Βυθισμένο στη σιωπή, περιτριγυρισμένο από πανέμορφα καταπράσινα λιβάδια, το σπίτι φάνταζε ιδανική επιλογή. Για πρώτη φορά στη ζωή της, η Ιζαμπέλα ένιωθε επιτέλους ασφάλεια. Η ήσυχη αυτή φάρμα μετρούσε τουλάχιστον δύο αιώνες ζωής, όμως τα χρόνια δεν είχαν αφήσει το παραμικρό σημάδι πάνω της. Οι ιδιοκτήτες της αγαπούσαν πολύ την φάρμα και είχαν φροντίσει να αναστηλώσουν τα παλιά τμήματά της και να ανακαινίσουν όλα τα δωμάτια. Σε όλα αυτά τα χρόνια ελάχιστες προσθήκες είχαν γίνει στο σπίτι, και όλες τους ήταν αμελητέες. Όλες, εκτός… από τον θερμοσίφωνα που προσθέσαν στο υπόγειο πριν από περίπου δεκαπέντε χρόνια…
Τρεις μυστήριοι φόνοι που παραμένουν ανεξιχνίαστοι για περισσότερα από δεκαπέντε χρόνια, ο οξυδερκής ρατσιστής επιθεωρητής Μπειδεμπεί, ο διψήφιου IQ βοηθός του Τόνι, οι επικίνδυνες συμμορίες των δρόμων της σιωπής και οι όρκοι εκδίκησης, τα Παιδιά από την Πάτρα, ένα παράξενο κρυπτογραφημένο γράμμα, μία χαλασμένη τυρόπιτα κουρού και η μυστικιστική Στοά του Σπύρου Μπιμπίλα, αποτελούν νήματα αυτού του αριστοτεχνικά υφασμένου μυθιστορήματος… Εκρηκτική δράση, ιδιοφυείς διάλογοι, αγωνία που σου κόβει την ανάσα, και ένας άκρως απειλητικός θερμοσίφωνας αποφασισμένος να προσφέρει λουτρά αίματος στο φιλοθεάμον κοινό του, από τον μαιτρ της σύγχρονης σουρεαλιστικής αστυνομικής λογοτεχνίας του παραβατικού.
Πέντε μόλις χρόνια μετά το πρώτο του βιβλίο, την εξαιρετικά επιτυχημένη αυτοβιογραφία του: «Ο Πρίγκιπας του Αστινομικού Μιθηστορήματος«, ο Θθανάσης επιστρέφει με το πρώτο του αστυνομικό μυθιστόρημα.
«Ο Θερμοσίφωνας Του Θανάτου», ένα αριστουργηματικό μυθιστόρημα το οποίο αποτελεί τον πρώτο τόμο από την επερχόμενη τριλογία Θανάσιμοι Θερμοσίφωνες («Ο Θερμοσίφωνας Του Θανάτου», «Ο Θερμοσίφωνας Του Αιμομικτικού Σοδομισμού», «Ο Θερμοσίφωνας που Έμεινε Ανοιχτός και Μετά Ήρθε ο Λογαριασμός της ΔΕΗ»), δεν πρόκειται να σας αφήσει να κοιμηθείτε το βράδυ...
«Ο Θερμοσίφωνας Του Θανάτου» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΠΑΓΚΟΤΕΡΜΑ, οι οποίες ήδη μετράνε πολλά Best Seller στο ενεργητικό τους, με πιο πρόσφατα την επιτομή της Αυτονόητης Λογοτεχνίας «Ζεις Μέχρι να Πεθάνεις», την σαγηνευτική και ρομαντική ιστορία αγάπης «Δε Με Λένε Περικλή», και το οργισμένο «Τα Λεπτά που Δεν Περνούσαν με Καμία Παναγία» (από την σειρά: «Ιστορίες από την Διάσταση Δ.Υ.»). Στο σημείο αυτό θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε θερμά τον εκδοτικό οίκο καθώς μας επέτρεψε να αναδημοσιεύσουμε το πρώτο κεφάλαιο του «Θερμοσίφωνα του Θανάτου»:
Θυμάμαι σαν χθες, ακριβώς σαν χθες, τη στιγμή αυτή από το μακρινό μέλλον. Βρισκόμουν σε ένα σκοτεινό υπόγειο, στον τρίτο όροφο μιας εγκαταλελειμμένης πολυκατοικίας. Δεν θυμάμαι τι μήνας ήταν. Ίσως να μην ήταν καν μήνας. Θυμάμαι όμως πως η ώρα ήταν περίπου 15 λεπτά, και πως από τα μεγάλα παράθυρα που υπήρχαν σε κάθε τοίχο έμπαινε η απουσία φωτός, κάτι που έκανε το δωμάτιο να μοιάζει υπερβολικά με ένα δωμάτιο το οποίο δεν είναι καθόλου φωτισμένο.
