και διαβάσει διάφορες απόψεις πάνω στο θέμα του γιατί πρέπει να καταργηθούν οι παρελάσεις. Οι περισσότερες από αυτές είναι ώριμες απόψεις, συγκροτημένες, βασισμένες σε παιδαγωγικές μελέτες. Τις σέβομαι απεριόριστα, κυρίως λόγω επιστημονικής εγκυρότητας, και πολλές τις ενστερνίζομαι.

Προσωπικά, νομίζω είμαι ουδέτερος στο θέμα, και ίσως να κλίνω υπέρ της μη κατάργησης απλά επειδή πιστεύω πως η κατάργηση δεν έχει κάτι ουσιαστικό να προσφέρει, ενώ η μη κατάργηση τουλάχιστον προσφέρει λίγες ώρες ξεγνοιασιάς και μακρυά από την «εκπαίδευση». Αλλά τέσπα, άνετα μπορώ να αλλάξω γνώμη.

Αυτό όμως που πραγματικά δε μπορώ και με τρελαίνει είναι η υπερβολή. Η υπερβολική υπερβάλουσα υπερβολή. Πως η παρέλαση θα κάνει το παιδί εθνικιστή και σοβινιστή και ρατσιστή και σεξιστή. Θα το καταστρέψει και θα το εκμηδενίσει. Δεν θα έχει μυαλό να σκεφτεί. Θα του αλλάξει ζώδιο. Η ψυχή του θα μετατραπεί μία μαύρη άμορφη μάζα την οποία θα καταβροχθίσει ο διάολος με τη μορφή ενός τετράποδου γκρέιπ φρουτ τη στιγμή που ο μαθητής κοιτάξει στην εξέδρα των επισήμων κατά την παρέλαση. Και ποτέ μα ποτέ δε θα ξαναμπορέσει να δέσει τα κορδόνια του… Αυτή θα είναι η επίδραση αυτών των σαράντα λεπτών πρόβας για δύο – τρεις μέρες το χρόνο και αυτό το τέταρτο παρέλασης. Αυτά θα καταφέρουν ένα ολέθριο ψυχολογικό πλήγμα στην ευαίσθητη αγνή παρθένα καρδιά του παιδιού, και χρόνια αργότερα, μετά από αρκετές επισκέψεις, ο ψυχολόγος θα καταλήξει πως ο λόγος που ώθησε τον πελάτη του στο να επιτεθεί με ένα πιρούνι στην ουκρανέζα πόρνη στο κωλόμπαρο και να της βγάλει το μάτι ήταν οι παρελάσεις που έκανε 20 χρόνια πριν.

Γιώργος καλεί υπερβάλλοντες αντιφρονούντες. Πατήστε λίγο γη. Όβερ. Η παρέλαση είναι συνήθως απλά κάποιες χαμένες ώρες μαθήματος το χρόνο. Και από κάποια σκοπιά αυτό ίσως να είναι και ωφέλιμο, αν σκεφτεί κανείς τι θα κάναν τα παιδιά αυτή την ώρα σε περίπτωση που δεν έκαναν παρέλαση. Όλοι μας κάναμε παρελάσεις και δε νομίζω να αποκτήσαμε ψυχολογικά προβλήματα ή σοβινιστικές αντιλήψεις. Δηλαδή φτάνετε στο σημείο να γίνεστε το ίδιο γραφικοί και γελοίοι σαν τους σάικο γονείς και το τραγικό ΕΣΡ που απαγόρεψε τον Μπομπ Σφουγγαράκη για να μη γίνουν τα παιδιά μας γκέι. Και όχι δε κάνω πλάκα, είναι ακριβώς η ίδια υπερβολή. Ο Μπομπ θα κάνει τα παιδιά μας γκέι και οι παρελάσεις θα τα κάνουν εθνικιστές και ρατσιστές.

