Γενικά θα με χαρακτήριζα ως ένα άτομο γεμάτο όρεξη και ενέργεια. Ναι, το ξέρω πως αυτός ήταν ένας εξαιρετικός τρόπος να μπω στο θέμα χωρίς να σκέφτομαι κάποια εισαγωγή.
Οπότε κάτι που απεχθάνομαι πολύ είναι τα βαρετά και ανούσια πράγματα. Ας πούμε αυτό που βλέπεις στο δρόμο έναν γνωστό και
- Α, που ‘σαι ρε Γιώργο! Τι κάνεις;
- Καλά εσύ;
- Καλά κι εγώ, δόξα το θεό. Πώς πάει;
- Καλά.
- Έτσι είναι, ας τα λέμε καλά. Την υγεία μας να ‘χουμε, και όλα τ’ άλλα τα βρίσκουμε. Εσύ καλά;
- Ναιτοείπαμεοχτακόσιεςφορές.
- Ωραία. Η μάνα σου τι κάνει;
- Καλά κι αυτή.
- Καλά να είναι, μπράβο. Ο πατέρας σου;
- Πέθανε.
- Καλά να είναι κι αυτός, ωραία. Τι άλλα, όλα καλά;
- Χθες στο άλογο που ήμουνα μπήκε ένα μπαρ και άρχισε να απαγγέλει Κωνσταντίνο Μπογδάνο.
- Ωραία, ωραία, μπράβο. Να ‘σαι καλά, δώσε χαιρετισμούς στους δικούς.
Δεν ακούει καν τι λες ρε μάλακα. Απλά εκτελεί το εθιμοτυπικό της συνάντησης δύο ανθρώπων. Πρέπει απλά να φέρει τη χορογραφία εις πέρας, και μάλιστα γρήγορα γιατί θα πρέπει να την κάνει και με τον επόμενο.
Αυτές οι συζητήσεις είναι το αντίστοιχο όπου δυο σκυλιά συναντιούνται και το ένα μυρίζει τον κώλο του άλλου. Θα πάρει 1-2 λεπτά, θα αλληλοκωλομυριστούν, και μετά θα συνεχίσουν να κάνουν ό,τι έκαναν.
Στα σκυλιά όμως αυτό το πράγμα έχει κάποιο νόημα: όσο περίεργο κι αν σου φαίνεται, μέσω της όσφρησης των συγκεκριμένων περιοχών το ένα σκυλί παίρνει διάφορες πληροφορίες για το άλλο. Για παράδειγμα μπορεί να μάθει το φύλο, τη διάθεση, τις διατροφικές συνήθειες, την κατάσταση της υγείας, και άλλα.
Από την άλλη μεριά στους ανθρώπους αυτή η λεκτική κωλόσφρηση απλά ξοδεύει το χρόνο και των δύο, δίνοντας την εντύπωση πως αντάλλαξαν πληροφορίες, χωρίς όμως να πραγματικά να έχει γίνει κάτι τέτοιο.
Οπότε για να λέμε τα πράγματα πιο σωστά, το ακριβές αντίστοιχο αυτών των Ανούσιων Συζητήσεων Τυχαίων Συνταντήσεων (Α.Σ.Τ.Σ. νταξ δε βγήκε και πολύ καλό το αρκτικόλεξο) θα ήταν να κωλοσφρίζονταν δύο σκυλιά έχοντας βουλωμένες μύτες.
Πού σκατά το πάει ο μπαγάσας; Πού κολλάει ο τίτλος του άρθρου με τα σκυλιά που μυρίζουν κώλους;
Το ξέρω πως αυτό σκέφτεσαι. Υπομονή.
Εαν λοιπόν συνέχιζα αυτή την προσωπική μου λίστα με βαρετά και ανούσια πράγματα, σίγουρα από αυτή δεν θα έλειπαν τα εξής:
- Τα τραγούδια του Φίλιππου Πλιάτσικα
- Ο πουρές
- Ο Σάκης Αρναούτογλου.
Οι πιο προσεκτικές από εσάς θα παρατηρήσατε πως κανένα από τα παραπάνω πράγματα δε σχετίζεται με την μουσική. Στην περίεργη περίπτωση που αυτό είναι το πρώτο άρθρο που διαβάζετε από το blog, κάντε μια βόλτα στα υπόλοιπα άρθρα. Όλο και κάτι θα πετύχετε σχετικά με το φερόμενο ως «συνθέτη» και «τραγουδιστή», και θα σας φωνάξουμε όταν είναι έτοιμη η παραγγελία σας.