Ψηλάφισα τον τοίχο στα δεξιά μου, ψάχνοντας απεγνωσμένα να βρω τον διακόπτη. Ήξερα πως ο διακόπτης ήταν εκεί τριγύρω. Με την παλάμη ακουμπισμένη στον τοίχο διέτρεξα μία ντουζίνα φορές με απαλές κυκλικές κινήσεις την επιφάνεια του τοίχου, προσπαθώντας κάθε φορά να καλύψω περιοχές τις οποίες δεν είχα καλύψει νωρίτερα, με σκοπό να εντοπίσω την θέση του διακόπτη. Κάποιος εξωτερικός παρατηρητής θα μπορούσε να υποθέσει πως βοηθούσα τον τοίχο να ευχαριστηθεί σεξουαλικά με τις αργές κυκλικές κινήσεις μου –τοιχαίος αυνανισμός είναι η επιστημονική ορολογία. Τελικά τον βρήκα και τον πάτησα. Εφτά νανοδευτερόλεπτα και ένα χιονατοδευτερόλεπτο αργότερα βγήκε ο ήλιος και ο χώρος φωτίστηκε.
Το δωμάτιο δεν ήταν μεγαλύτερο από ένα δωμάτιο. Κοίταξα προσεκτικά τριγύρω και εντόπισα την παλιά βιβλιοθήκη. Ήταν μία μικρή ξύλινη αλλά επιβλητική βιβλιοθήκη, φτιαγμένη εξ’ ολοκλήρου από τίμιο ξύλο. Στο κάτω μέρος της υπήρχαν τρία μικρά κλειδωμένα ντουλαπάκια, καθένα στο μέγεθος μιας κούτας παπουτσιών Nike με αερόσολα. Συνειδητοποίησα την τραγική ειρωνία της σύνδεσης μεταξύ των παπουτσιών Nike και του ξύλου της βιβλιοθήκης: η φήμη και η εμπορική επιτυχία και των δύο βασίζονταν στην διαφημιστική προώθηση ενός τύπου που είτε καρφώνει ή είτε καρφώνεται…
Οι κλειδαριές κάθε ντουλάπας ήταν φτιαγμένες από ένα περίεργο κράμα λευκοσίδηρου και τυροκαφτερής, περίτεχνα σκαλισμένες από τα χέρια κάποιου προφανώς αρκετά έμπειρου κρεοπώλη. Σάρωσα αργά με τα μάτια τον χώρο τριγύρω μου, προσπαθώντας να εντοπίσω πιθανά σημεία στα οποία θα μπορούσε να βρίσκεται κρυμμένο το Κλειδί που άνοιγε τα ντουλάπια. Θεώρησα εξαιρετικά πιθανή σαν υποψήφια κρυψώνα την εσοχή στον τοίχο απέναντι μου, κάτω από την ταμπέλα «Εδώ Βρίσκεται Κρυμμένο το Κλειδί». Ήμουν τυχερός: το Κλειδί βρίσκονταν εκεί.
Πήρα το κλειδί με μία γρήγορη κίνηση, γιατί δεν ήθελα να κουράσω τον μελλοντικό ακροατή της συγκεκριμένης ιστορίας με περισσότερες άχρηστες και κουραστικές λεπτομέρειες σχετικά με το πώς κατάφερα και πήρα στο χέρι μου ένα απλό γαμημένο κλειδί, και άνοιξα τα ντουλάπια. Στο πρώτο κιόλας ντουλάπι, μετά από αρκετό ψάξιμο ανάμεσα σε περίεργα μυστικιστικά τρίγωνα βιβλία και αρχαία ξόρκια επαναφοράς και ενίσχυσης της στυτικής λειτουργίας, βρήκα επιτέλους αυτό που έψαχνα: ένα ανταλλακτικό υγρό Πάλμολιβ για πλύσιμο πιάτων, που μου είχε ζητήσει η μάνα μου. Προχώρησα γρήγορα προς την έξοδο του δωματίου, έκλεισα τον διακόπτη, ο ήλιος έδυσε, και βγήκα από το δωμάτιο.