Η μακράν πιο ηλίθια αιτιολογία ήταν αυτή που διάβασα σήμερα απο αυτό το άρθρο. Αναφορές όπως αυτές κοινώς χαρακτηρίζονται γραφικές και γελοίες και καταφέρνουν να πετύχουν με περισσή ευκολία το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που προσδοκούν: να τους πάρει ο κόσμος στο ψιλό και να υποβιβάσει εντελώς το θέμα. Ωρέ πως να σας πάρει κάποιος στα σοβαρά μετά από αυτά που γράφεται; Πως να κάτσει να σκεφτεί μήπως όντως έχει λογική η κατάργηση των παρελάσεων;

Επιγραμματικά, αναφέρω τι εγχαράσσεται στην ψυχή των παιδιών με την παρέλαση σύμφωνα πάντα με τους συγγραφείς:

α) Διαχωρισμός-διακρίσεις: αγόρια μπροστά, κορίτσια πίσω (ολοφάνερα σεξιστικό), αλλά και ψηλοί/ές μπροστά, κοντοί/ές πίσω (ολοφάνερα ακατανόητο). Και κυρίως άξιοι/ες ξεχωριστά -η Ελλάδα της σημαίας-πληβείοι πίσω. Μάλιστα η εξάδα μόνο πηγαίνει συνήθως στη Δοξολογία και πάντα μπροστά- ξεκομμένη από τον υπόλοιπο μαθητικό όχλο. Εδώ, συναντάμε και το μεγάλο θέμα της απόρριψης των παιδιών με αναπηρίες. Η εγκύκλιος που επιτρέπει και τη συμμετοχή ανάπηρων στην πράξη περιορίζεται στους/ις σημαιοφόρους και αποτελεί καταφανώς επικοινωνιακό τρικ, που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να γενικευτεί, αφού οι απαιτήσεις για τη συμμετοχή στα «παρελαύνοντα τμήματα» δεν σέβονται διόλου τις ιδιαίτερες δυσκολίες και ανάγκες αυτών των παιδιών.

«αγόρια μπροστά, κορίτσια πίσω (ολοφάνερα σεξιστικό)«

Ολοφάνερα, δε το συζητώ. Για να καταλάβω, ο σεξισμός εμφανίζεται όταν «κάτι-που-έχει-σχέση-με-αγόρια» εμφανίζεται πριν από «κάτι-που-έχει-σχέση-με-κορίτσια«?

Σε πολλές από τις καφετέριες και τα μπαρ που πηγαίνω οι τουαλέτες βρίσκονται συνήθως στο τέλος ενός διαδρόμου. Και σχεδόν πάντα είναι πρώτα οι αντρικές και μετά οι γυναικείες. Ω, Σεξιστικές οι τουαλέτες.

Σε ένα blog που σχολίασα τις προάλλες ήμουν ο πρώτος σχολιαστής και μετά ακριβώς σχολίασε μία κοπέλα. Ω, είμαι Σεξιστής.

Στο λεξικό η λέξη Αγόρια έρχεται πριν από τη λέξη Κορίτσια. Ω, Σεξιστικό το λεξικό. Ή μάλλον, Σεξιστής αυτός ο αρχαίος Έλληνας που εφηύρε τις λέξεις «αγόρι» και «κορίτσι» (για να μην αναφέρω πως και ο αντίστοιχος Άγγλος αρχαίος είναι σεξιστής, αφού στα αγγλικά πάλι οι λέξεις είναι «boy» και «girl»).

Και μία ερώτησις: αν, λέγω ΑΝ, τα κορίτσια ήταν μπροστά και τα αγόρια πίσω θα ήταν πάλι σεξιστικό; Μήπως θα ήτο σεξισμός κατά των αγοριών; Η μήπως γενικά το πρόβλημα υπάρχει όταν υπάρχει μία σχετική θέση μεταξύ αγοριών και κοριτσιών;

«ψηλοί/ές μπροστά, κοντοί/ές πίσω (ολοφάνερα ακατανόητο)«

Ζητώ να αποσυρθούν αμέσως όλα τα τεύχη του Λούκυ Λουκ όπου οι Ντάλτον προχωράνε σε υψομετρική διάταξη. Ακατανόητο να διαβάζουν τα παιδιά μας τέτοια κόμικ, που εμποτίζουν τις ψυχές τους με υψομετρικές διακρίσεις. Επίσης να αλλάξει ο τίτλος του παραμυθιού από «Η Χιονάτη και η εφτά νάνοι» σε «Οι εφτά νάνοι και η Χιονάτη», καθώς είναι ολοφάνερα ακατανόητο να αναφέρεται πρώτα η ψηλή Χιονάτη και μετά οι καημένοι οι κοντοί εφτά νάνοι. (εγώ ήμουν πάντα τελευταία σειρά στην παρέλαση. Δε μπορείτε να φανταστείτε πόσο με τραυμάτισε ψυχικά, ακόμα το θυμάμαι και κλαίω κάθε 28 του Οκτώβρη όταν βλέπω παρελάσεις στην τελεόραση…)