You may also like…
Όσον αφορά τον πουρέ, δε ξέρω καν γιατί υπάρχει. Είναι η βαρεμάρα μετουσιωμένη σε κάτι θεωρητικά βρώσιμο. Κάθε φορά που πρέπει να φάω πουρέ, γιατί είμαστε σε παρέα που δεν έχω το θάρρος να πω «Καλά ρε σεις τι είμαστε, ζώα; Τι είναι αυτή η κίτρινη λάσπη που μας βάλατε να φάμε; Νομίζατε ότι δε θα το καταλάβω επειδή το μακιγιάρατε με λίγο σάλτσα από πάνω;», κάθε τέτοια φορά καταβάλλω υπεράνθρωπες προσπάθειες για να μη κοιμηθώ από τη βαρεμάρα καθώς τον τρώω. Δε τα καταφέρνω πάντα.
(Σχεδόν) κάθε φορά που τρώω πουρέ.
Και ποιος λέτε μένει από την προσωπική μου Τετράδα των Πιο Βαρετών Πραγμάτων;
Ας πάρουμε την ιστορία του από την αρχή…
Όπως πάρα πολλά αγοράκια, από μικρός ο Σάκης Αρναούτογλου ήθελε να γίνει αεροπόρος. Ώρες ατελείωτες χάζευε τον ουρανό, με το βλέμμα του να πηγαίνει διαρκώς από σύννεφο σε σύννεφο. Όταν τελικά έβλεπε κάποιο αεροσκάφος που πετούσε για να ψεκάσει τους ανυποψίαστους πολίτες, πετάγονταν όρθιος μες στη χαρά και κάνοντας πως κρατάει πηδάλιο αεροπλάνου έτρεχε παράλληλα με αυτό, μιμούμενος τον πιλότο.
Αυτό το έκανε για περίπου 2 μέτρα. Τόσο μήκος είχε το μπαλκόνι που τον είχα βγάλει οι γονείς του επειδή πάλι είχε χέσει τα σεντόνια του.
Ο Σάκης Αρναούτογλου μικρός.
Οι πρώτοι μήνες του μικρού Σάκη περνούσαν ήρεμα, γεμάτοι απογειώσεις και προσγειώσεις με πλαστικά αεροπλανάκια, με πιλότο πάντα τον Κύριο Κουνελάκη. Ο Σάκης έτρωγε όλο το φαί και ζητούσε κι άλλο, καθώς τον ταίζαν με το «αεροπλανάκι». Ήταν μία τυπική ευτυχισμένη οικογένεια από διαφήμιση μαλακτικού ρούχων.
Τίποτα όμως δεν προμήνυε την καταιγίδα που θα ακολουθούσε.
Όταν ο Σάκης έγινε τριών χρονών άρχισε να κάνει τις πρώτες του προτάσεις. Δεν ήταν και ό,τι αρτιότερο συντακτικά και γραμματικά, και οι γονείς του δε καταλάβαιναν τον χριστότς. Γελούσαν όμως με τις προσπάθειες του μικρού να μιμηθεί την ομιλία των μεγάλων.
Η αδυναμία κατανόησης των λεγομένων του Σάκη όμως συνεχίστηκε και τα επόμενα δύο χρόνια. Τότε άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα σύννεφα στον ουρανό.
Πολύ συχνά ο μικρός Σάκης μιλούσε για περίπου δέκα δευτερόλεπτα συνεχόμενα χωρίς να πάρει ανάσα, κι έπειτα σταματούσε. Η φωνή του ακούγονταν πολύ βαριά και είχε μία έντονη βραχνάδα, σαν να έχει καπνίσει τέσσερα πακέτα μάλμπουρω. Και τίποτα μα τίποτα από όσα έλεγε δεν έβγαζαν νόημα. Ακούγονταν σαν ελληνικά, αλλά δεν ήταν.