Λίγο μετά όμως ένιωσα μία δύναμη να με καλεί πίσω στο δωμάτιο, μία εξαιρετικά έντονη επιθυμία να ξαναμπώ μέσα, στην οποία επιθυμία, παρά τις οποιεσδήποτε προσπάθειες εκλογίκευσης της κατάστασης και αποφυγής της επανεισόδου μου στο δωμάτιο, δεν μπόρεσα να αντισταθώ. Σχεδόν μηχανικά, όπως ένας φρεσκοπλυμμένος πυροσβεστήρας κυλάει αργόσυρτα στην επιφάνεια μιας παγωμένης λίμνης, άνοιξα την πόρτα και κινήθηκα ξανά προς την ξύλινη βιβλιοθήκη. Άνοιξα το δεύτερο ντουλάπι με το κλειδί: περιέργως, ήταν κενό. Προχώρησα στο τρίτο ντουλάπι, και ένιωσα μία έντονη επιθυμία να το ανοίξω. Κατάλαβα πως από εδώ πήγαζε η δύναμη που με καλούσε να επιστρέψω στο δωμάτιο. Άνοιξα το ντουλάπι με αργές κινήσεις, και μία έντονη εκτυφλωτική λάμψη τύλιξε το δωμάτιο. Δευτερόλεπτα μετά η λάμψη μειώθηκε, επιτρέποντας μου να θαυμάσω το περιεχόμενο του ντουλαπιού. Ήταν το τελευταίο πράγμα που περίμενα να αντικρύσω, αν και βαθιά μέσα μου περίμενα να ήταν αυτό: σε απόσταση μόλις λίγων εκατοστών, βρίσκονταν το κεφάλι του Στέλιου Ρόκου…
Τοποθέτησα προσεκτικά το κεφάλι Του στην Κρυογονική Συσκευή Εναπόθεσης και Διατήρησης Κάρας που είχα φέρει μαζί μου εκ παραδρομής, και κίνησα, οριστικά αυτή τη φορά, για την έξοδο. Γνώριζα πως, όταν οι συνθήκες θα ήταν ιδανικές, ο ήλιος ευθυγραμμισμένος με τον Άρη και την Αφροδίτη, το φεγγάρι κόκκινο και απειλητικό και ο Νίβο νεκρός, τότε η μορφή του Λάκη Τζορντανέλι θα εμφανισθεί στα σύννεφα και όλα θα είναι έτοιμα για να λάβει χώρα η Λαμπρή Τελετή… Και τότε, αγαπητέ αναγνώστη, και μόνο τότε, το φυλαχτό φτιαγμένο από το μυθικό Δεξί Αυτί του Στέλιου Ρόκου θα μου δώσει την συμπαντική δύναμη να αντιμετωπίσω… τον Θερμοσίφωνα Του Θανάτου.
Είπαν για τον Θερμοσίφωνα Του Θανάτου:
«Εξαιρετικά ορθογώνιο βιβλίο. Καθαρές άσπρες σελίδες, με τυπωμένα
έντονα μαύρα γράμματα. Είναι πραγματικά ένα βιβλίο, από όλες τις απόψεις.»
Μάκης Δελαπόρτας, επισκευαστής τηλεοράσεων
«Τρομακτικό!»
Stephen King
«Ένα βιβλίο με μία εξαιρετικά ανατρεπτική εισαγωγή…
Το παράτησα λίγο μετά τη σελίδα 35 γιατί ένας φίλος μου μου έφερε Λουκι Λουκ.»
Μέμος Μπεγνής, «ηθοποιός»
«Ο Θθανάσης στα καλύτερα του!
Δεν θα απογοητεύσει τους φανατικούς αναγνώστες του!»
Stephen King
«Με έκανε να δείχνω οχτώ πόντους λεπτότερη.»
Τζίνα Βαρώνη, φορέας μασαζοκαλσόν
«Ό,τι καλύτερο έχω διαβάσει μετά τον Καζαμία του 2007.»