Τέλος, σας φαίνεται άσχημο τα παιδιά με ειδικές ανάγκες να μη συμμετέχουν στις παρελάσεις. Για μένα πάλι το λογικό θα ήταν να τους απαλλάσσουν από μαρτύριο της παρέλασης. Και φυσικά αν κάποιο παιδί το επιθυμεί, να συμμετάσχει (και δε πιστεύω πως απαγόρεψε κανείς σε παιδί με ειδικές ανάγκες να συμμετάσχει σε παρέλαση). Απλά πράγματα.

Είμαι σίγουρος όμως πως αν κάθε ΑμΕΑ έπρεπε να συμμετάσχει στις παρελάσεις τότε θα μιλούσατε (και σωστά) για απάνθρωπες και απαξιωτικές συμπεριφορές. Τώρα που δε συμμετέχουν, πάλι μιλάτε για απάνθρωπες και απαξιωτικές συμπεριφορές.

β) Θηριοδαμαστικός παβλοφισμός (σ.σ. και μόνο που διαβάζω κάτι τέτοιες εκφράσεις μου ανάβουν τα λαμπάκια): Όλοι/όλες περπατάμε με το ίδιο αφύσικο βήμα, μετά από πολύωρη, μάλιστα, εκγύμναση, που μετατρέπει το σχολείο σε τσίρκο. Για να μπορούμε να «στοιχιζόμαστε» βλέποντας μόνο το κεφάλι του μπροστινού μας και να «ζυγιζόμαστε» ρίχνοντας ματιές στο πλάι στο/στη διπλανό/ή μας και εντέλει να κινούμαστε σαν ρομποτάκια με το ρυθμό που επιβάλλει -παβλοφικά-η σφυρίχτρα ή το «ένα στο αριστερό».

Ζητώ από το Θεό να καταργηθεί άμεσα το αερόμπικ. Τώρα. Δεν μπορεί όλοι αυτοί οι άνθρωποι να περπατάνε και να πηδάνε με το ίδιο αφύσικο βήμα, μετά από πολύωρη εκγύμναση, και να μετατρέπεται έτσι το γυμναστήριο σε τσίρκο. Επίσης να καταργηθούν και όλες οι σχολές χορού. Και οι παραδοσιακοί χοροί. Δε μπορεί, πέρα από το πολύωρο αφύσικο βήμα, να στοιχιζόμαστε βλέποντας το κεφάλι του μπροστινού και του διπλανού μας και να ζυγιζόμαστε ρίχνοντας  ματιές στο πλάι στο διπλανό. Να κινούμαστε σαν ρομποτάκια με τον ρυθμό που επιβάλει -παβλοφικά- η μουσική αερόμπικ, ο μαλακοπίτουρας ο Νίβο, το «Λεμονάκι μυρωδάτο» ή το «Μήλο μου κόκκινο», ούτε όμως και τα επίσης παβλοφικά «πάμε τώρα πηδηματάκια«, «και ένα, και δύο«, «πάμε κοπέλες τώρα αγκώνες«.

Όχι στους θηριοδαμαστικούς παβλοφισμούς των σχολών αερόμπικς και των μοντέρνων και παραδοσιακών χορών.

γ) Αγελισμός – ομοιομορφία: συνδέεται με το προηγούμενο όσον αφορά στην κίνηση στο χώρο, αλλά επεκτείνεται και στην ενδυμασία. Την πιο ορατή προσπάθεια υποταγής του ατόμου στη μαζική ομοιομορφία του συνόλου. Τώρα τελευταία, μάλιστα, έχουμε σύνδεση του εθνικοσοσιαλιστικού αυτού κατάλοιπου με το θεσμό της χορηγίας. Συνήθως φροντιστήρια «χορηγούν» μέρος (φουλάρια, γιλέκα, μπερέδες κ.λ.π.) της ενδυμασίας.