Όπως ήταν λογικό η πρώτη επιλογή των γονιών ήταν ο Πάτερ Παίσιος. Δυστυχώς εκείνη την περίοδο ο Πάτερ είχε πάρα πολλή δουλειά με διάφορες προφητείες που έπρεπε να κάνει για το μέλλον, «Για την Τουρκία, τα μνημόνια, και τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο, καταλαβαίνετε».
Ευτυχώς η επόμενη επιλογή των γονιών ήταν η ψυχολόγος. Κι αυτό προς τιμήν τους, καθώς το ’70 υπήρχε ακόμα έντονα το στίγμα της ψυχικής ασθένειας.
Η ψυχολόγος τούς εξήγησε πως το παιδί είναι μια χαρά. Απλά μιλάει σαν πιλότος: εκφράζει όλα όσα θέλει να πει με μία πρόταση χωρίς καμία παύση. Σα μία ενιαία λέξη. Χαμηλώνει επίτηδες την ένταση της φωνής και κάνει και τεχνητούς θορύβους ακριβώς για να μην καταλαβαίνει κανένας τι λέει, όσο και να προσπαθεί.
Η ψυχολόγος ήταν έκπληκτη με το πόσο καλά μπορούσε να μιμηθεί το λόγο των πιλοτών χωρίς ποτέ να έχει μπει σε αεροπλάνο. Κανείς δε μπορούσε να καταλάβει τα λεγόμενά του. Είχε φυσικό ταλέντο για να πιλοτάρει αεροπλάνα!
Η διάγνωση έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία. Μπροστά στο φόβο ο μικρός Σάκης να μη μπορεί να μιλάει με τα υπόλοιπα παιδάκια και να απομονωθεί κοινωνικά, οι γονείς πέταξαν μεμιάς όλα τα αεροπλανάκια και τον Κύριο Κουνελάκη. Πράγμα το οποίο κυριολεκτικά του έκοψε τα φτερά. Όχι κυριολεκτικά.
Ο Σάκης Αρναούτογλου μικρός, λίγο μετά τη διάγνωση της Πιλοτολαλιάς
Η αλλαγή της διάθεσης του παιδιού ήταν εμφανής. Και προφανώς προς το χειρότερο. Από την ημέρα που καταστράφηκε στόλος των αεροσκαφών του ο αρνητισμός και η επιθετικότητα ήταν έκδηλα.
Όμως όλα έγιναν για το καλό του. Κάποια στιγμή θα μεγάλωνε και θα καταλάβαινε τη σκληρή απόφαση των γονιών του.
Ο Σάκης μεγάλωνε, και μαζί μ’ αυτόν μεγάλωνε στα κρυφά κι η αγάπη του για τα αεροπλάνα.
Κάποια στιγμή μάλιστα σταμάτησε να χέζει τα σεντόνια του. Οι γονείς του όμως δε σταμάτησαν να χέζουν τα όνειρά του.
Έφτασε λοιπόν η στιγμή που ο Σάκης ολοκλήρωσε το λύκειο. Όταν έκανε το κάμινγκ άουτ στους γονείς του και εξομολογήθηκε πως το μόνο πράγμα που ήθελε ήταν να γίνει πιλότος, αυτοί τον κοίταξαν στοργικά, γέρνοντας λίγο το κεφάλι στο πλάι και χαμογελώντας. Και τον γείωσαν.
Του εξήγησαν, με την υπομονή που μόνο ο γονιός έχει, πως τα κονδύλια του Τζορτζ Σόρος για αεροψεκασμούς έχουν μειωθεί πολύ τα τελευταία χρόνια, και αντίστοιχα οι πιλότοι που ζητούν γι΄ αυτό. «Ναι, σαφώς αεροπλάνα πετάνε και στις εθνικές μας εορτές. Μα αυτές δεν αναμένεται να αυξηθούν δραστικά τα επόμενα χρόνια.» και «Προχθές πάλι η κυρία Νίτσα απέναντι ξέχασε τα φώτα του αμαξιού ανοιχτά και μετά δεν έπαιρνε μπρος το αμάξι την επόμενη μέρα. Αν ξεχάσεις τα φώτα του αεροπλάνου ανοιχτά έτσι ξεχασιάρης που είσαι, τι θα πεις την άλλη μέρα στους πεντακόσιους επιβάτες που θέλουν να πάνε στις δουλειές;».
Η ταφόπλακα που έβαλαν οι γονείς πάνω στα όνειρά του έγραφε:
«Εμείς γονείς σου είμαστε, μόνο το καλό σου θέλουμε».