Μάκης Τριανταφυλλόπουλος, διαφημιστής νανογιλέκων
«Το διάβασα, πως δε το διάβασα. Κι ύστερα επήγαμε με την παρέα
στην παραλία, τα είχαμε κανονίσει αποβραδίς. Είχαμε κι ένα παλιό
σκαρί, τον Καπετάν Νικολή, και το ρίξαμε στην θάλασσα. Και
επίναμε λεμονάδα και τρώγαμε μουσταλευριές κι ακούγαμε από
το τρανζιστοράκι την Φιλιώ Πυργάκη. Το φεγγάρι ήταν ολόγιομο,
κι ήταν εκεί και το Μαριώ. Αχ το Μαριώ! Κι αγναντεύαμε τα…»
Θείος Αιμίλιος
«Συναρπαστικό και ανησυχητικά ρεαλιστικό!
Ένα βιβλίο που σοκάρει!
Σου κόβει την ανάσα!
Μην το διαβάσετε όταν είστε μόνοι σας!
Κι άλλα παρόμοια κλισέ που τελειώνουν με θαυμαστικό!»
Stephen King
«Α-χα, γέα, μαδαφάκα, γέα, αχα, γιό»
Νίβο, κουραδόμαγκας
«Καθηλωτικό.»
Κωνσταντίνος, τετραπληγικός
Κυκλοφορεί τον Αύγουστο.
Μην το χάσετε!
Γιώργος Μαργαρίτης (Γιόργος Μαργαρήτυς) 
Σ’ αγαπώ.
Είχα φάει μια τυρόπιτα λίγο πριν και όταν έφτασα στο «Το δωμάτιο δεν ήταν μεγαλύτερο από ένα δωμάτιο» κόντεψα να την ξεράσω επειδή σφιγγόταν το στομάχι μου και ταυτόχρονα άρχισα να κλαίω.
Μου χρωστάς μια τυρόπιτα.
Μια ώρα αργότερα, οι νοσοκόμοι με βρήκαν να γελάω ακόμη.
Τα λεξοτανίλ δεν πιάνουν
Μου κάνουν ενδοφλέβιες ενέσεις χιούμορ τηλεόρασης για να συνέλθω
(φόλοου)
Σε αποθεώνω.
Φεύγει πάραυτα προς πάσα κατεύθυνση.
@50ft queenie,
λυπούμεθα ειλικρινώς, αλλά μπαίνοντας στο μπλονγκ έπρεπε να παρατηρήσετε τα μικρά γραμματάκια σε μέγεθος μποζονίου που πέρασαν από κάτω: «Τον παρόν μπλονγκ δεν ευθύνεται και σε ουδεμία περίπτωση δεν δεσμεύεται να αντικαταστήσει τυρόπιτες που ο αναγνώστης τυχόν εξάγει από τον οισοφάγο του σε περίπτωση γέλιου που συνοδεύεται από κλαίουσες συμπεριφορές«.
Α, oλακιόλα, εμείς το είχαμε ξεκαθαρίσει εξ αρχής, μη μου ζητάτε αποζημιώσεις τώρα.
@messed up,
καλωσήρθατε νεαρά κορασίδα. Σε περίπτωση που τα συμπτώματα επιμένουν, θα σας συμβουλεύαμε να χρησιμοποιήσετε τον εξαιρετικά ισχυρό ενδοφλέβιο ορό «Ρετιρέ». Κάθε διάθεση για γέλιο θα απομακρυνθεί άμεσα.
Παρενέργειες: σε αρκετές περιπτώσεις έχει παρατηρηθεί πως η χρήση του ορού «Ρετιρέ» μπορεί να προκαλέσει υποθερμία στον ασθενή, λόγω του εξαιρετικά κρύου χιούμορ που περιέχει.
Πριν το λάβετε συμβουλευτείτε τον προσωπικό σας γιατρό ή το μεσημεριανό πρόγραμμα του Ant1.
Για ηπιότερα περιστατικά, συστήνονται τα υπόθετα «Κωνσταντίνου και Ελένης».
@Επίορκος,
και λίγα λες.
@Δημήτρης,
αληθώς ο Κύριος.
Είπες τριλογία, έτσι; Να μην ξεχνιόμαστε!! 🙂
ΥΓ: Η κυρία του εξωφύλλου είναι πιο τρομακτική κι από τον ίδιο τον Θερμοσίφωνα!!!