Να καταργηθούν άμεσα οι εθνικοσοσιαλιστικές στολές των αθλητικών ομάδων. Δεν είναι δυνατόν να βγαίνουν όλοι οι παίχτες μιας ομάδας μπάσκετ με την ίδια ακριβώς εθνικοσοσιαλιστική στολή, στην προσπάθεια των εθνικοσοσιαλιστικών προπονητών τους να υποτάξουν το άτομο στην μαζική ομοιομορφία του συνόλου. Για να μη μιλήσω για τα εθνικοσοσιαλιστικά κατάλοιπα των χορηγιών πάνω στις φανέλες.

Σαν άμεση λύση επίσης προτείνω όταν οι εθνικές ομάδες μας εμφανίζονται για παράδειγμα στους Ολυμπιακούς αγώνες, ο καθένας να έχει το δικαίωμα να φοράει ότι θέλει. Σκισμένα τζιν, σταράκια, πολύχρωμες πουά μπλούζες, χαιβανέζικα πουκάμισα με παπαγάλους και φωτιές.

Τέλος, πρέπει να απαγορευτούν τα γκρούπς στο καρναβάλι της Πάτρας. Δε μπορεί να βγαίνουν δεκάδες άτομα ντυμένα με την ίδια στολή, 40 σέξυ νοσοκόμενες, υποταγμένα στις εθνικοσοσιαλιστικές επιταγές του βασιλιά Καρνάβαλου και στις καρναβαλικές εθνικοιμπεριαλιστικές επιβολές από τις γυμνόστηθες χορεύτριες της μακρινής εθνικοσοσιαλιστικής Βραζιλίας. Για να μην αναφέρω πως το εθνικοσοσιαλιστισκό αυτό φαινόμενο εμφανίζεται και στα -κατά τα άλλα «απελευθερωμένα» και καλά…- gay parades (#).

Όχι στην ομοιόμορφη ενδυμασία, όχι στην εθνικοσοσιαλιστική υποταγή των αθλητών, καρναβαλιστών και ομοφυλόφιλων.

δ) Υποβιβασμός του ελεύθερου πολίτη σε υποταγμένο «υπήκοο»: Από ποιο φεουδαρχικό χρονοντούλαπο άραγε βγαίνουν αυτοί οι «επίσημοι» που στέκονται κάθε φορά στην εξέδρα (δεσπότης, στρατηγός, νομάρχης -οι αρχές και εξουσίες του τόπου) επιθεωρώντας με βλοσυρό βλέμμα τους υπηκόους τους, καθώς αυτοί τους «αποδίδουν τιμές» (γιατί άραγε;) στρέφοντας την κεφαλή δεξιά (ενώ ταυτόχρονα κοιτάνε λοξά τη «στοίχισή» τους και ακόμα πιο λοξά τη «ζύγισή» τους);

Έλα ντε! Τι φεουδαρχικά κατάλοιπα είναι να τιμάς τους επισήμους στις παρελάσεις; Γιατί, όπως όλοι μας  έχουμε παρατηρήσει, αυτά γίνονται μόνο στις παρελάσεις. Σε όλες τις υπόλοιπες κοινωνικές και μη εκδηλώσεις δεν υπάρχουν επίσημοι, ενώ όταν υπάρχουν επίσημοι κάθονται στην ίδια καρέκλα που κάθονται και όλοι οι υπόλοιποι παρευρισκόμενοι, ή κάπου χωμένοι πίιισω – πίσω, ή στα σκαλιά αν δεν υπάρχει χώρος. Κάποιος πρέπει επιτέλους να κλείσει όλα αυτά τα φεουδαρχικά τους χρονοντούλαπα από τα οποία βγαίνουν συνεχώς επίσημοι και πάνε στις παρελάσεις…

Και ναι, το έχω προσέξει και γω αυτό το βλοσυρό βλέμμα με το οποίο κοιτάνε οι επίσημοι τα παιδιά στις παρελάσεις -τους υποκόους τους. Μια φορά ένα παιδί πέθανε από αυτο το βλέμμα. Και όχι ακαριαία. Αρχικά έβγαλε ένα επιπλέον μάτι. Έπειτα πετάχτηκε στον ουρανό, άρχισε να περιστρέφεται για ένα λεπτό και μετά από λίγα δευτερόλεπτα έγινε μία τεράστια έκρηξη. Τα κομμάτια του σκορπίστηκαν παντού. Τα υπόλοιπα παιδιά δε του έδωσαν σημασία όμως γιατί έπρεπε να αποδώσουν τιμές και να κοιτάνε λοξά τη στοίχιση τους.