Η κατάληξη του ονείρου του Σάκη να γίνει πιλότος.
Ο Σάκης εκνευρίστηκε. Τους είπε σε πολύ έντονη γλώσσα κάτι που δε το κατάλαβαν επειδή ακόμα μιλούσε σαν πιλότος. Και έφυγε από το σπίτι.
Κοινωνικά αυτοεξόριστος, έφυγε στο εξωτερικό και πήγε για σπουδές στη Γερμανία. Εκεί ένιωσε οικεία για πρώτη φορά στη ζωή του. Οι Γερμανοί είχαν κάτι λέξεις που ουσιαστικά ήταν δεκατέσσερις λέξεις ενωμένες σε μία. Η γλώσσα είχε άγρια και βαριά προφορά, ενώ ακουγόταν σαν επιθανάτιος ρόγχος σε όποιον δε τη μιλούσε. Ήταν η γλώσσα των πιλότων! Ο Σάκης ένιωθε επιτέλους σπίτι του.
Έχοντας βρει την ψυχική του γαλήνη, αποφασίζει να ξεκινήσει τις σπουδές του στη μετεωρολογία. Αφού δε θα γινόταν πιλότος, θα έκανε αυτό που θα βοηθούσε περισσότερο απ’ όλα τους πιλότους: θα γινόταν η Κασσάνδρα τους.
Και το πέτυχε.
Ίσως.
Λίγα χρόνια μετά ο Σάκης επιστρέφει στην Ελλάδα, ως ένας παγκόσμια καταξιωμένος μετεωρολόγος, και απολαμβάνει αποδοχής και εκτίμησης που μόνο Πετυχημένοι Αστρολόγοι τύγχαναν μέχρι πρότινος:
- κάθε λανθασμένη πρόβλεψή του πάει αθόρυβα στον κάδο χωρίς σχόλια. Ήταν απλά ένα αποτυχημένο δελτίο ΠΡΟΠΟ. «Εντάξει μωρέ, δε το πέτυχε αυτή τη φορά, δε μπορεί να τα βρίσκει και όλα!»
- κάθε σωστή πρόβλεψη όμως αναγνωρίζεται σαν επιβεβαίωση του Θείου Χαρίσματός Του. «Πάλι έπεσε μέσα ο Προφήτης! Μας πώς το κάνει, είναι εκπληκτικός!»
– Σ’ ευχαριστούμε, ω Μεγάλε Σαμάνε, για τις προβλέψεις που έκανες!
– Σας ευχαριστώ για την τιμή που μου κάνετε ιθαγενείς. Αλλά λέγεται Επιστήμη. Είναι μοντέλα πρόβλεψης καιρού και ηλεκτρονικοί υπολογιστές. Δεν είναι δα και μαγεία.
– Πόσα ξέρεις, ω Μεγάλε Σαμάνε, και πόσο μετριόφρων είσαι!
Από το 2002 και μετά ο Σάκης αναλαμβάνει την παρουσίαση του καιρού στην ΕΡΤ3. Πνεύμα ανήσυχο, και με γνώμωνα πάντα την πνευματική εξύψωση των Ελλήνων μη-βαλανιδοφάγων τηλεθεατών, αποφασίζει να μη δίνει τον καιρό σα μασημένη τροφή. Έτσι εφευρίσκει και εισάγει το «Δελτίο Καιρού ΙΚΕΑ«.
Στο Δελτίο Καιρού ΙΚΕΑ ο Σάκης ποτέ δε λέει ξεκάθαρα τι καιρό θα κάνει αύριο. Μέσα από μία εκτενή παρουσίαση είκοσι λεπτών δίνει στον τηλεθεατή πλήθος πληροφοριών, όπως συγκεντρώσεις αερίων μαζών ανά την Ευρώπη, τετραδιάστατα βαρομετρικά και νεφώσεις, εύρη θερμοκρασιών στις κορυφές του Ολύμπου και σε υποθαλάσιες σπηλιές που κατοικούν μασώνοι, δεσμευμένες πιθανότητες για ερχομό σκόνης από την Αφρική, ηλεκτρομαγνητικές καταιγίδες στην επιφάνεια του Άρη, κατευθύνσεις και εντάσεις ανέμων ανά τέταρτο σε όλο το ηλιακό σύστημα. Έπειτα η τηλεθεάτρια πρέπει απλά να συνδυάσει όλα τα στοιχεία για να καταλάβει τελικά αν θα βρέξει αύριο. Είναι ο πρώτος που εφαρμόζει DIY πρόβλεψη καιρού.