Πρέπει βέβαια να μιλήσεις με το μετέχνιο για κόπη ράητ μη σου στείλουν τον Σωτήρη τον Τσέρκη να σε δείρει…συν θείο Αιμίλιο.
Πάλι γελάω δυνατά μόνη μου και με κοιτάνε οι γύρω μου (οκ, θα με κοιτούσαν αν υπήρχαν). Darn you!
Ποιος είσαι; Μη μου πεις ο batman. Αν είσαι νέος να παντρευτούνε τα μυαλά μας.
Γειάααα!
Σόρι αλλά είχα ξεκινήσει να απαντάω πριν 2 μήνες, αλλά μετά άνοιξα το παράθυρο στο σπίτι μου και φύσηξε πολύ δυνατά και σβήστηκε το σχόλιο μου, και μετά βαριόμουν να το ξαναγράψω, και μετά ξαναέπιασα να το γράψω μες στον Αύγουστο, αλλά είχε τόση ζέστη που εξατμίστηκε το πληκτρολόγιο μου, και μετά πήγα να πάρω ένα καινούργιο πληκτρολόγιο αλλά μου το έκλεψε ένα αρουραίος δεμένος σε ένα μπαλόνι σε σχήμα σπάιντερμαν, και μετά πήγα πήρα από έναν φίλο μου πληκτρολόγιο και πάνω που ήμουν έτοιμος να γράψω το σχόλιο ένας δεινόσαυρος μου έφαγε το ίντερνετ.
Οπότε:
@dizzydream,
ότι είπα τριλογία το είπα, το παραδέχομαι. Δεν είπα όμως πόσα βιβλία θα έχει η τριλογία.
Και καταρχήν γιατί το λες σε μένα, να τα πεις στον Θθανάση αυτά.
@Βιολόγος,
τα έχω κανονίσει όλα με τον Τάσο Σώντερς: με τα εκατομμύρια που θα βγάλω από το βιβλίο θα κλείσουμε το Τζόκεν για μία βδομάδα, να πάμε εκεί και να λέμε τα πιο κουφά και ξεκαρδιστικά ανέκδοτα! Κόκκαλο ο δικός! Ελλάς… το μεγαλείο σου!
@kaede,
φιλενάδα βλέπω κονταροχτυπιόμαστε στο ποιανού το μπλογκ έχει περισσότερες αράχνες. Τακτική συγγραφεύς βλέπω και συ, writer’s κοκοblock ε;
@cynicalminds,
δε μπορώ να σου αποκαλύψω πολλά. Ραντεβού στο ζαχαροπλαστείο σε τρεις μέρες. Θα φοράω ένα δερμάτινο πράσινο πουλόβερ με έναν ραμμένο χρυσό καγκουρό στην πλάτη (αλά Drive) και θα κρατάω στο χέρι μου ένα αυτόγραφο του Βασίλη Τζιβιλίκα. Να είσαι στην ώρα σου. Θα το πω και γω στη δικιά μου. Όβερ.
Εσύ το ήξερες?
«Έρευνες από το πανεπιστήμιο της Μικρής Βρετανίας έχουν δείξει ότι αν πετάξεις έναν φίλο σου από τον τέταρτο όροφο οι πιθανότητες να πεθάνει στα επόμενα τέσσερα λεπτά είναι μεγαλύτερες από την περίπτωση να πεθάνει αν τον κεράσεις μία μπύρα άμστελ»
«Αν κάποιος φίλος σου έχει λόξιγκα, δείξτου ξαφνικά μία φωτογραφία της Φάνης (Πάλι;) Πετραλιάς«
«Όταν χέζεις, οι πιθανότητες να χτυπήσει το τηλέφωνο σου αυξάνονται κατά περίπου 632.57%»
Έλα τώρα σιγά…ούτε μισός χρόνος δεν έχει κλείσει από το τελευταίο μου post!
Φέρε τη γυναίκα, τα 4 παιδιά σου και ένα πασουμάκι του Άγιου Σπυρίδωνα. Τα λέμε στο Βάρσο, θα κρατάω μια ανθοδέσμη με τουλούμπες.
γιατι δυο θ στο θανασης;
Παράθεμα: Ο Θθανάσης Χλωροτάπητας για την μάστιγα των Δανειστικών Βιβλιοθηκών | Γιώργος Μαργαρίτης