Έχει κάνα δύο ακόμα αλλά βαριέμαι να σχολιάσω. Το κλού της υπόθεσης είναι πάντως ένα: προσεδαφιστείτε, για όνομα του Θεού. Μη γίνεστε ΤΟΣΟ γελοίοι. Ο Μπομπ Σφουγγαράκης δε θα κάνει τα παιδιά μας γκέι.

Τρεις Λευκές Μπαρόκ Μαιμούδες – Μία έντεχνη συνέντευξις

[ εορταστική συνέντευξη για το κλείσιμο των 400 σχολίων στο σχετικό ποστ ]

ΓΜ: Καλημέρα Φίλιππε, και ευχαριστώ πολύ για την τιμή που μου κάνεις.

ΦΠ: Η τιμή είναι 230 ευρώ πλέον Φ.Π.Α., ένεκα οικονομικής κρίσης. Μία καλημέρα κρεμασμένη στο μπαλκόνι μου, ένα πρωί που περπατάει με τα χέρια. Ο φρεντοτσίνο σου έχει κρυώσει και το ράδιο σου παίζει τα τραγούδια των κουφών αλόγων.

ΓΜ: Επίσης. Μίλησε μου λίγο για την τελευταία σου δισκογραφική δουλειά.

ΦΠ: Ανέγγιχτος παροξυσμός. Συνονθύλευμα ήχων και πράξεων της καθημερινότητας μέσα από τα μάτια ενός χρυσόψαρου, που βλέπει μόνο το πιο λευκό χρώμα της μυρωδιά μιας ξεχασμένης θάλασσας. Άχρωμο κοβάλτιο και δονητές από κρυπτονίτη.

ΓΜ: Ακούγεται πολύ έντεχνο. Και νομίζω είναι βγαλμένο μέσα από την πραγματικότητα. Ποια είναι η κύρια διαφορά του από τον προηγούμενο σου δίσκο; Η μουσική; Η θεματολογία; Τα συναισθήματα που πηγάζουν από αυτόν;

ΦΠ: Μόνο το εξώφυλλο.

ΓΜ: Μάλιστα. Αυτό τον καιρό σε τι κατάσταση βρίσκεσαι;

ΦΠ: Ανύπαντρες γάτες τυλίγουν το μονόδοντο σακάκι σου, δεν ξεπέρασες ποτέ το λιγοστό επιμύθιο στην απρόσμενη σου σόλα. Υπήρξες μια στιγμή στην κατσαρόλα, δεν.

ΓΜ: Θα έλεγα αρκετά κουραστικό, ιδίως επί καθημερινής βάσης (επί ύψους δύα δίο). Πες μου λίγο για την προηγούμενη σου μπάντα, πως αποφασίσατε να χαράξετε ο καθένας το δικό του δρόμο μετά από 387 τραγούδια – επιτυχίες που προκάλεσαν τουλάχιστον 950 κυβικά λίτρα δακρύων στις ευαίσθητες ηλικίες κάτων των 15;

ΦΠ: Μέρες αδέξιες, τα νησιά του πελάγου δε χωράν τη μοναξιά μου. Απορία ή στόμφος, εισήχθη πριν απολαβεί (γέλια). Δε μπορεί να παρεισφρύσει το μηδέν σε ένα ρόδο.

ΓΜ: (γέλια) Έχετε κάτσει ποτέ να μετρήσετε πόσες φορές διαλύθηκαν οι Πυξ Λαξ; Υπάρχει κάποιο μοτίβο πίσω από τις διαλύσεις και επανενώσεις σας? (γέλια)

ΦΠ: Τρισυπόστατο, κρίμα, δε θυμάται να ξεχνάει. Τα τυχερά σας νούμερα είναι Τοξότης, μαστίγιο και πυροσκί.