Όμως ο Σάκης δε σταματάει εκεί. Είναι αποφασισμένος να ολοκληρώσει το στόχο του να γίνει η Κασσάνδρα του Καιρού. Έτσι, στην προσπάθεια του να γίνει ο Πρόεδρος Εδεσσαϊκού των Μετεωρολογικών Προβλέψεων, σταματάει να χρησιμοποιεί την Κατανοητή Ελληνική και ξεκινάει τη χρήση μιας ξεχασμένης από καιρό γλώσσας, αυτής του «Σοφού Γέροντα Μετεωρολόγου«. Εκφράσεις μέχρι πρότινος απλές και κατανοητές από μία γιαγιά αντικαθίστανται από γρίφους όπως:
«Στα κεντρικά και νότια-νοτιοανατολικά του δυτικού Αιγαίου οι άνεμοι θα κινηθούν πρόσκαιρα βόρειοι-βορειοανατολικοί με κατά τόπους εντάσεις όχι μικρότερες των δυο μποφόρ χωρίς όμως να ξεπεράσουν τα 3 μποφόρ …»
Γιατί τίποτα δεν είναι πιο διασκεδαστικό από το να προσπαθείς να υπολογίσεις τι καιρό θα κάνει αύριο χρησιμοποιώντας κουμπιουτεράκι, πυξίδα, αστρολάβο, και το βιβλίο Μαθηματικής Λογικής.
Ο Σάκης Αρναούτογλου έχει μείνει στην λαική μνήμη ως «Θείος Αιμίλιος του Καιρού».
Και επειδή δε ξεχνάει ποτέ από που ξεκίνησαν όλα αυτά, πριν από κάθε δελτίο σιγοτραγουδάει «Don’t be fooled by the predictions that I got, I’m still I’m still Sakis from the block» και έπειτα βγαίνει και κάνει την παρουσίαση με προφορά πιλότου. Πατάει πόδι στην πίστα και φτύνει τεράστιες μονοκόμματες προτάσεις στο μικρόφωνο χωρίς ίχνος παύσης μεταξύ των λέξεων μαν. Χώνει μανιωδώς μετεωρολογιακές ρίμες για είκοσι συναπτά λεπτά με ρυθμό που θα ζήλευαν κι οι TXC, το φλόου στον αυτόματο πιλότο. Πριν καν προλάβεις να ακούσεις τι είπε για τις συννεφιές στο Ιόνιο, σε χτυπάει -μπαμ- με τη συγκέντρωση σκόνης από την Αφρική. Θερμοκρασίες, βαρομετρικά, και κατευθύνσεις ανέμων φεύγουν κατά ριπάς χωρίς κανένα οίκτο. Τέλος δελτίου, μάικ ντροπ, κι όποιος κατάλαβε κατάλαβε.
Το δελτίο ολοκληρώνεται, κι εσύ μαζεύεις τα κομμάτια σου και θεωρείς πως ενημερώθηκες για τον καιρό. Έχεις ένα αίσθημα σιγουριάς, νιώθεις ασφάλεια για το μέλλον.
Αν όμως τύχει και σε ρωτήσει κανείς «Ρε συ άκουσες μήπως τον καιρό; Τι λέει για αύριο;», τότε και μόνο τότε συνειδητοποιείς πως απλά παρακολούθησες το δελτίο χωρίς να πάρεις καμία πληροφορία. Τα αναρίθμητα άχρηστα δεδομένα σού μουδιάσαν το μυαλό, ο πύρινος πιλοτικός του λόγος σου έκαψε τους νευρώνες, κι έτσι νομίζεις πως ενημερώθηκες. Όμως είσαι τόσο ανίδεη όσο ήσουν και πριν το δελτίο.
Συγχαρητήρια, μόλις μύρισες με τη μπουκωμένη μύτη σου τον κώλο του Σάκη Αρναούτογλου.
Γιώργος Μαργαρίτης (Γιόργος Μαργαρήτυς) 