ΓΜ: Έχεις βρεθεί ποτέ σε μία δύσκολη κατάσταση όπως κάποιος εντελώς θνητός με μουστάκι να σου πει στο δρόμο «Μήπως έχεις ώρα»;

ΦΠ: Η ώρα είναι κάτι το σχετικό. Ποτέ δε κουρεύομαι, αρνούμαι να πληρώσω τον άλλο είτε κάνει μισή ώρα να με κουρέψει είτε κάνει 30 λεπτά. Ποιος είναι αυτός που θα βάλει τιμή στον χρόνο μου; Ο χρόνος είναι άτιμος. Τιμή και δόξα στον Νίκο Παλαιοκώστα. Άτιμη και άδοξα στον Νίβο.

ΓΜ: (γέλια) Σωστά, πολύ ωραίο αυτό που είπες. Πρόσφατα έδωσες μία πολυαναμενόμενη συναυλία που δε την περίμενε κανείς. Τραγούδησες σαν headliner μαζί με την παντελώς άγνωστη Sinead O’Connor και τον πασίγνωστο MC Yinka (αφίσα). Επειδή σε πολλούς φάνηκε παράξενο, εμείς ψάξαμε και βρήκαμε πως τα αρχικά σχέδια σου ήταν να τραγουδήσεις μαζί με την Sarah Conor από το Terminator I & II (αφίσα), αλλά επειδή για άγνωστους λόγους δεν έκατσε τελικά η συνεργασία, και για να μη ξανατυπώνετε όλες τις αφίσες, βρήκατε μία καλλιτέχνη με παρόμοιο όνομα και διορθώσατε τις αφίσες. Κατά πόσο αληθεύουν αυτές οι φήμες;

ΦΠ: Αληθεύουν περίπου κατά 3 μέτρα και 2 ουγιές μαντολάτο. Αλλά όχι παραπάνω. Δεν είμαι πλεονέκτης. Αφήνω τον εαυτό μου έρμαιο των σκυλιών της μουσικής αδιαθεσίας. Ένας εξολοθρευτής της μουσικής ποιότητας.

ΓΜ: (γέλια) Υπάρχουν πολλοί δύσπιστοι και χαμηλού υποστρωματικού νοητικού επιπέδου διαδικτυακοί ιστογράφοι που, ψευδώς κατά γενική ομολογία των απανταχού ερωτοευνουχισμένων 13χρονων, υποστηρίζουν πως οι στίχοι σου είναι κενοί και δίχως νόημα. Τι απαντάς σε αυτούς;

ΦΠ: Κοίτα, στην επόμενη ώρα, ο τόνος θα είναι: ρίο … μάρε … και 20 δευτερόλεπτα. Αιμοβόρικες βιτρίνες, θερμοφόρες κολομπίνες. Λεβιές. Συγνώμη που ξέφυγα λίγο από την ερώτηση. Τι με ρώτησες;

ΓΜ: Μία που το ‘φερε η κουβέντα για παιδοφιλία, τι έχεις να πεις για τον πρόσφατο θάνατο του Michael Jackson; Υποθέτω, επειδή νιώθω να σε ξέρω και ας γνωριζόμαστε μόλις 40 χρόνια, σε συγκλόνισε και θα έγραψες κάποια καινούργια επιτυχία.

ΦΠ: Μελαγχολικά τασάκια γεμίζουν μαριονέτες, η αγάπη κλαίει στα στενά της νιότης. Παιδιά που δε πρόλαβαν να γευτούν την ήβη του κορμιού σου. Το μαύρο που έγινε λευκό, και μαύρο καταλήγει. Μια θύμησή σου φλογερή, στο φεγγάρι περπατάω. Τριήμερα στον κόρφο σου. Ένας άντρας στον καθρέφτη, κακός, γαλήνιος εγκληματίας.

ΓΜ: Σ’ ευχαριστώ πολύ για το χρόνο που σπατάλησες σε αυτή τη συνέντευξη, ενώ θα μπορούσες να είχες γράψει 3 καινούργιους δίσκους.

ΦΠ: Πάντα υπάρχει χρόνος. Αλλιώς, αν δεν υπάρχει χρόνος, μήπως μας κοροιδεύουν οι ωρολογοποιοί και μας παίρνουν τα λεφτά μας τζάμπα;

Το φαινόμενο της πεταλούδας

Γιατί ρε πούστη μου οι Αμερικάνοι δεν αμολάνε χίλιους μαύρους με αροξόλ στην Ιαπωνία να σκοτώσουν όλες τις γαμημένες πεταλούδες και να γλιτώσουν από τους τυφώνες?

Όλα εγώ πρέπει να τα σκέφτομαι σε αυτό τον κόσμο?

Αξίες

Συνομιλία με έναν τρέντι (ο επιθετικός προσδιορισμός «τρέντι» χρησιμοποιείται με την κακή, αντιαισθητική, γλοιώδη, εμετική, δαπίτικη του έννοια):

Εγώ: Και να σου πω ρε συ, πόσα λεφτά ας πούμε δίνεις για ένα παντελόνι;

Τρέντης: Ας πούμε 150 με 200 ευρά. Ισως και 250.

Εγώ: Τόσα πολλά;! Σου περισσεύουν και τα δίνεις;

Τρέντης: Όχι ρε, σοβαρά μιλάς; Απλά όταν έχεις ένα καλό περιεχόμενο (δείχνει με νόημα το καλογυμνασμένο του σώμα), ε το περιτύλιγμα θα έχει αξία αντάξια του περιεχομένου!

Εγώ: Χαχαχα! (= πόσο μαλάκας είσαι). Και να υποθέσω πως και οι μπλούζες που αγοράζεις είναι ανάλογης τιμής;

Τρέντης: Ε, εκεί πάμε συνήθως μέχρι 150. Αλλά ναι, και εκεί η τιμή είναι ανάλογη του περιεχομένο (δείχνει με το ένα μάτι τα μπράτσα του, τα οποία και σφίγγει).

Εγώ: Χαχα, το πιασα! (= τι μαλάκας).

Εγώ (του λέω, με νόημα, σηκώνοντας το ένα φρύδι και χαμογελώντας, μία ερώτηση για την οποία ψοφάει): Οπότε υποθέτω πως και τα μποξεράκια σου δεν θα είναι φθηνά?!

Τρέντης: Ε καλά, αυτό εννοείται! Αφού περικλείουν τα πιο πολύτιμα αντικείμενα που έχουμε (γέλια). Γενικά έχω μόνο Calvin Klain και Roberto Cavalli.

Εγώ: Δηλαδή για πόσα λεφτά μιλάμε ανά μποξεράκι;

Τρέντης: Ε, ξεκινάμε από 20-30 και φτάνουμε μέχρι και 70…

Εγώ: 70 ευρώ για ένα μποξεράκι; Πω ρε σύ, πολλά λεφτά! Εγώ αγοράζω με 7 ευρώ και μου φαίνονται ακριβά!

Τρέντης: Είπαμε φίλε, το ανεκτίμητο περιεχόμενο θέλει περιτύλιγμα ανάλογης αξίας! Χεχε!

Εγώ: Και να σου πω, το καπέλο που φοράς πόσο το πήρες;

Τρέντης: Σου αρέσει; Αυτό το αγόρασα 5 ευρώ.

Οι 20 αγαπημένοι μου δίσκοι για το 2018

Οι αγαπημένοι μου δίσκοι για το 2018. Ήταν εξαιρετικά δύσκολο να περιοριστώ μόνο σε 20, μακάρι να είχα κι άλλο περιθώριο αλλά δυστυχώς τελείωναν οι μονάδες της τηλεκάρτας.

LinkedIn: Κουτσή Μαρία has endorsed you for anything

Με εξαιρετικά μεγάλη ακρίβεια, αυτό είναι το LinkedIn profile μου:

Ντάξει, ίσως να το παράκανα λίγο στην παραπάνω εικόνα με την υπερβολή.

Οπότε ορίστε μία πιο ακριβής εικόνα:

Every TED talk, ever | Giorgos Margaritis | TEDxEpanomi

Η ομιλία που έδωσα στο TEDxEpanomi τον χειμώνα του 2015. Περιέχει για πρώτη φορά συγκεντρωμένα σε ένα video ιδέες και αποσπάσματα από περισσότερα από 350 video του TEDx.